«Αποκαθιστώντας μ” αυτό τον τρόπο σε αντίστροφη τάξη την ιστορία
της οικογένειας, ο Μόργκαν, σύμφωνος με την πλειοψηφία των συναδέλφων
του, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι υπήρξε μια πρωτόγονη κατάσταση, όπου
μέσα σε μια φυλή επικρατούσαν σεξουαλικές σχέσεις χωρίς κανένα
περιορισμό, έτσι που κάθε γυναίκα ανήκε σε κάθε άντρα και επίσης κάθε
άντρας σε κάθε γυναίκα.»
«Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους»
Φ. Ενγκελς
(Homo-Naturalis.gr)
H ομοφυλοφιλία δεν είναι …επαναστατική πράξη. Το προφανές επίσης είναι πως οι φορείς της δεν έχουν απαραίτητα και πολιτική συνειδητοποίηση, μόνο και μόνο επειδή είναι ομοφυλόφιλοι. Αυτά είναι τα προφανή. Από την άλλη, οι σεξουαλικές επιλογές του ανθρώπου είναι καθαρά δική του υπόθεση και δεν αφορούν κανέναν άλλο . Εμείς, όμως, όσοι καλούμαστε από την υποχρέωση-ανάγκη που απορρέει από την ιδιότητα του συνειδητοποιημένου πολίτη, να είμαστε απόλυτοι ως προς την ανάγκη υπεράσπισης των δικαιωμάτων των μειοψηφιών κάθε μορφής και είδους,όταν υφίστανται διωγμό και καταπίεση, οφείλουμε να αντιληφθούμε επίσης πως δεν είμαστε υποχρεωμένοι να συμμεριζόμαστε άκριτα όλες τις επιλογές των μειοψηφιών, πολλώ μάλλον να ταυτιζόμαστε μαζί τους. ΄Ενας από τους βασικούς λόγους της διαφοροποίησης αυτής είναι και η αντίληψη πως κάποιες από τις επιλογές των μελών των όποιων μειοψηφιών, όχι μόνο δεν προάγουν την πολιτική παιδεία του ατόμου, αλλά απάδουν προς αυτή ή είναι πολιτικά άνευρες. Μπορεί κιόλας να εμπεριέχουν και στοιχεία επικίνδυνων ιδεοληψιών και ιδεολογημάτων και κάποτε ο ίδιος ο πυρήνας τους να είναι τέτοιος. Εν προκειμένω, πρέπει να παραδεχτούμε πως ορισμένες από τις αξιώσεις-επιδιώξεις των ομοφυλόφιλων, όπως για παράδειγμα ο γάμος και το σύμφωνο συμβίωσης, δεν είναι σε καμιά περίπτωση πολιτική κατάκτηση. Αντίθετα,στη συγκεκριμένη περίπτωση η αποδοχή και η στήριξη του αιτήματος των ομοφυλόφιλων για σύναψη γάμου ή συμφώνου συμβίωσης είναι καταλυτική υποβάθμιση της πολιτικής αντίληψης-σκέψης ενός συνειδητοποιημένου Πολίτη. Αλλά είναι κιόλας και κοινωνική, πέρα από πολιτική, υποβάθμιση. Και βέβαια όχι για τους λόγους που επικαλούνται οι ακροδεξιοί-Ναζί ιερωμένοι μας,αλλά για τους ακριβώς αντίθετους. Ο Γάμος είναι ιδιοκτησιακός «θεσμός» στην ουσία. Αυτή είναι η άποψη κορυφαίων ιστορικών κοινωνιολόγων, ανθρωπολόγων. Μεταξύ αυτών και ο περίφημος Αμερικανός αρχαιολόγος, ιστορικός, κοινωνιολόγος και εθνολόγος Λιούϊς Χένρυ Μόργκαν. Το πρωτοποριακό έργο του » Η Αρχαία Κοινωνία» ήταν ο καρπός της συστηματικής μελέτης του πάνω στην κοινωνική οργάνωση των Ινδιάνων της Β. Αμερικής. Στο εξαίρετο αυτό πόνημά του περιγράφει-αναλύει τη ζωή που μελέτησε επί συναπτές δεκαετίες, ζώντας σε ανθρώπινες κοινωνίες , «αμόλυντες» από τον πολιτισμό. Ο γάμος, η μονογαμία,το αμείλικτο κυνηγητό τη πολυγαμίας, από τα ιερατεία και τις εξουσίες και τα επίκτητα «ροζ «συν-αισθήματα,όπως ο έρωτας και η αγάπη, προέκυψαν από την ιδιοκτησιακή αντίληψη κάποιων «πονηρών» σε απώτερες εποχές, που με την επινόηση των συγκεκριμένων «εργαλείων» ,αφού εξαφάνισαν την αθωότητα των αταξικών κοινωνιών, εξασφάλισαν ιδιοκτησιακό καθεστώς επί προσώπων και πραγμάτων και κληρονόμησαν τα «κτήματά» τους στους απογόνους τους. Το έργο του Μόργκαν, αλλά και την περίφημη δουλειά του ΄Ενγκελς «Η Καταγωγή της Οικογένειας, της Ατομικής Ιδιοκτησίας και του Κράτους» (φανερά επηρεασμένη από τον Μόργκαν) είναι τα δύο κορυφαία βιβλία-εργαλεία που είναι απαραίτητο να έχει υπόψη του ο κάθε Πολίτης για να κατανοήσει το μέγεθος της ζημιάς, που προξενούν στα άτομα, τις κοινωνίες και πολιτισμό «θεσμοί” όπως ο γάμος και η μονογαμία. Είναι σίγουρο πως οι κοινωνίες του Μέλλοντος θα απαλλαγούν εντελώς και από τα δύο αυτά αρρωστήματα και η εξαφάνισή τους θα είναι το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα και στοιχείο της κατάκτησης του Φυσικού πολιτισμού. Αυτή η απαίτηση και η σπουδή κάποιων για αντιγραφή και διαιώνιση στερεότυπων και προτύπων που έχουν επιβληθεί στον άνθρωπο από αφύσικα κέντρα, επειδή ακριβώς δεν είναι φυσικές επιλογές, δεν έχουν καμιά τύχη, αφού είναι καταδικασμένα στο χρόνο .Ο γάμος των ετεροφύλων στις ημέρες μας δέχεται ισχυρά πλήγματα και το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και με το γάμο των ομοφυλόφιλων, έστω και αν «ευλογηθεί», όπως απαιτούν κάποιοι απ΄αυτούς, από την …εκκλησία! Αν οι σύντροφοι και όχι μόνο οι ερωτικοί, αλλά και οι φίλοι,οι γνωστοί,οι συγγενείς επιθυμούν να αφήσουν τα «υπάρχοντά» τους σε κάποιον άλλον και όχι σ΄εκείνον που ορίζει ο νόμος ή επιθυμούν να τον καταστήσουν νομικά ενεργό ,εδικά απέναντι σε δικαιώματα γάμου, συμβίωσης και των παρόμοιων, υπάρχει και η διαθήκη , τα επίσημα ιδιωτικά συμφωνητικά-συμβόλαια και άλλες δημόσιες, έγγραφες τέτοιες δηλώσεις. Αντί λοιπόν οι κοινότητες των ομοφυλόφιλων να διαιωνίζουν τη ζημιά με επιδιώξεις-τζέρτζελα τέτοιου είδους, ας συνειδητοποιήσουν πως «ρίχνουν νερό στο μύλο της αντίδρασης» και της απολίτικης σκέψης και συμπεριφοράς. Στηρίζουν με αυτές τις «τελετές» και τις νομικές συμφωνίες ένα Σύστημα που ο σώφρων και συνειδητοποιημένος πολίτης παλεύει να ανατρέψει. Στεκόμαστε στο πλευρό των ανθρώπων που αισθάνονται πως τους στερούν φυσικά και αναφαίρετα δικαιώματα, λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Είναι αυτονόητος και υποχρεωτικός ο αγώνας μας δίπλα τους. Ας σταθούν, όμως, κι εκείνοι μακριά από το σεξισμό (κυρίαρχο στοιχείο του σεξουαλικού τους προσανατολισμού) και προπαντός ας συστρατευτούν να καταργήσουμε το Σύστημα, αντί να το τροφοδοτούμε με υλικά που αποτελούν το πιο γόνιμο λίπασμα στις ρίζες του.
(6)
Με αφορμή την πρόσφατη ψήφιση στη Βουλή του νομοσχεδίου για το «σύμφωνο συμβίωσης» των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως οι επαγγελίες του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» του Μαρξ σχετικά με την οικογένεια και την κατάργησή της , μπορεί να μη χάθηκαν, μεν, οριστικά, πήραν, όμως, επικίνδυνα μακριά αναβολή. Ειδικά, επειδή οι απόψεις της παραδοσιακής αριστεράς (ή της αυτοαποκαλούμενης έτσι) για την οικογένεια, σήμερα και παλιότερα , βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία με εκείνες των καπιταλιστικών, ακόμα και των ακροδεξιών κομμάτων.
Ο Μαρξ δείχνει να είναι απόλυτος για το θεσμό της οικογένειας στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο»του. Η οικογένεια, υποστηρίζει, με την κοινωνική δομή που κατέχει, αν πετυχαίνει κάτι, είναι να συμβάλει αποφασιστικά στη σταθεροποίηση και την αναπαραγωγή της κεφαλαιοκρατικής εξουσίας. Και είναι κατηγορηματικός σ΄αυτό, αφού δέχεται και μάλιστα κατά τρόπο δογματικό, πως η οικογένεια δεν είναι τίποτα περισσότερο από «αστικός θεσμός» και βασίζεται στη γνωστή μονογαμική δομή της με καθαρά σχέσεις ιδιοκτησίας ,υποχρεωτικής συνοίκησης κ.λπ. Γι΄αυτό και η αστική τάξη, πιστεύει ο Μαρξ, πρωτίστως πάνω στο γάμο, και την ιδιοκτησία έχει οικοδομήσει την κυριαρχία της.
Μετά την “Οκτωβριανή Επανάσταση, το θέμα της οικογένειας έγινε όπως ήταν επόμενο ιδιαίτερα επίκαιρο. Η Αλεξάνδρα Κολοντάι στην μπροσούρα της «Κομμουνισμός και οικογένεια» (Ιανουάριος 1920 ) γράφει: «Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός πως ο παλιός τύπος οικογένειας έχει φάει τα ψωμιά του. Δεν φταίει το Κομμουνιστικό Κράτος γι” αυτό. Είναι αποτέλεσμα που προκύπτει από τις καινούργιες συνθήκες ζωής… Το κράτος των εργατών χρειάζεται μια νέα μορφή σχέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα… Στη θέση του αδιάλυτου γάμου, που βασιζόταν στη δουλεία της γυναίκας, θα δούμε να ανατέλλει η ελεύθερη Ένωση, δυναμωμένη με την αγάπη και την αλληλοεκτίμηση που θα νιώθουν δύο μέλη της κοινωνίας των εργατών με ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις. Στη θέση της ατομικής εγωιστικής οικογένειας θα ανατείλει μια μεγάλη παγκόσμια οικογένεια των εργατών, όπου όλοι οι εργάτες, άνδρες και γυναίκες, θα είναι πάνω απ” όλα αδέρφια και σύντροφοι… Αυτές οι νέες σχέσεις θα εξασφαλίσουν στην ανθρωπότητα όλες τις χαρές του λεγόμενου ελεύθερου ερωτά που θα τον εξευγενίζει μια αληθινή κοινωνική ισότητα των ενδιαφερομένων, χαρές που ήταν άγνωστες στην εμπορική κοινωνία του καπιταλιστικού καθεστώτος».
Καθαρές ξάστερες…μαρξιστικές κουβέντες και όχι μεσοβέζικες σαν αυτές του ΚΚΕ. Ούτε πολύ περισσότερο των άλλων αστικών κομμάτων με κύριο γνώρισμά τους τις πελατειακές σχέσεις με τους οπαδούς τους, που έσπευσαν για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους να…πάρουν διαζύγιο από τις μαρξιστικές επαγγελίες για την κατάργηση της οικογένειας.
Όλα αυτά τα πανηγύρια για τους γάμους και τα σύμφωνα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, είναι όντως για τα…»πανηγύρια», αφού, αν πετυχαίνουν κάτι, είναι να «ρίχνουν νερό στο μύλο του συστήματος» όπως γράφαμε πρόσφατα εδώ (22/12/2015):
H ομοφυλοφιλία δεν είναι …επαναστατική πράξη. Το προφανές επίσης είναι πως οι φορείς της δεν έχουν απαραίτητα και πολιτική συνειδητοποίηση, μόνο και μόνο επειδή είναι ομοφυλόφιλοι. Αυτά είναι τα προφανή. Από την άλλη, οι σεξουαλικές επιλογές του ανθρώπου είναι καθαρά δική του υπόθεση και δεν αφορούν κανέναν άλλο . Εμείς, όμως, όσοι καλούμαστε από την υποχρέωση-ανάγκη που απορρέει από την ιδιότητα του συνειδητοποιημένου πολίτη, να είμαστε απόλυτοι ως προς την ανάγκη υπεράσπισης των δικαιωμάτων των μειοψηφιών κάθε μορφής και είδους,όταν υφίστανται διωγμό και καταπίεση, οφείλουμε να αντιληφθούμε επίσης πως δεν είμαστε υποχρεωμένοι να συμμεριζόμαστε άκριτα όλες τις επιλογές των μειοψηφιών, πολλώ μάλλον να ταυτιζόμαστε μαζί τους. ΄Ενας από τους βασικούς λόγους της διαφοροποίησης αυτής είναι και η αντίληψη πως κάποιες από τις επιλογές των μελών των όποιων μειοψηφιών, όχι μόνο δεν προάγουν την πολιτική παιδεία του ατόμου, αλλά απάδουν προς αυτή ή είναι πολιτικά άνευρες. Μπορεί κιόλας να εμπεριέχουν και στοιχεία επικίνδυνων ιδεοληψιών και ιδεολογημάτων και κάποτε ο ίδιος ο πυρήνας τους να είναι τέτοιος. Εν προκειμένω, πρέπει να παραδεχτούμε πως ορισμένες από τις αξιώσεις-επιδιώξεις των ομοφυλόφιλων, όπως για παράδειγμα ο γάμος και το σύμφωνο συμβίωσης, δεν είναι σε καμιά περίπτωση πολιτική κατάκτηση. Αντίθετα,στη συγκεκριμένη περίπτωση η αποδοχή και η στήριξη του αιτήματος των ομοφυλόφιλων για σύναψη γάμου ή συμφώνου συμβίωσης είναι καταλυτική υποβάθμιση της πολιτικής αντίληψης-σκέψης ενός συνειδητοποιημένου Πολίτη. Αλλά είναι κιόλας και κοινωνική, πέρα από πολιτική, υποβάθμιση. Και βέβαια όχι για τους λόγους που επικαλούνται οι ακροδεξιοί-Ναζί ιερωμένοι μας,αλλά για τους ακριβώς αντίθετους. Ο Γάμος είναι ιδιοκτησιακός «θεσμός» στην ουσία. Αυτή είναι η άποψη κορυφαίων ιστορικών κοινωνιολόγων, ανθρωπολόγων. Μεταξύ αυτών και ο περίφημος Αμερικανός αρχαιολόγος, ιστορικός, κοινωνιολόγος και εθνολόγος Λιούϊς Χένρυ Μόργκαν. Το πρωτοποριακό έργο του » Η Αρχαία Κοινωνία» ήταν ο καρπός της συστηματικής μελέτης του πάνω στην κοινωνική οργάνωση των Ινδιάνων της Β. Αμερικής. Στο εξαίρετο αυτό πόνημά του περιγράφει-αναλύει τη ζωή που μελέτησε επί συναπτές δεκαετίες, ζώντας σε ανθρώπινες κοινωνίες , «αμόλυντες» από τον πολιτισμό. Ο γάμος, η μονογαμία,το αμείλικτο κυνηγητό τη πολυγαμίας, από τα ιερατεία και τις εξουσίες και τα επίκτητα «ροζ «συν-αισθήματα,όπως ο έρωτας και η αγάπη, προέκυψαν από την ιδιοκτησιακή αντίληψη κάποιων «πονηρών» σε απώτερες εποχές, που με την επινόηση των συγκεκριμένων «εργαλείων» ,αφού εξαφάνισαν την αθωότητα των αταξικών κοινωνιών, εξασφάλισαν ιδιοκτησιακό καθεστώς επί προσώπων και πραγμάτων και κληρονόμησαν τα «κτήματά» τους στους απογόνους τους. Το έργο του Μόργκαν, αλλά και την περίφημη δουλειά του ΄Ενγκελς «Η Καταγωγή της Οικογένειας, της Ατομικής Ιδιοκτησίας και του Κράτους» (φανερά επηρεασμένη από τον Μόργκαν) είναι τα δύο κορυφαία βιβλία-εργαλεία που είναι απαραίτητο να έχει υπόψη του ο κάθε Πολίτης για να κατανοήσει το μέγεθος της ζημιάς, που προξενούν στα άτομα, τις κοινωνίες και πολιτισμό «θεσμοί” όπως ο γάμος και η μονογαμία. Είναι σίγουρο πως οι κοινωνίες του Μέλλοντος θα απαλλαγούν εντελώς και από τα δύο αυτά αρρωστήματα και η εξαφάνισή τους θα είναι το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα και στοιχείο της κατάκτησης του Φυσικού πολιτισμού. Αυτή η απαίτηση και η σπουδή κάποιων για αντιγραφή και διαιώνιση στερεότυπων και προτύπων που έχουν επιβληθεί στον άνθρωπο από αφύσικα κέντρα, επειδή ακριβώς δεν είναι φυσικές επιλογές, δεν έχουν καμιά τύχη, αφού είναι καταδικασμένα στο χρόνο .Ο γάμος των ετεροφύλων στις ημέρες μας δέχεται ισχυρά πλήγματα και το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και με το γάμο των ομοφυλόφιλων, έστω και αν «ευλογηθεί», όπως απαιτούν κάποιοι απ΄αυτούς, από την …εκκλησία! Αν οι σύντροφοι και όχι μόνο οι ερωτικοί, αλλά και οι φίλοι,οι γνωστοί,οι συγγενείς επιθυμούν να αφήσουν τα «υπάρχοντά» τους σε κάποιον άλλον και όχι σ΄εκείνον που ορίζει ο νόμος ή επιθυμούν να τον καταστήσουν νομικά ενεργό ,εδικά απέναντι σε δικαιώματα γάμου, συμβίωσης και των παρόμοιων, υπάρχει και η διαθήκη , τα επίσημα ιδιωτικά συμφωνητικά-συμβόλαια και άλλες δημόσιες, έγγραφες τέτοιες δηλώσεις. Αντί λοιπόν οι κοινότητες των ομοφυλόφιλων να διαιωνίζουν τη ζημιά με επιδιώξεις-τζέρτζελα τέτοιου είδους, ας συνειδητοποιήσουν πως «ρίχνουν νερό στο μύλο της αντίδρασης» και της απολίτικης σκέψης και συμπεριφοράς. Στηρίζουν με αυτές τις «τελετές» και τις νομικές συμφωνίες ένα Σύστημα που ο σώφρων και συνειδητοποιημένος πολίτης παλεύει να ανατρέψει. Στεκόμαστε στο πλευρό των ανθρώπων που αισθάνονται πως τους στερούν φυσικά και αναφαίρετα δικαιώματα, λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Είναι αυτονόητος και υποχρεωτικός ο αγώνας μας δίπλα τους. Ας σταθούν, όμως, κι εκείνοι μακριά από το σεξισμό (κυρίαρχο στοιχείο του σεξουαλικού τους προσανατολισμού) και προπαντός ας συστρατευτούν να καταργήσουμε το Σύστημα, αντί να το τροφοδοτούμε με υλικά που αποτελούν το πιο γόνιμο λίπασμα στις ρίζες του.
(6)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου