Ζητείται ευθύνη

Βολεύεται η κυβέρνηση από τον εκβιασμό που της ασκεί η τρόικα. Και επιχειρεί να αποδώσει στις προθέσεις των δανειστών όλες τις επώδυνες αποφάσεις. Απολύσεις στο Δημόσιο, υστέρηση εσόδων του προϋπολογισμού, αλλαγές στο φοροεισπρακτικό μηχανισμό και επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων είναι τα κύρια σημεία της καυτής ατζέντας που οι εκπρόσωποι της τρόικας έθεσαν ως προαπαιτούμενα στη νέα, 8ήμερη διαπραγμάτευση που άνοιξε χθες.

Στο τραπέζι του διαλόγου οι τροϊκανοί βάζουν ψηλά το θέμα των απολύσεων, αποδεικνύοντας πόσο πολύ τους ενδιαφέρει πραγματικά το πρόβλημα της ανεργίας. Οπως άφηναν...

να διαρρεύσει όμως κυβερνητικές πηγές, για να μην επιμείνουν ώς το τέλος και να το αποσύρουν προσωρινά, οι δανειστές απαιτούν από τον αρμόδιο υπουργό Αντώνη Μανιτάκη ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αναδιοργάνωσης των υπηρεσιών και διαθεσιμότητας των υπαλλήλων.

Ωστόσο δεν μπορεί η κυβέρνηση να κρύβεται συνέχεια πίσω από -πραγματικά ή μη- εκβιαστικά διλήμματα της τρόικας. Οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες. Να σχεδιάσει το δικό της πρόγραμμα-απάντηση στις απαιτήσεις των δανειστών και να επιβάλει την εφαρμογή του. Ετσι και μόνον έτσι είναι δυνατόν να γίνει πραγματική επαναδιαπραγμάτευση για το περιεχόμενο του επαχθούς οικονομικού προγράμματος. Ολα τα άλλα είναι απλά φληναφήματα. Δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα.

Οπως φαίνεται, όμως, η ελληνική κυβέρνηση και τα τρία κόμματα που τη στηρίζουν δεν έχουν εκπονήσει κανένα σοβαρό εναλλακτικό σχέδιο για τη χώρα. Το μόνο που κάνουν, κάθε φορά που η τρόικα επισκέπεται την Ελλάδα για να επιθεωρήσει την εφαρμογή του δικού της, παντελώς άστοχου και αποτυχημένου προγράμματος προσαρμογής, είναι να εμφανίζουν τους εαυτούς τους, λίγο-πολύ, ως θύματα των κακών πολιτικών που δήθεν οι «κακοί» άλλοι τούς υποχρεώνουν να ακολουθήσουν.

Αυτή η δικαιολογία ίσως έπειθε αρχικά τους αφελείς. Με την πάροδο του χρόνου, τη διόγκωση των οικονομικών παρενεργειών και την έξαρση της κοινωνικής εξαθλίωσης, τέτοιου είδους επιχειρήματα πλέον δεν πείθουν. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να επικαλείται μόνιμα τη βούληση των «άλλων». Το πρόγραμμα που μας έχουν επιβάλει δεν βγαίνει. Η κοινωνία δεν το αντέχει. Και η πολιτική τάξη της χώρας, στο σύνολό της, έχει την ευθύνη να αναλάβει εκείνες τις πρωτοβουλίες που θα βγάλουν την Ελλάδα από το αδιέξοδο και την κοινωνία από το τέλμα. Πριν να είναι πολύ αργά.

Από enet μέσω hassapis-peter