«Χρυσό αυγό» οι «πράσινοι» φόροι, οι μηχανισμοί στήριξης των ομίλων και τα αντιλαϊκά μέτρα του νέου υπερμνημονίου που είναι το Ταμείο Ανάκαμψης
Η αντικατάσταση του στόλου των συμβατικών αυτοκινήτων με «πράσινα» είναι μια από τις μεγαλύτερες μπίζνες των επόμενων δεκαετιών, από την οποία οι αυτοκινητοβιομηχανίες περιμένουν μεγάλη τόνωση της κερδοφορίας τους |
Οπως προκύπτει από όσα αποκαλύπτονται για τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου και από όσα έχουν ήδη αρχίσει να βαραίνουν την πλάτη του λαού, οι τρόποι με τους οποίους θα επιχειρήσουν να του φορτώσουν την «πράσινη ανάπτυξη» είναι ανεξάντλητοι: Από νέα αντεργατικά μέτρα, που αποτελούν «προαπαιτούμενα» για τη συμμετοχή των μονοπωλιακών ομίλων στο Ταμείο Ανάκαμψης, για τη γενναία επιδότησή τους, μέχρι νέους «πράσινους» εθνικούς και ευρωπαϊκούς φόρους, που θα συμπληρώσουν τους ήδη υπάρχοντες και θα μεγαλώσουν την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος.
Το παράδειγμα με την Ενέργεια, που αναλύεται στη διπλανή σελίδα, είναι αποκαλυπτικό. Οι «πράσινοι» φόροι για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας μετακυλίονται αργά ή γρήγορα στα τιμολόγια, όπως και οι ακριβότερες τιμές του εισαγόμενου φυσικού αερίου, αφού οι - επίσης πανάκριβες - ΑΠΕ δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ενεργειακή επάρκεια και σταθερότητα, καθώς εξαρτώνται άμεσα από τις ασταθείς καιρικές συνθήκες.
Το Ταμείο Ανάκαμψης είναι ένα ακόμα παράδειγμα. Τα κράτη - μέλη θα μοιραστούν περίπου 750 δισ. ευρώ για να τα διανείμουν στα μονοπώλιά τους, με έμφαση στους κλάδους της «πράσινης» Ενέργειας και του ψηφιακού μετασχηματισμού, από τους προϋπολογισμούς της ΕΕ και από δανεισμό. Για να εκταμιευθούν αυτά τα λεφτά, θα πρέπει το κάθε κράτος - μέλος να προωθεί μια σειρά από αντιλαϊκές - αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, όπως ήταν στη χώρα μας ο νόμος για το 10ωρο.
Αυτά τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, που θα κλιμακωθούν τα επόμενα χρόνια, αποκαλύπτουν το χαρακτήρα του Ταμείου ως υπερμνημονίου, με το οποίο συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα και το οποίο χαλκεύει νέα δεσμά στον λαό. Το «εθνικό σχέδιο ανάκαμψης» που παρουσίασε η κυβέρνηση και το αντίστοιχο που αντιπροτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ περιέχουν πλήθος τέτοιων αντιλαϊκών προσαρμογών που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ώστε να διαμορφώνονται όροι για πιο αποδοτικές επενδύσεις.
Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη έχει να κάνει με μια σειρά από νέους «ίδιους πόρους» που θεσπίζει η ΕΕ, για να «ρεφάρει» από την τσέπη του λαού τα θηριώδη κονδύλια που κατευθύνει προς το κεφάλαιο. Οι «ίδιοι πόροι» προέρχονται από φόρους που κατά ένα μέρος ή εξολοκλήρου καταλήγουν στα ταμεία της ΕΕ και διαμορφώνουν τον προϋπολογισμό της. Τέτοιος φόρος είναι για παράδειγμα ο ΦΠΑ.
Η συζήτηση που τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη, αφορά τον «εμπλουτισμό» των ίδιων πόρων με μια σειρά από νέους φόρους που σχετίζονται με την «πράσινη ανάπτυξη». Περιλαμβάνονται στο πακέτο κανονισμών, οδηγιών και μέτρων που ανακοίνωσε η Κομισιόν στα μέσα Ιούλη («Fit for 55»), με άμεση ισχύ στα κράτη μέλη, για 55% μείωση των εκπομπών ρύπων ως το 2030.
Οι φόροι αυτοί παρουσιάζονται περίπου ως «κίνητρο» για τα μονοπώλια προκειμένου να προσαρμοστούν ταχύτερα στις κατευθύνσεις της «πράσινης οικονομίας». Αλλες δυνάμεις («πράσινοι», οπορτουνιστές κ.ά.) τους παρουσιάζουν ως δήθεν τιμωρία για τα μονοπώλια, που «επιτέλους φορολογούνται», διαχωρίζοντάς τα σε «καλά» και «ασύδοτα», ξεπλένοντας έτσι συνολικά τη λειτουργία του συστήματος, τα «πράσινα» κέρδη και το ρόλο της ΕΕ.
Στην πραγματικότητα, αυτοί οι φόροι μετακυλίονται απευθείας στον λαό, με αύξηση του κόστους των προϊόντων ή των υπηρεσιών, και είναι αυτός που τελικά πληρώνει το μάρμαρο, είτε «πράσινο» είτε «μαύρο».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι ρήτρες για τις εκπομπές CO2 από τη χρήση ρυπογόνων καυσίμων στις βιομηχανίες παραγωγής Ενέργειας, που καταλήγουν ως αυξήσεις στα τιμολόγια των λαϊκών νοικοκυριών. Στο όνομα δηλαδή του «πρασινίσματος» της Ενέργειας, κράτος και ΕΕ εισπράττουν «ζεστό» χρήμα που καταλήγει να το πληρώνει ο λαός.
Αυτό που μεθοδεύεται τώρα είναι να επεκταθούν οι «πράσινοι» φόροι και σε άλλους τομείς της οικονομίας, κυρίως στα κτίρια και στις μεταφορές, επίγειες, θαλάσσιες και αεροπορικές, που θα σημάνει έναν νέο γύρο «καπέλων» και ανατιμήσεων σε βάρος του λεηλατημένου λαϊκού εισοδήματος.
Κατ' αντιστοιχία με τη βιομηχανία και την παραγωγή Ενέργειας, «η ΕΕ ετοιμάζεται να θέσει σε εφαρμογή ένα νέο σύστημα εμπορίας εκπομπών ρύπων σε τομείς όπου μέχρι σήμερα δεν έχουν μειωθεί οι εκπομπές» σύμφωνα με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία μιλάει συγκεκριμένα για τους δύο αυτούς τομείς.
Προεξοφλεί μάλιστα ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι μεταφορές και τα κτίρια έχουν «κλειδώσει» ως μια νέα πηγή εσόδων για τη χρηματοδότηση των σχεδίων της «πράσινης ανάπτυξης», έτσι που ακόμα κι αν δεν θεσπίζονταν ρήτρες εμπορίας εκπομπών ρύπων, η ΕΕ θα έβρισκε άλλους τρόπους να το κάνει.
Ομολογεί μάλιστα ότι το κόστος θα βαρύνει τελικά τον λαό, ο οποίος θα πληρώσει τον λογαριασμό π.χ. με αυξήσεις στα εισιτήρια των πλοίων ή των χερσαίων μετακινήσεων, αλλά και με ανατιμήσεις στο σύνολο των προϊόντων πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, αφού θα αυξάνεται το κόστος της μεταφοράς τους.
Ως «αντίβαρο» στη δεδομένη αυτή επιβάρυνση του λαϊκού εισοδήματος, η πρόεδρος της Κομισιόν προβάλλει το λεγόμενο Κοινωνικό Ταμείο για το Κλίμα, που «θα στηρίζει τα χαμηλά εισοδήματα». Πρόκειται στην πραγματικότητα για μηχανισμό στήριξης των μονοπωλίων στη διαδικασία της «πράσινης μετάβασης» και άλλοθι για τις συνέπειες που αυτή θα έχει για τον λαό, ιδιαίτερα για τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα.
Σύμφωνα με την πρόεδρο της Κομισιόν, το Ταμείο αυτό θα συγκεντρώσει σε πρώτη φάση 72 δισ. ευρώ και θα χρηματοδοτείται με μέρος των εσόδων από το νέο σύστημα εμπορίας ρύπων. Θα χρηματοδοτείται δηλαδή κι αυτό από τις τσέπες των λαϊκών νοικοκυριών για να στηρίξει τις μεγάλες επιχειρήσεις!
Πώς θα γίνει αυτό; Ας πάρουμε το παράδειγμα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών: Ο «πράσινος» φόρος της ΕΕ για τις εκπομπές ρύπων των πλοίων, όσο προχωρά η προσαρμογή τους στα δεδομένα της «πράσινης μετάβασης», θα μετακυλίεται στα λαϊκά στρώματα, για παράδειγμα μέσω των εισιτηρίων, που θα γίνουν πιο ακριβά και εντελώς απρόσιτα για τα πιο φτωχά νοικοκυριά.
Μέρος του φόρου που εισπράχθηκε θα καταλήγει στο Κοινωνικό Ταμείο για το Κλίμα και θα επιστρέφει στην εταιρεία ως επιδότηση για εκπτώσεις στα εισιτήρια μόνο για τους πιο φτωχούς ταξιδιώτες! Κάπως έτσι, το χρήμα θα κάνει τον κύκλο του και θα καταλήγει «τοκισμένο» στα μονοπώλια, τα οποία θα επιδοτούνται ταυτόχρονα και από το Ταμείο Ανάκαμψης για να μετατρέψουν τα πλοία τους σε πιο φιλικά προς το περιβάλλον.
Απαντώντας στις ενστάσεις των εφοπλιστών, που ανησυχούν για την ανταγωνιστικότητά τους, η πρόεδρος της Κομισιόν τούς καθησυχάζει προληπτικά πως «διαθέτουμε ένα τεράστιο πλεονέκτημα, ότι μπορούμε να απαλύνουμε τη μετάβαση προς μια πιο φιλική προς το κλίμα και πιο βιώσιμη ανάπτυξη με περίπου 500 δισ. ευρώ μόνο από τους προϋπολογισμούς της ΕΕ».
Αλλο παράδειγμα είναι τα κτίρια. Προκειμένου να αναβαθμιστεί η ενεργειακή τους απόδοση, θα απαιτηθούν επενδύσεις και μέρος τους θα χρηματοδοτηθεί από το Κοινωνικό Ταμείο για το Κλίμα, με προγράμματα όπως το «Εξοικονομώ», στηρίζοντας επί της ουσίας τούς μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους που αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν τέτοια προγράμματα. Δηλαδή, μονά - ζυγά χαμένος ο λαός και κερδισμένοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Ενδιαφέρον έχει και το εξής σημείο της ευρωπαϊκής στρατηγικής: «Επιπλέον, η αυστηροποίηση των προτύπων εκπομπών CO2 για τα αυτοκίνητα και τα ημιφορτηγά θα επιταχύνει τη μετάβαση στην κινητικότητα μηδενικών εκπομπών, απαιτώντας μείωση των μέσων εκπομπών των καινούργιων αυτοκινήτων κατά 55% από το 2030 και κατά 100% από το 2035 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2021. Ως εκ τούτου, όλα τα καινούργια αυτοκίνητα που θα ταξινομηθούν από το 2035 θα έχουν μηδενικές εκπομπές».
Είναι φανερό ότι η αντικατάσταση των σημερινών αυτοκινήτων που καίνε βενζίνη, πετρέλαιο, ακόμα και φυσικό αέριο, θα είναι από τις μεγαλύτερες μπίζνες των επόμενων δεκαετιών, από την οποία τα μονοπώλια της αυτοκινητοβιομηχανίας προσδοκούν τεράστια στήριξη της κερδοφορίας τους. Το επιβεβαιώνει άλλωστε η κούρσα του μεταξύ τους ανταγωνισμού για την ηλεκτροκίνηση.
Το νοικοκυριό που σήμερα έχει ένα συμβατικό αυτοκίνητο θα κληθεί αργά ή γρήγορα να το αντικαταστήσει. Κι αυτό θα γίνει είτε με το «μαστίγιο» της υπερφορολόγησης των παλιών καυσίμων είτε με το «καρότο» της επιδότησης για την αγορά ενός πιο ακριβού ηλεκτροκίνητου, για ορισμένους μέσα και από το Κοινωνικό Ταμείο για το Κλίμα, που με κάθε αφορμή θα επιβεβαιώνει την αποστολή του ως ενός επιπλέον μοχλού στήριξης των κερδών για τα μονοπώλια, είτε «πράσινα» είτε «μαύρα»...
Από τις ίδιες τις εξελίξεις, λοιπόν, επιβεβαιώνεται αυτό που το ΚΚΕ σημείωνε με έμφαση στις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο. Οτι «η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, η μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση, φορτώνει ξανά με διαφορετικό τρόπο τα βάρη στις πλάτες του λαού.
(...) Ο προβαλλόμενος νέος παράδεισος της "πράσινης ανάπτυξης" περιλαμβάνει το πανάκριβο ηλεκτρικό ρεύμα, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τη φθηνή εργατική δύναμη, τα νέα βάρη στα λαϊκά νοικοκυριά για την αγορά "πράσινων" αυτοκινήτων και συσκευών, τους "πράσινους" έμμεσους φόρους και τη γενικότερη αφαίμαξη του λαού, για να στηρίξει το κράτος τις νέες "πράσινες" επενδύσεις των ομίλων.
Παράλληλα, οι επενδύσεις της λεγόμενης "πράσινης" ανάπτυξης οδηγούν σε εκτεταμένη περιβαλλοντική υποβάθμιση περιοχών Natura, προστατευόμενων περιοχών και των βουνών ολόκληρης της χώρας, επιδεινώνοντας τις τοπικές οικονομίες και τη ζωή της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων. Συμπερασματικά, προωθούνται διάφορες μορφές αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, ώστε να διαμορφωθούν κίνητρα και δυνατότητες για νέες, κερδοφόρες καπιταλιστικές επενδύσεις με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου