Σκόπελος και κοινωνικά παντοπωλεία (δυο λόγια για το τί άποψη έχω εγώ )

 

Ναι, ζούμε σε μια περίοδο κρίσης, με τα μεγάλα κέντρα (ΗΠΑ-ΕΕ) προσπαθούν να τη μεταφέρουν στην περιφέρεια, άρα και στη χώρα μας. Και το εδώ κεφάλαιο να τη μεταφέρει προς τα κάτω. Δηλαδή ζητάνε να πληρώσει ο λαός τη νύφη. Γι'αυτό, με αιτία και αφορμή την κρίση, επιβάλλουν όλα αυτά τα μέτρα και τα μνημόνια. Τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, τις απολύσεις, τα κλεισίματα των νοσοκομείων κτλ κτλ.

Ό,τι είχαμε δηλαδή μέχρι τώρα ως δεδομένο, αναιρείται. Και ήταν δεδομένο γιατί ήταν κεκτημένο μέσα από ΝΙΚΗΦΟΡΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ. Των καταπιεζόμενων ενάντια στους καταπιεστές. 

Και τώρα εκεί μας φέρνουν πάλι. Έναν ολόκληρο αιώνα πίσω. Θέλουν να μας φέρουν έναν κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα όπου όσοι θα έχουν δουλειά αφενός δε θα έχουν κανέναν δικαίωμα και θα δουλεύουν σα τα σκυλιά (που λέει κι ο σοφός λαός μας) και αφετέρου θα παίρνουν για μισθό ένα ξεροκόμματο, ίσα για να επιβιώσουν. Και αν κάνει και κανένας τίποτα; Απόλυση! Γιατί έτσι κι αλλιώς θα υπάρχει μια δεξαμενή ανέργων που θα θέλουν να δουλέψουν όπως-όπως.

Το να χρυσώσουμε λοιπόν το χάπι με φθηνά προϊόντα, μπορεί να «λύσει» το σημερινό πρόβλημα αλλά όχι το αυριανό και το μεθαυριανό. Σ'αυτόν που πεινάει, δεν του δίνει ένα ψάρι για να φάει μόνο αυτήν την ημέρα, αλλά του μαθαίνεις να ψαρεύει για να τρώει κάθε μέρα.

Θα πεί κάποιος «και τι να κάνουμε δηλαδή;». Εγώ σ'αυτό απαντάω πως δεν είμαι σοφός αλλά ξέρω ένα πράγμα. Ότι ιστορικά, η ανάπτυξη της αντίστασης, του αγώνα, της διεκδίκησης μπόρεσε να δώσει φαΐ στο λαό και όχι μόνο...

Οπότε θα έλεγα πως η λύση στην κρίση δεν είναι τα κοινωνικά παντοπωλεία σίγουρα!

Η απάντηση βρίσκεται εκεί που ο λαός καταλαβαίνει πραγματικά τη δύναμή του. Στο δρόμο. Στη μαζική αντίσταση, στον αγώνα, στη διεκδίκηση. Σε κανένα κοινωνικό παντοπωλείο σε καμία πρόταση νόμου για να απαλλαγούμε απ'τα μνημόνια δια της. κοινοβουλευτικής οδούς. Στους αγώνες, στην ταξική πάλη βρίσκεται η προοπτική και όχι στα κοινοβούλια.

Όλα αυτά, αποπροσανατολίζουν από αυτό που οφείλουμε να κάνουμε. Και αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να αντισταθούμε, είναι να βγούμε στο δρόμο, είναι να οργανώσουμε τους αγώνες μας, να σπάσουμε την τρομοκρατία που μας σπέρνουν κάθε μέρα και να παλέψουμε για την ανατροπή των βάρβαρων και αντιλαϊκών μέτρων. Για να διεκδικήσουμε όλα όσα θέλουν να μας στερήσουν. Για το δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή.

ΤΡΟΧΟ-ΠΑΙΔΙ