( Τετ. 11/12/13 -09:00)Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Η σταδιακά εδραιούμενη πεποίθηση σε όλο και μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού λαού πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδειχθεί πιθανότατα πρώτο κόμμα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, αν αυτές λάβουν χώρα σε κλίμα ομαλότητας, δεν αναχαιτίζεται από την ανάδειξη των όντως σοβαρότατων εσωκομματικών του αντιθέσεων για το ευρώ. Η στάση μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο ενιαίο νόμισμα έχει τεράστια σημασία ως προς την πολιτική που θα ακολουθήσει, αλλά το ζήτημα αυτό θα τεθεί πραγματικά επί τάπητος αφού πρώτα σχηματιστεί κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η οξύτητα που το θέμα αυτό θα προσλάβει και το σε ποιο βαθμό θα φουντώσουν οι σχετικές συγκρούσεις αφενός μέσα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου στην ελληνική κοινωνία, συναρτάται αντικειμενικά σε μεγάλο βαθμό και με το αν θα υπάρξει συνασπισμός κομμάτων για να συγκροτηθεί κυβερνητική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά με το ποια κόμματα θα συναπαρτίζουν τον μελλοντικό κυβερνητικό συνασπισμό. Προσωπικά έχουμε την άποψη ότι όντως η στάση μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην Ευρωζώνη, σε συνάρτηση με τις επερχόμενες πανευρωπαϊκές εξελίξεις που θα κρίνουν την αποσύνθεση ή τη διατήρηση του ενιαίου νομίσματος, θα σφραγίσουν την τύχη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αν και όταν αυτή αναρριχηθεί με τη λαϊκή ψήφο στην εξουσία. Σε καμιά περίπτωση όμως η ενδοκομματική διαπάλη στον ΣΥΡΙΖΑ γύρω
από τη στάση που πρέπει να τηρήσει μια κυβέρνηση του κόμματος αυτού απέναντι στο ευρώ και την Ευρωζώνη, δεν υπάρχει περίπτωση να εμποδίσει την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές.
Το κύριο και καθοριστικό διακύβευμα για εκατομμύρια Ελλήνων ψηφοφόρων είναι η απαλλαγή από τη μνημονιακή πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που καταστρέφει οικονομικά και κοινωνικά τις ζωές τους. Η αβεβαιότητα του τι θα κάνει τελικά ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός γίνεται για όλο και ευρύτερα τμήματα ψηφοφόρων σαφώς προτιμότερη από τη βεβαιότητα του ολέθρου για τα λαϊκά και μεσαία στρώματα που εκπροσωπεί η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Αλλωστε, οι διαρκώς συρρικνούμενες δεσμεύσεις που αναλαμβάνει ο Αλέξης Τσίπρας καθησυχάζουν το ελληνικό κατεστημένο ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι αριστερή πολιτική δεν πρόκειται να ακολουθήσει, αλλά και ούτε θα είναι εχθρική προς τα συμφέροντα των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων. Μιλώντας την Τρίτη στο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, ο Αλέξης Τσίπρας δεσμεύτηκε να κάνει τρία πράγματα: να επαναφέρει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, να επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις και εν γένει τις εργασιακές σχέσεις στο καθεστώς που ίσχυε προ μνημονίου και να σταματήσει την ελεύθερη πτώση των μισθών και των συντάξεων. Από τη μια, αν πραγματοποιήσει αυτές τις ελάχιστες υποσχέσεις του, τότε σίγουρα θα κερδίσει ευρύτατη λαϊκή υποστήριξη που θα εδραιώσει την πολιτική πρωτοκαθεδρία του. Από την άλλη, τίποτα... επαναστατικό ή αριστερό δεν υπάρχει στην υλοποίηση αυτών των εξαγγελιών του.
Ναι μεν συνιστούν θεαματική βελτίωση των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά ταυτόχρονα ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά ίσχυαν επί πρωθυπουργίας του... δεξιού Κώστα Καραμανλή, το 2009! Φυσικά και άλλαξαν δραματικά για τους εργαζόμενους οι συνθήκες μέσα σε αυτή την τετραετία του μνημονίου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να βαφτίσουμε «αριστερή πολιτική» καταστάσεις που ίσχυαν πριν από τέσσερα χρόνια, επί κυβέρνησης της καθαρόαιμης Δεξιάς! Αν μάλιστα προστεθεί σε αυτό και το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας υπογράμμισε ότι επιθυμεί να έχουν κέρδη οι ελληνικές επιχειρήσεις και διακήρυξε ότι το κόμμα του θέλει επιχειρηματίες οι οποίοι να επενδύουν πρωτευόντως στην καινοτομία σεβόμενοι την εργατική, φορολογική και περιβαλλοντική νομοθεσία, μόνο αντιεπιχειρηματικές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αυτές οι θέσεις.
Ποιος σοβαρός επιχειρηματίας που σέβεται τον εαυτό του διαφωνεί με αυτά; Aλλο πράγμα βεβαίως η πολιτική εκτίμηση του καθενός, αν οι συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μετά τον μνημονιακό εξανδραποδισμό της Ελλάδας από τους δανειστές της ΕΕ και του ΔΝΤ, επιτρέπουν την υλοποίηση αυτής της πολιτικής που εξαγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν η εσχάτως διακηρυχθείσα γραμμή «μέσα στο ευρώ πάση θυσία» επιτρέπει την άσκηση ουσιωδώς πιο φιλολαϊκής πολιτικής από αυτήν που ασκούν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Αυτά όμως είναι ζητήματα που η συζήτησή τους θα έχει νόημα όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα σχηματίσει κυβέρνηση ή έστω λίγο πριν από τις εκλογές που θα τον φέρουν στην εξουσία. Απέχουμε, ίσως πολύ, από το σημείο αυτό.
*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου