Πλαίσιο Ανεξάρτητης Ταξικής Πορείας
1. Κρίση: Από το 2008 που η διεθνής
οικονομική και πολιτική κρίση εμφανίζεται στην Ελλάδα, το κεφάλαιο
βρίσκεται μπροστά σε μια αδυναμία της κοινωνικής αναπαραγωγής του. Έτσι
επιχειρώντας την αναδιάρθρωση του, ένα σύνολο μέτρων έρχεται στο
προσκήνιο με σκοπό την υποτίμηση του κόστους της εργασίας, την αύξηση
της παραγωγικότητας, τη μείωση του διογκωμένου ελληνικού δημόσιου τομέα,
την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Για μας η κρίση δεν είναι
αποτέλεσμα κάποιας κακής διαχείρισης του δημοσίου χρήματος από τα
πολιτικά πρόσωπα, ούτε ένα σημείο των καιρών αλλά ένα δομικό στάδιο μέσα
στον κύκλο του καπιταλισμού. Tαυτόχρονα όμως μέσω της όξυνσης των
ταξικών αντιθέσεων άρα και ανάδειξης των αντιφάσεων του καπιταλισμού,
αποτελεί μια ευκαιρία για το ολικό ξεπέρασμα του.
2. Γενική απεργία: Ως απάντηση στα μέτρα, μια σειρά απεργιών έλαβαν και συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα με χαρακτηριστικά τους την κατα-περιόδους μεγάλη σχετικά συμμετοχή, τον αποσπασματικό χαρακτήρα, την υιοθέτηση συγκρουσιακών πρακτικών από μεγάλο μέρος του πλήθους και την απουσία ενός συνολικού πολιτικού πλαισίου αγώνα. Παράλληλα, με τη μορφή τους αδυνατούν να λειτουργήσουν ως η ολοκληρωτική παράλυση της παραγωγικής διαδικασίας, ν' αποτελέσουν ένα εργαλειακό επαναστατικό μέσο. Πράγματι παρά τις συγκρούσεις που τις συνόδευσαν ένα μικρό μόνο κομμάτι των παραγωγικών δυνάμεων (και ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα) απήργησε ενώ η κατανάλωση συνεχιζόταν αμείωτα, χαρτογραφώντας έτσι και τα όρια τους.
3. Συνδικαλισμός: ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ/ΠΑΜΕ έχοντας την πρωτοκαθεδρία στους χώρους εργασίας, ελλείψει ισχυρών αυτοοργανωμένων επαναστατικών σωματείων βάσης, αποτελούν τον κύριο εκφραστή-διαχειριστή των εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων. Δε μπορούμε παρά να εναντιωθούμε στον ενδοσυστημικό ρόλο τους, ο οποίος δεν είναι άλλος απ’ το να διατηρούν την πολυπόθητη για τα αφεντικά κοινωνική ειρήνη, διοργανώνοντας απεργίες που αδυνατούν να πάρουν ριζοσπαστικό-επαναστατικό χαρακτήρα και να αποτελέσουν πραγματική απειλή. Όντας αποσπασματικές και με χαμηλή διάρκεια, οι απεργίες των τελευταίων τεσσάρων ετών, καταλήγουν να λειτουργούν ως βαλβίδες αποσυμπίεσης της κοινωνικής οργής αδυνατώντας να αποτελέσουν μια συνεχή διαδικασία για την κλιμάκωση του οικονομικού-πολιτικού αγώνα. Κρίνουμε αναγκαία την απαγκίστρωση των εργατών/τριών από τους θεσμικούς συνδικαλιστικούς φορείς χωρίς ωστόσο να απαξιώνουμε όσους συμμετέχουν στις απεργιακές συγκεντρώσεις-πορείες αυτών.
4. Γιατί συμμετέχουμε: Θεωρούμε την απεργία ως ακόμη ένα κομμάτι της ταξικής πάλης, πρόσφορο έδαφος για τη δημιουργία των προϋποθέσεων της καταστροφής του καπιταλιστικού συστήματος. Με εφαλτήριο τις οικονομικού τύπου διεκδικήσεις και τη δυνατότητα ανάπτυξης της ταξικής συνείδησης μέσω της κοινωνικής αλληλεπίδρασης που προσφέρει η απεργία, αποσκοπούμε στην ενσωμάτωση τους σ' ένα συνολικότερο πολιτικό αγώνα με ξεκάθαρα επαναστατικά-ταξικά χαρακτηριστικά. Προβάλλει επιτακτική λοιπόν η ανάγκη της επαναστατικής οργάνωσης της εργατικής τάξης. Με εργατικά συμβούλια και αυτοοργανωμένα σωματεία βάσης -που κάνουν την υπέρβαση και δεν μένουν μόνο στις οικονομικές διεκδικήσεις-, ενάντια στη λογική της εκπροσώπησης και της ανάθεσης, με τη δημιουργία κολεκτίβων εργασίας και την κατάληψη-αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής από τις εργάτριες και τους εργάτες. Τη δημιουργία δηλαδή ενός νέου πόλου για το συντονισμό και τη διάδοση της αλληλεγγύης ανάμεσα στις εργάτριες και στους εργάτες. Στόχος μας ήταν και είναι η δημιουργία ανεξάρτητου μπλοκ σε μέρες απεργίας αλλά και η μελλοντική δημιουργία απεργιακών κινητοποιήσεων σε κλαδικό, γενικό, τοπικό, πανελλαδικό επίπεδο με τους δικούς μας όρους.
5. Ανεξάρτητη ταξική πορεία: Θεωρούμε ότι έφτασε η ώρα για τη παγίωση ανεξάρτητου μπλοκ σε μέρα γενικής απεργίας που διακριτά και συνειδητά δημιουργεί τους δικούς του όρους μέσα στην όλη διαδικασία. Όχι γιατί «θέλουμε να διαφέρουμε από τους υπόλοιπους» αλλά επειδή τα προτάγματα καθώς και ο τρόπος που αυτά σχηματοποιούνται είναι η βάση για τη δημιουργία του μπλοκ της αυτοδιαχείρισης. Έχοντας σαν αρχή ότι η επαναστατική διαδικασία δεν είναι μία τυχαιότητα, ένας ατομισμός ή ένα είδος διασκέδασης, θέλουμε να βρισκόμαστε στο δρόμο σαν σύνολο με θέση άποψη και στόχο. Θέλουμε με τον άνθρωπο που παλεύουμε για τα ίδια ιδανικά και στεκόμαστε πλάι σε μια αλυσίδα να έχουμε κοινά οράματα μεθόδους και τρόπους δράσης. Κινούμαστε ενάντια στη λογική του αυθόρμητου που κατεβαίνει στο δρόμο για να τα σπάσει, ενάντια στις γηπεδικές συμπεριφορές μικροεξεγέρσεων και διαρκούς άρνησης. Αυτό που μας ενώνει δεν είναι η βία ως αυτοσκοπός. Αντίθετα αυτό που μας ενώνει είναι το ταξικό μίσος και στόχος μας είναι να επιτεθούμε με τα όπλα μας. Η αυτοδιαχείριση είναι το όπλο μας και θα υπερασπιστούμε τον όρο με τα δικά μας χαρακτηριστικά. Όρος που για εμάς προϋποθέτει ιδέες, κανόνες, συζητήσεις, θέσεις, αποτελέσματα, κριτική, βήματα μπροστά...Οι τρόποι δράσης μας δεν επιλέγονται με όρους τυχαιότητας αλλά αποφασίζονται και υλοποιούνται συλλογικά από την ομάδα περιφρούρησης. Όποιος-α θέλει να συμμετάσχει στον σχηματισμό θα πρέπει να συμφωνεί με το πλαίσιο που έχει ήδη τεθεί μέσω των κειμένων μας σε πολιτικό επίπεδο και κάτω από τις οδηγίες της περιφρούρησης στο επιχειρησιακό επίπεδο.
2. Γενική απεργία: Ως απάντηση στα μέτρα, μια σειρά απεργιών έλαβαν και συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα με χαρακτηριστικά τους την κατα-περιόδους μεγάλη σχετικά συμμετοχή, τον αποσπασματικό χαρακτήρα, την υιοθέτηση συγκρουσιακών πρακτικών από μεγάλο μέρος του πλήθους και την απουσία ενός συνολικού πολιτικού πλαισίου αγώνα. Παράλληλα, με τη μορφή τους αδυνατούν να λειτουργήσουν ως η ολοκληρωτική παράλυση της παραγωγικής διαδικασίας, ν' αποτελέσουν ένα εργαλειακό επαναστατικό μέσο. Πράγματι παρά τις συγκρούσεις που τις συνόδευσαν ένα μικρό μόνο κομμάτι των παραγωγικών δυνάμεων (και ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα) απήργησε ενώ η κατανάλωση συνεχιζόταν αμείωτα, χαρτογραφώντας έτσι και τα όρια τους.
3. Συνδικαλισμός: ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ/ΠΑΜΕ έχοντας την πρωτοκαθεδρία στους χώρους εργασίας, ελλείψει ισχυρών αυτοοργανωμένων επαναστατικών σωματείων βάσης, αποτελούν τον κύριο εκφραστή-διαχειριστή των εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων. Δε μπορούμε παρά να εναντιωθούμε στον ενδοσυστημικό ρόλο τους, ο οποίος δεν είναι άλλος απ’ το να διατηρούν την πολυπόθητη για τα αφεντικά κοινωνική ειρήνη, διοργανώνοντας απεργίες που αδυνατούν να πάρουν ριζοσπαστικό-επαναστατικό χαρακτήρα και να αποτελέσουν πραγματική απειλή. Όντας αποσπασματικές και με χαμηλή διάρκεια, οι απεργίες των τελευταίων τεσσάρων ετών, καταλήγουν να λειτουργούν ως βαλβίδες αποσυμπίεσης της κοινωνικής οργής αδυνατώντας να αποτελέσουν μια συνεχή διαδικασία για την κλιμάκωση του οικονομικού-πολιτικού αγώνα. Κρίνουμε αναγκαία την απαγκίστρωση των εργατών/τριών από τους θεσμικούς συνδικαλιστικούς φορείς χωρίς ωστόσο να απαξιώνουμε όσους συμμετέχουν στις απεργιακές συγκεντρώσεις-πορείες αυτών.
4. Γιατί συμμετέχουμε: Θεωρούμε την απεργία ως ακόμη ένα κομμάτι της ταξικής πάλης, πρόσφορο έδαφος για τη δημιουργία των προϋποθέσεων της καταστροφής του καπιταλιστικού συστήματος. Με εφαλτήριο τις οικονομικού τύπου διεκδικήσεις και τη δυνατότητα ανάπτυξης της ταξικής συνείδησης μέσω της κοινωνικής αλληλεπίδρασης που προσφέρει η απεργία, αποσκοπούμε στην ενσωμάτωση τους σ' ένα συνολικότερο πολιτικό αγώνα με ξεκάθαρα επαναστατικά-ταξικά χαρακτηριστικά. Προβάλλει επιτακτική λοιπόν η ανάγκη της επαναστατικής οργάνωσης της εργατικής τάξης. Με εργατικά συμβούλια και αυτοοργανωμένα σωματεία βάσης -που κάνουν την υπέρβαση και δεν μένουν μόνο στις οικονομικές διεκδικήσεις-, ενάντια στη λογική της εκπροσώπησης και της ανάθεσης, με τη δημιουργία κολεκτίβων εργασίας και την κατάληψη-αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής από τις εργάτριες και τους εργάτες. Τη δημιουργία δηλαδή ενός νέου πόλου για το συντονισμό και τη διάδοση της αλληλεγγύης ανάμεσα στις εργάτριες και στους εργάτες. Στόχος μας ήταν και είναι η δημιουργία ανεξάρτητου μπλοκ σε μέρες απεργίας αλλά και η μελλοντική δημιουργία απεργιακών κινητοποιήσεων σε κλαδικό, γενικό, τοπικό, πανελλαδικό επίπεδο με τους δικούς μας όρους.
5. Ανεξάρτητη ταξική πορεία: Θεωρούμε ότι έφτασε η ώρα για τη παγίωση ανεξάρτητου μπλοκ σε μέρα γενικής απεργίας που διακριτά και συνειδητά δημιουργεί τους δικούς του όρους μέσα στην όλη διαδικασία. Όχι γιατί «θέλουμε να διαφέρουμε από τους υπόλοιπους» αλλά επειδή τα προτάγματα καθώς και ο τρόπος που αυτά σχηματοποιούνται είναι η βάση για τη δημιουργία του μπλοκ της αυτοδιαχείρισης. Έχοντας σαν αρχή ότι η επαναστατική διαδικασία δεν είναι μία τυχαιότητα, ένας ατομισμός ή ένα είδος διασκέδασης, θέλουμε να βρισκόμαστε στο δρόμο σαν σύνολο με θέση άποψη και στόχο. Θέλουμε με τον άνθρωπο που παλεύουμε για τα ίδια ιδανικά και στεκόμαστε πλάι σε μια αλυσίδα να έχουμε κοινά οράματα μεθόδους και τρόπους δράσης. Κινούμαστε ενάντια στη λογική του αυθόρμητου που κατεβαίνει στο δρόμο για να τα σπάσει, ενάντια στις γηπεδικές συμπεριφορές μικροεξεγέρσεων και διαρκούς άρνησης. Αυτό που μας ενώνει δεν είναι η βία ως αυτοσκοπός. Αντίθετα αυτό που μας ενώνει είναι το ταξικό μίσος και στόχος μας είναι να επιτεθούμε με τα όπλα μας. Η αυτοδιαχείριση είναι το όπλο μας και θα υπερασπιστούμε τον όρο με τα δικά μας χαρακτηριστικά. Όρος που για εμάς προϋποθέτει ιδέες, κανόνες, συζητήσεις, θέσεις, αποτελέσματα, κριτική, βήματα μπροστά...Οι τρόποι δράσης μας δεν επιλέγονται με όρους τυχαιότητας αλλά αποφασίζονται και υλοποιούνται συλλογικά από την ομάδα περιφρούρησης. Όποιος-α θέλει να συμμετάσχει στον σχηματισμό θα πρέπει να συμφωνεί με το πλαίσιο που έχει ήδη τεθεί μέσω των κειμένων μας σε πολιτικό επίπεδο και κάτω από τις οδηγίες της περιφρούρησης στο επιχειρησιακό επίπεδο.
Ούτε εθνικισμός, Ούτε ρεφορμισμός, Αυτοδιαχείριση & Κομμουνισμός
http://libertatiasquat.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου