Παντρεύτηκαν στα βράχια της Αλoννήσου

Υπάρχουν δυο άνθρωποι πάνω στον πλανήτη που είναι πραγματικά ευτυχισμένοι. Αυτός κλασική περίπτωση Καναδού. Γεννημένος και μεγαλωμένος εκεί, με τις ρίζες του να φτάνουν ως τη Ρωσία. Αυτή κλασική περίπτωση Καναδέζας. Γεννημένη και μεγαλωμένη εκεί, με τις ρίζες της να φτάνουν ως την Ελλάδα, σε κάποιο χωριό στη Θεσσαλίας.

Ένας γάμος στην Αλόννησο, μια απενοχοποιημένη τελετή. Εκκλησία λουσμένη στον αυγουστιάτικο ήλιο, ζέστη και απουσία παραδόσεων. Οι καλεσμένοι, οι του γαμπρού, με σανδάλια και καρώ πουκάμισα. Καμιά γραβάτα, κανένα κουστούμι. Οι άλλοι, οι της νύφης, καθώς πρέπει ελληνικά. Κοντό σιέλ πουκάμισο, γραβάτα που χαλαρώνει και ξεδένεται μετά τα στέφανα, συζήτηση για πολιτική στο τραπέζι. Κι όμως, κανείς δεν ενοχλείται.

Είναι ένας γάμος απενοχοποιημένος. Δυο νέοι άνθρωποι που ξεχειλίζουν από φρεσκάδα και δροσιά. Ένα ταιριαστό ζευγάρι που δεν κάνει κάτι άλλο από το να χαιρετά και να ευχαριστεί τον κόσμο για την παρουσία του εκεί, να χαμογελά πηγαία και αβίαστα, να χορεύει καλαματιανά καλύτερα από τη θεία Κωστούλα και να βοηθά τον βαρκάρη που μεταφέρει τον κόσμο σε μια απόμακρη παραλία του νησιού.

Τους έβλεπες να γελούν, κάτω από το αυγουστιάτικο φεγγάρι. Τους έβλεπες να λικνίζονται όπως το κύμα στο βότσαλο. Τους έβλεπες να απαγγέλλουν ευχαριστήριους λόγους και όρκους αγάπης. Τους έβλεπες να ζουν. Χωρίς δήθεν και πρέπει, όπως τους δίδαξε η πολυπολιτισμική χώρα τους, όπως επέτασσαν -ενδεχομένως- οι ρίζες τους.