Ένας ολότελα άχρηστος θεσμός του αστικού κράτους -και με τι να τον αντικαταστήσουμε στην προοπτική μιας νέας κοινωνίας!

 

Γράφει ο Νίκος από Βόλο

Απ’ αφορμή το άρθρο του συντρόφου Βαγγέλη Μητράκου στον “Εργατικό Αγώνα” περί Προέδρου της Δημοκρατίας: “Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και τα κόμματα“

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, απ’ αφορμή το παραπάνω άρθρο του σ. Βαγγέλη Μητράκου, δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ στις 2-3-2025, σχετικά με το θεσμό του “Προέδρου της Δημοκρατίας”, έναν θεσμό που κατέληξε να γίνει μια εντελώς ανούσια κι ακριβοπληρωμένη (σε βαθμό ανεπίτρεπτης σπατάλης) παρασιτική αργομισθία, θα ήθελα να διατυπώσω την παρακάτω πρόταση: Νομίζω ότι όλοι εμείς οι κομμουνιστές, όλων των

ρευμάτων κι όλων των αποχρώσεων, θα έπρεπε από τώρα ακόμα, από την εποχή της αστικής δημοκρατίας -που πλέον φθίνει και ευτελίζεται σε όλους τους τομείς – να αναλάβουμε από σήμερα έναν κοινό πολιτικό – διαφωτιστικό αγώνα για να διαδώσουμε την ανάγκη της πλήρους κατάργησης αυτού του ανούσιου παρασιτικού θεσμού του “προέδρου δημοκρατίας” ως ξεχωριστού από την αιρετή εθνοσυνέλευση πολιτειακού αξιώματος. 

Η ιστορία των πραγματικά δημοκρατικών επαναστάσεων της εποχής του ίδιου του (προοδευτικού τότε σε σχέση με τη φεουδαρχία) ανερχόμενου καπιταλισμού, όσο βέβαια και η εποχή των πρώτων σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ου αιώνα, μας έδειξαν ότι πραγματικά δεν υπάρχει ουδεμία ανάγκη ξεχωριστού προέδρου της Δημοκρατίας, με καθήκοντα αρχηγού κράτους κλπ, σαν αυτόν που σκάρωσαν οι μετέπειτα πολιτειακές μορφές του αντιδραστικού πλέον καπιταλισμού, στη θέση των εστεμμένων, εκεί όπου καταργήθηκε το στέμμα κι η κληρονομική βασιλεία.

Η παγκόσμια ιστορία του προοδευτικού κινήματος των λαών μας αποδεικνύει ότι όλη η εξουσία πρέπει να βρίσκεται συγκεντρωμένη στα χέρια της εκλεγμένης με άμεση, μυστική, καθολική ψηφοφορία εθνοσυνέλευσης ή λαϊκής βουλής. Αυτή θα εκλέγει και σε αυτή θα λογοδοτεί η κυβέρνηση και το υπουργικό της συμβούλιο, ενώ τα τυπικά καθήκοντα “ηγέτη του κράτους” ή πιο σωστά εκπροσώπου του κράτους σε σχέση με την υποδοχή και φιλοξενία ξένων ηγετών και διπλωματών και σε σχέση τη διεκπεραίωση καθηκόντων επικεφαλής των εορτασμών κι επετείων, την προκήρυξη των επόμενων εκλογών ή δημοψηφισμάτων και την τυπική υπογραφή των ψηφισμένων νόμων, την απονομή χάριτος κ.τ.ο. μπορεί να τον διεκπεραιώσει άριστα, χωρίς κανένα περαιτέρω μισθό και χωρίς κανένα προνόμιο “ανευθυνότητας” έναντι του νόμου, ο εκάστοτε πρόεδρος του προεδρείου της εθνοσυνέλευσης και σε περίπτωση απουσίας ή αδυναμίας ο εκτελών υπηρεσία αντ’ αυτού αντιπρόεδρος του ίδιου προεδρείου. 

Είναι ένας πολύ απλός, οικονομικός και απολύτως δημοκρατικός τρόπος εξάσκησης της τυπικής αρχηγίας του κράτους, απολύτως ελεγχόμενος από την αιρετή λαϊκή συνέλευση, στην οποία ανήκει όλη η εξουσία της Δημοκρατίας, ένας θεσμός που καμιά σχέση δεν έχει με πολιτικά και κομματικά παιχνίδια συσχετισμών και ισορροπιών, ούτε βέβαια με τυχόν προσωπικά παιχνίδια του προέδρου σε κρίσιμες πολιτικές στιγμές. 

Μία τέτοια μορφή άσκησης του προεδρικού αξιώματος, απαιτεί βέβαια ένα καινούργιο εκ θεμελίων δημοκρατικό, (λαϊκοδημοκρατικό με όλη τη σημασία της λέξης) Σύνταγμα, ένα νέο πολιτειακό σύστημα με βαθιά ανατροπή όλων των συμπτωμάτων της τωρινής καπιταλιστικής σαπίλας και του απόλυτου καθημερινού εξευτελισμού των λέξεων και εννοιών. Προϋποθέτει μια πραγματική δημοκρατία του εργαζόμενου λαού. Εκεί όμως στοχεύουμε εμείς οι κομμουνιστές κι όλοι οι πραγματικοί δημοκράτες.

Επομένως εμείς πρέπει να καλλιεργήσουμε από τώρα την ιδέα αυτή και να δείξουμε σε όλο το λαό την αξία και τη σημασία της. Νομίζω ότι ο σ. Βαγγέλης Μητράκος δεν θα έχει ουσιαστικά καμία αντίρρηση στην ανάδειξη μια τέτοιας ανάγκης από σήμερα. Όπως επίσης νομίζω ότι και κανένας άλλος σύντροφος και συναγωνιστής, κανενός ρεύματος στο ταξικό εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα δεν θα έφερνε -επί της ουσίας- κανένα εμπόδιο σε μια τέτοια προσπάθεια του λαϊκού μας κινήματος. 

  Με συντροφικούς χαιρετισμούς.    5-3-202