Αργοπεθαίνει η αλιεία

Αργοπεθαίνει η αλιεία στον Παγασητικό. Η μείωση των αλιευμάτων, η στροφή νέων γενιών σε άλλα επαγγέλματα και η οικονομική κρίση οδήγησε 400 επαγγελματίες αλιείς από το 1984 και μετά να αποσύρουν τα σκάφη τους από τη θάλασσα είτε με αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης είτε για αλλαγή επαγγελματικής δραστηριότητας.

Σήμερα, οι άδειες σε ισχύ σε ολόκληρη τη Μαγνησία ανέρχονται στις 980 σύμφωνα με πληροφορίες από τη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας - Τμήμα Αλιείας. Η πλειοψηφία των ιδιοκτητών μάλιστα είναι ηλικιωμένα άτομα. Οι επαγγελματίες αλιείς που εργάζονται περισσότερες από 100 μέρες το χρόνο είναι μόνο 680-700.

Στο Βόλο, όπου οι αλιείς αριθμούν τους 360, το 20% των αλιέων, σύμφωνα, με τον πρόεδρο Παράκτιων Αλιέων Βόλου, Χρήστο Ξηραδάκη, ετοιμάζονται να αποσύρουν τα σκάφη τους και περιμένουν να δοθούν τα αντίστοιχα κίνητρα, καθώς τα έξοδα δεν βγαίνουν.
Εξαφανίζεται το παραδοσιακό επάγγελμα του αλιέα, είπε ο ίδιος και απέδωσε ευθύνες στην Κοινή Αλιευτική Πολιτική, που βάζει όλο και περισσότερους περιορισμούς.
«Ηδη ξεκινούν ποσοστώσεις σε είδη ψαριών με απαγορεύσεις αλιείας για μεγάλα διαστήματα. Κάθε μέλος - χώρα εφαρμόζει τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να αντισταθμίσει την ποσόστωση» πρόσθεσε.
Προς επίρρωση ο κ. Ξηραδάκης επικαλείται το 20% στην αλιεία του μπακαλιάρου, που ισχύει φέτος για δεύτερη συνεχή χρονιά. «Οι περιορισμοί θα συνεχίσουν να ισχύουν και θα είναι και περισσότεροι» συμπλήρωσε, ενώ τόνισε ότι ο αντίκτυπος από την επένδυση με τα καταδυτικά πάρκα θα είναι βαρύς.
Δεν βγαίνουν τα έξοδα
Στον 5ο χρόνο της οικονομικής κρίσης ένα μεγάλο ποσοστό αλιέων αντιμετωπίζει πλέον προβλήματα βιοπορισμού. Ο πρόεδρος του Συλλόγου σημείωσε ότι μόνο τα έξοδα από τα καύσιμα και την καταστροφή των εργαλείων από θηλαστικά για τα οποία δεν υπάρχει αποζημίωση αν υπολογίσει κανείς, θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι το επαγγελματικό ψάρεμα έχει απαγορευτικό κόστος.
Η κατανάλωση μετράει απώλειες ύψους 40%. «Ο κόσμος δυσκολεύεται λόγω των δυσμενών οικονομικών να αγοράσει ψάρια. Οι τιμές σε σχέση με πριν πέντε χρόνια έχουν μειωθεί κατά 30%» επισήμανε ο ίδιος.
Επιπλέον, οι αλιείς στη Μαγνησία βλέπουν μεγάλες διαφορές. Ο πρόεδρος του Συλλόγου είπε ότι «υπάρχει μεγάλη μείωση στα αλιεύματα» και την απέδωσε στη βιομηχανοποιημένη αλιεία, τις κλιματολογικές συνθήκες και τη μόλυνση του περιβάλλοντος.Ο μπακαλιάρος, η καραβίδα, τα μπαρμπούνια, η τσιπούρα έχουν αισθητές διαφορές. «Ολα τα είδη παρουσιάζουν πτώση» πρόσθεσε.
Οι αλιείς αναζητούν τρόπους για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, όμως το γεγονός ότι η Ομοσπονδία καταργήθηκε δυσκολεύει τα πράγματα.
Οι προσδοκίες
Οι ψαράδες επιδιώκουν συνάντηση με το υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας ώστε να θέσουν στο τραπέζι του διαλόγου τα αιτήματά τους. Χρειάζονται διευκολύνσεις με τα καύσιμα, αλλά και τις ζημιές από τα θηλαστικά.
Επιπλέον, εγείρουν θέμα με την ερασιτεχνική αλιεία καθώς η κατάργησή της προκάλεσε «πανδαιμόνιο». «Μπήκαν όλοι στη θάλασσα και αλιεύουν εντατικά» είπε ο πρόεδρος του Συλλόγου.
Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που οι αλιείς θέτουν θέμα επαναλειτουργίας των λιμενικών σταθμών που έκλεισαν, όπως του Αϊ-Γιάννη.
Η παράνομη αλιεία και μάλιστα με δυναμίτη έχει ενταθεί τους καλοκαιρινούς μήνες, προειδοποιούν.
Αλλαξαν οι εποχές
Κάποτε ήταν διαφορετικά λέει το μέλος του Συλλόγου Παράκτιας Αλιείας Βόλου, Ιωάννης Πασσιάς. «Σήμερα μεγάλα σκάφη δύσκολα τα βγάζουν πέρα. Ενα διήμερο ψάρεμα κοστίζει τουλάχιστον 200 ευρώ. Το πετρέλαιο, τα δολώματα, ο πάγος, η τροφοδοσία, οι φθορές «τρώνε» τα έσοδα των αλιέων και τους υποχρεώνουν σε εγκατάλειψη.
Αν έχεις πλήρωμα τέσσερα άτομα χρειάζεσαι τουλάχιστον 6.000-7.000 ευρώ το μήνα για τους μισθούς. Ομως πώς να βγεις στο Αιγαίο με ένα - δύο άτομα;» αναρωτήθηκε ο ίδιος.
Εξάλλου ο κ. Πασσιάς είχε μεγάλο σκάφος ανοιχτού πελάγου και το απέσυρε το 1998. Το δεύτερο σκάφος επίσης αναγκάστηκε να το αποσύρει και σήμερα δουλεύει μόνος με ένα μικρό. «Η αλιεία εγκαταλείπεται. Τα νέα παιδιά δεν πάν για ψάρεμα. Βλέπουν την κατάσταση, ότι δεν έχουμε καμία βοήθεια και δεν ενδιαφέρονται» πρόσθεσε.
Η εγκατάλειψη
Η παύση της επαγγελματικής ενασχόλησης με την αλιεία ξεκίνησε από το 1984, όμως η μεγαλύτερη πυκνότητα των αποσύρσεων παρατηρήθηκε από το 1990. Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης και ειδικά τη διετία 2010-2012 τουλάχιστον 48-50 αλιείς κατέθεσαν τις άδειές τους. Οι αποσύρσεις αφορούσαν σκάφη όλων των τύπων.
Σήμερα, μεγάλος αριθμός αλιέων περιμένει να δοθούν κίνητρα, όμως το Μέτρο Ι. Ι. για τη «Μόνιμη Παύση Αλιευτικών Δραστηριοτήτων του Αξονα Προτεραιότητας 1 «Μέτρα για την προσαρμογή του αλιευτικού στόλου» συνολικής δαπάνης 16.900.000 ευρώ, το οποίο αφορά τη διάλυση επαγγελματικών σκαφών που διαθέτουν στην άδειά τους το εργαλείο «δίχτυ τράτας βυθού» μηχανότρατα ηλικίας άνω των 10 ετών, δεν εξυπηρετεί αφού δικαιούχοι θα μπορούσαν να είναι μόνο 4-6 αλιείς, εκτιμήθηκε.
Να επισημανθεί ότι τα άλλα μέτρα που υπέγραψε ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Βαγγέλης Αποστόλου είναι τα εξής:
2. Μέτρο 2.3. «Μεταποίηση και Εμπορία αλιευτικών Προϊόντων», συνολικής δημόσιας δαπάνης 7.500.000 € και Μέτρο 2.1 «Υδατοκαλλιέργεια», συνολικής δημόσιας δαπάνης 8.200.000 €, του Άξονα Προτεραιότητας 2 «Υδατοκαλλιέργεια, Αλιεία Εσωτερικών Υδάτων, Μεταποίηση και Εμπορία Προϊόντων Αλιείας και Υδατοκαλλιέργειας», με στόχο την προώθηση οικονομικά και περιβαλλοντικά βιώσιμων επιχειρήσεων.
3. Μέτρο 3.1 «Συλλογικές Δράσεις», του Αξονα Προτεραιότητας 3 «Μέτρα Κοινού Ενδιαφέροντος» και της δράσης«Χωροταξικός Σχεδιασμός,Οριοθέτηση και χαρτογράφηση των περιοχών για Υδατοκαλλιέργεια (Π.Ο.Α.Υ.), συνολικής δημόσιας δαπάνης 600.000