ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ Η ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ 850 χιλιόμετρα μπαζωμένα ρέματα στην Αττική!

Η λιμνοθάλασσα της οδού Πειραιώς χτες το πρωί...

Το επαναλαμβανόμενο σχεδόν κάθε χρόνο σκηνικό της καταστροφής καταδεικνύει πόσο επικίνδυνη για τη ζωή και την περιουσία του λαού είναι η πολιτική των αστικών κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων που προωθούν την εμπορευματοποίηση της γης και την ιεράρχηση της κατασκευής έργων υποδομής, με γνώμονα την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και όχι τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Αποδεικνύει ότι οι θάνατοι και οι καταστροφές δεν είναι μοιραίο αποτέλεσμα μιας μεγάλης βροχής, αλλά το φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής που υποτάσσει τη ζωή, το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων στους νόμους του κέρδους.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι κυβερνήσεις αυτές:

• Προώθησαν και προωθούν την αλόγιστη επέκταση των πόλεων προς όφελος των κερδοσκόπων. Επεκτάσεις, που γίνονται μάλιστα χωρίς την εξασφάλιση των αναγκαίων έργων υποδομής.
• Επέτρεψαν οι όποιοι, ελάχιστοι στα μεγάλα αστικά κέντρα, ελεύθεροι δημόσιοι χώροι να καταπατούνται από μεγαλοεπιχειρηματίες, ή να παραχωρούνται σ' αυτούς για να εκτελέσουν χρυσοφόρες επενδύσεις.
• Επέτρεψαν και στη συνέχεια νομιμοποίησαν την κάλυψη των ρεμάτων και το κτίσιμο σε αυτά.
• Νομιμοποιούν συνεχώς την αυθαίρετη δόμηση.
• Νομοθετούν επιπλέον μια δασοκτόνα νομοθεσία, που οπλίζει τα χέρια των εμπρηστών, καταστρέφοντας τα δάση, γεγονός που εντείνει τα πλημμυρικά φαινόμενα.

Τα όσα συμβαίνουν στη χώρα, στο επίπεδο της αντιπλημμυρικής θωράκισης, είναι ενδεικτικά: Τα ρέματα μπαζώνονται το ένα μετά το άλλο. Ποτάμια, που αποτελούν τη φυσική απόληξη των νερών στη θάλασσα, χτίζονται. Οι μελέτες για την κατασκευή των αντιπλημμυρικών έργων είναι σε πολλές περιπτώσεις ξεπερασμένες. Τα λεγόμενα «μεγάλα έργα» δεν είναι ενταγμένα σε ένα συνολικότερο σχεδιασμό αντιπλημμυρικής προστασίας, με αποτέλεσμα να προκαλούν και τα ίδια πλημμύρες (π.χ. Αττική Οδός, Αεροδρόμιο Σπάτων). Η συνολική πολιτική εμπορευματοποίησης της γης οδηγεί και στις πλημμύρες. Ετσι, ενώ παλιότερα το 80% του νερού της βροχής πήγαινε στο έδαφος και το 20% στη θάλασσα, τώρα τα ποσοστά αυτά έχουν αντιστραφεί. Επίσης, συνεχώς υπόσχονται αντιπλημμυρικά έργα, τα οποία καρκινοβατούν και ουδέποτε πραγματοποιούνται.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της Αττικής, όπου 70 από τα 700 ρέματα που προϋπήρχαν δεν μπορούν πια ούτε να ...εντοπιστούν! Σύμφωνα επίσης με τους επιστήμονες, τα ανοιχτά ρέματα στην Αττική έχουν σήμερα μειωθεί από το 1945 κατά 66%, και συγκεκριμένα από 1.280 χιλιόμετρα που ήταν έχουν φτάσει στα 434 χιλιόμετρα! Αλλά και από τα ρέματα που παραμένουν ανοιχτά, τα περισσότερα έχουν υποστεί τόσες παρεμβάσεις, που δύσκολα πια μπορούν να επιτελέσουν το έργο τους, δηλαδή να κατευθύνουν τα νερά προς τη θάλασσα ή σε άλλους μεγαλύτερους αποδέκτες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Ιλισού, που πλημμύρισε στη χτεσινή νεροποντή. Χαρακτηριστικές είναι και οι περιπτώσεις της Ανατολικής Αττικής, που διαθέτει το 70% των ρεμάτων της Αττικής: Η πίεση για τσιμεντοποίηση που ασκείται, με τις ευλογίες των κυβερνήσεων, στις παραρεμάτιες περιοχές είναι τέτοια, που στις δύο από τις μεγαλύτερες σε έκταση λεκάνες απορροής της Ανατολικής Αττικής, αυτές του ρέματος της Ραφήνας και της Ραπεντώσας, η δασική βλάστηση μειώθηκε από το 40% και 60% το 1995, στο 4% και 10% αντίστοιχα σήμερα...

Εργα που μένουν στις μελέτες

Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν αυτά, μεγάλα αντιπλημμυρικά έργα που θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί εδώ και δεκαετίες, βρίσκονται ακόμα στη φάση των εξαγγελιών ή - το πολύ - των ...μελετών! Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις την περασμένη Δευτέρα ο αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης, Στ. Καλογιάννης, έδωσε στη δημοσιότητα έναν κατάλογο από 81 έργα, συνολικού προϋπολογισμού 2,4 δισ. ευρώ, που δημοπρατήθηκαν ή πρόκειται να δημοπρατηθούν και να συμβασιοποιηθούν από τον Ιούλη του 2012 έως τον Απρίλη του 2013, ανάμεσα στα οποία μόνο δύο αφορούν στην αντιπλημμυρική προστασία και δεν αντιπροσωπεύουν ούτε το 3% του συνολικού προϋπολογισμού!
Πρόκειται για το έργο (προϋπολογισμού ανάθεσης 72,77 εκατ. ευρώ) της περιβόητης διευθέτησης του ρέματος της Εσχατιάς, που αποτελεί συνεχή απειλή για τις περιοχές της Δυτικής Αθήνας (Μενίδι, Ανω Λιόσια, Ζεφύρι, Καματερό, Ιλιον, Αγιοι Ανάργυροι και Περιστέρι). Και αυτό όμως το έργο δημοπρατήθηκε μισό. Σ' αυτή τη φάση θα γίνει μόνο η διευθέτησή του από την πλατεία Ιλίου μέχρι τη συμβολή των αγωγών στην Ευριπίδου σε μήκος 3.300 μέτρων. Το έργο για το δεύτερο τμήμα του ρέματος, από την Αττική Οδό μέχρι τη Λεωφόρο Πάρνηθας, μήκους 4.800 μέτρων, θα δημοπρατηθεί προσεχώς...
Και να φανταστεί κανείς ότι οι πρώτες μελέτες για το έργο είχαν ανατεθεί το 1997. Για να φτάσει, δηλαδή, το έργο από τη φάση της μελέτης στη φάση της δημοπράτησης χρειάστηκαν 16 ολόκληρα χρόνια! Το ίδιο σκηνικό - των αιώνιων μελετών - παρατηρείται και σε άλλα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης της Αττικής.