Ανοίγουν σήμερα οι κάλπες του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, με όλες τις δημοσκοπήσεις να συγκλίνουν σε προβάδισμα του υποψηφίου του Σοσιαλσιτικού Κόμματος, Φρανσουά Ολάντ. Ο υποψήφιος των σοσιαλιστών κατάφερε να σταθεροποιήσει ένα μικρό δημοσκοπικό προβάδισμα στον πρώτο γύρο με 29% έναντι του 25% του Νικολά Σαρκοζί ενώ δείχνει ο αδιαφιλονίκητος νικητής του δεύτερου γύρου με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις να του δίνουν προβάδισμα μέχρι και 14 ποσοστιαίων μονάδων σε κάποιες περιπτώσεις. Μετά από μόνο μια θητεία του Νικολά Σαρκοζί, που πλέον έχει κερδίσει τον τίτλο του «προέδρου των πλουσίων», οι Γάλλοι πολίτες δείχνουν να θέλουν να επιστρέψουν σε αυτό που η εφημερίδα Λε Μοντ χαρακτηρίζει ως «κανονικός πρόεδρος», δηλαδή σε μια προεδρία χωρίς τα επικοινωνιακά τεχνάσματα εξουσίας του Σαρκοζί.
της Κατερίνας Σταυρούλα
Στον αντίποδα της «επιστροφής στην κανονικότητα της προεδρικής δημοκρατίας» βρέθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα και κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις κάνοντας λόγο για τη μετάβαση στην «6η δημοκρατία» ο υποψήφιος του Μετώπου της Αριστεράς, Ζαν Λικ Μελανσόν (και πρώην υπουργός του Μιτεράν). Σαν αυλαία στην προεκλογική του εκστρατεία ο Μελανσόν πραγματοποίησε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση 60.000 υποστηρικτών του στο Παρίσι την Πέμπτη αλλά και μια επίσκεψη σε εργοστάσιο κατασκευής τζαμιών και παρμπρίζ αυτοκινήτων την Παρασκευή, θέλοντας όπως σημείωσε να κλείσει την προεκλογική του εκστρατεία ανάμεσα στους εργαζόμενους που θίγονται ώστε να «κάνει ορατούς τους αόρατους». Το «φαινόμενο Μελανσόν» κατάφερε μέσα στους μήνες της προεκλογικής εκστρατείας να σημειώσει απρόσμενη δημοσκοπική άνοδο από το 5% στο 15%, διεκδικώντας με αξιώσεις την τρίτη θέση στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών απέναντι στην ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν και δημιουργώντας ένα αντίπαλο δέος ικανό να παρασύρει την προεκλογική ατζέντα, ώστε να περιστραφεί γύρω από τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα της ισχυρής ευρωπαϊκής Γαλλίας όπου όμως ο κόσμος της εργασίας δοκιμάζεται από έναν καπιταλισμό σε βαθιά κρίση.
Όμως με το Μέτωπο της Αριστεράς να δηλώνει ότι στον δεύτερο γύρο θα στηρίξει «Αριστερά», κλείνοντας το μάτι στον σοσιαλιστή Ολάντ και την ιστορία κυβερνητικών συνεργασιών του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας, της κύριας συνιστώσας του, ήταν μάλλον αναμενόμενη η στάση αυτόνομης εκλογικής καθόδου πολιτικών χώρων όπως το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα και η Εργατική Πάλη.
Οι δημοσκοπήσεις δεν δίνουν στον Φιλίπ Πουτού, πάνω από 1,5%, όμως η πολιτική επιλογή του προσώπου είναι σημαντική για να γίνει εμφανής ο χαρακτήρας παρέμβασης του ΝΑΚ. Ο Πουτού, 44 ετών, συνδικαλιστής και ψυχή του μακροχρόνιου και νικηφόρου αγώνα ενάντια στο κλείσιμο του εργοστασίου όπου εργαζόταν, αναφέρει χωρίς δισταγμό στο βιογραφικό του ότι δεν απέκτησε ποτέ απολυτήριο λυκείου αλλά και ότι ήταν ιδρυτικό μέλος του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος. Μετατρέποντας τον αντικαπιταλισμό σε κεντρική λέξη της προεκλογικής του καμπάνιας και κάνοντας λόγο για ένα αντικαπιταλιστικό και ριζοσπαστικό πρόγραμμα τόσο στις κάλπες όσο και στους δρόμους, το ΝΑΚ, που είδε στελέχη του να αποχωρούν τους τελευταίους μήνες και να στηρίζουν την υποψηφιότητα Μελανσόν, κάλεσε τους Γάλλους ψηφοφόρους να το στηρίξουν ενάντια «στον πρόεδρο των πλουσίων» Σαρκοζί αλλά και ενάντια στην «λιτότητα της Αριστεράς» του Ολάντ.
Με ίδιο πρόσημο, αλλά ξεκαθαρίζοντας πως ο επαναστατικός κομμουνισμός είναι ζωντανός, η Ναταλί Αρτό, 44 χρονών και υποψήφια της Εργατικής Πάλης δεν κατάφερε επίσης να ξεπεράσει το 1,5% τις δημοσκοπήσεις. Χωρίς να διστάζει να εντάξει στην προεκλογική της καμπάνια φράσεις όπως «οι εκλογές δεν μπορούν να αλλάξουν τη ζωή. Ο συλλογικός αγώνας των εκμεταλλευόμενων μπορεί!», η Αρτό έχει ασκήσει δριμεία κριτική στον Μελανσόν, χαρακτηρίζοντάς τον ως «τελάλη» του Σοσιαλιστικού Κόμματος που εντάσσεται στη γραμμή μιας καλής «αριστερής κυβέρνησης», ακολουθώντας την παράδοση Μιτεράν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου