Στο μεϊντάνι ξανά

Επειτα από ένα μεγάλο διάστημα κατά το οποίο η μειοψηφούσα «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ...«παναγία», δίχως καμία παρέκκλιση απ' την επίσημη γραμμή του κόμματος, ξαφνικά στελέχη της άρχισαν ξανά να θορυβούν, επαναφέροντας ζητήματα σχετικά με το ευρώ, το χρέος κ.λπ. και πυροδοτώντας μια αποπροσανατολιστική για το λαό αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Η χρονική στιγμή κατά την οποία επανέκαμψε η «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τυχαία. Εκλογές ενόψει, άρα και ανάγκη ψηφοθηρίας με κάθε διαθέσιμο όπλο. Είναι άλλωστε το τμήμα αυτό της Κουμουνδούρου, το εκπαιδευμένο για τέτοιες ειδικές αποστολές και με μεγάλη πείρα.
Θυμίζουμε ότι ο Γ. Τόλιος, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στο «Action 24» υπερασπίστηκε σαν θέση του κόμματός του τη διακοπή πληρωμής τόκων και χρεολυσίων αν παραστεί ανάγκη. Στην ερώτηση «αν αυτό είναι πιστωτικό γεγονός και χρεοκοπία», ο Γ. Τόλιος απάντησε: «Ε, και;». Στην ερώτηση για το αν μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα προβεί σε μονομερή ενέργεια, ο Γ. Τόλιος απάντησε ότι και αυτό είναι θέμα ερμηνείας. «...Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει πει ότι δεν θα κάνουμε μονομερείς ενέργειες, εκτός και αν εκβιαστούμε (...) Δεν θυσιάζουμε τον ελληνικό λαό για χάρη της Ευρωζώνης», υποστήριξε.

Βεβαίως, αυτό που πρέπει να γίνει καθαρό είναι ότι εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης η μονομερής μη αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων στους δανειστές, ακόμα και η αμφισβήτηση επιλογών της Ευρωζώνης εντάσσονται αντικειμενικά σε ένα άλλο σχέδιο διεθνών συμμαχιών, συμμετοχής στις διεθνείς χρηματαγορές, σύνδεση με άλλο διεθνές νόμισμα (π.χ. δολάριο). Δεν είναι απίθανο κάποια στιγμή να αποτελέσουν επιλογές κάποιων ισχυρών τμημάτων του κεφαλαίου, στο βαθμό βεβαίως που έχουμε δραματικές αλλαγές και ανακατατάξεις σε επίπεδο ΕΕ και Ευρωζώνης. Και αυτές τις επιλογές πάλι ο λαός θα τις πληρώσει. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα χωρών που έχουν καταφύγει σε ενέργειες χρεοκοπίας αλλά οι λαοί τους άσπρη μέρα δεν είδαν. Ανάλογες θέσεις εκφράζουν και τα λεγόμενα «ευρωσκεπτικιστικά κόμματα» στην Ευρώπη (π.χ., ο Φάρατζ στην Αγγλία μιλάει για έξοδο από την ΕΕ), όχι με κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων των χωρών τους αλλά στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης της αστικής τους τάξης με τη γερμανική. Αλλωστε, και στην Ελλάδα ένα τμήμα του κεφαλαίου φλέρταρε έντονα με αυτή τη λογική για μια περίοδο και τότε ήταν που στον κατά τ' άλλα ευρωλάγνο ΣΥΡΙΖΑ είχαν δυναμώσει φωνές κριτικής στην ΕΕ. Ομως, με δεδομένο ότι αυτό που κυριαρχεί στην αστική στρατηγική είναι η λεγόμενη «ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας» και με το επίσης δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει με νύχια και με δόντια να πάρει το χρίσμα από το κεφάλαιο ως επόμενη διακυβέρνηση, κάτι άλλο συμβαίνει...