Αυτοί που έβλεπαν μακρυά …

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Του Σωτήριου Καλαμίτση 

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης είχε μιλήσει για τη σημερινή τραγική κατάσταση από το 1996. Πού; Στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που εξέλεξε Πρόεδρο τον τότε πρωθυπουργό και πολιτικό νάνο [Μαγκούφης έφα] Κώστα Σημίτη.

Αυτόν που άφησε τα λαμόγια να αλωνίζουν παίζοντάς το αναμορφωτής και εκσυγχρονιστής της ισχυρής Ελλάδος που..

δεν είχε, λέει, πλέον ανάγκη δανεισμού.

Ο Χαραλαμπίδης έβλεπε από μέσα τα εργάκια που μοίραζαν οι σύντροφοί του στους πράσινους εργολάβους με το αζημίωτο, με αποτέλεσμα να γεμίσουν πράσινες βίλες τα βόρεια προάστεια των Αθηνών.  Δεν ήθελε να πιστέψει ότι οι σύντροφοί του αδιαφορούσαν για την αλλαγή στο σύστημα, στην κοινωνία, στο κράτος. Δεν ήθελε να πιστέψει ότι οι ιδρυτές της 3ης του Σεπτέμβρη ενδιαφέρονταν για τη συνέχιση και ενδυνάμωση του πελατειακού δωσιλογικού μεταπολεμικού συστήματος που είχε εγκαταστήσει η επάρατος δεξιά, την οποίαν δεν έχαναν ευκαιρία να εξορκίζουν προς μεγάλη τέρψι των μη εχόντων. Διαπιστώνοντας ότι οι δημοκράτες σύντροφοι αποδείχθηκαν καλλίτεροι μαθητές από τους διδασκάλους της αρπαχτής, αποσύρθηκε. Ήταν μάταιη κάθε προσπάθεια. Η φιλοσοφία Τσουκάτου, Μαντέλη, Άκη ήταν βαθειά ριζωμένη  στην αυτοαποκαλούμενη «δημοκρατική παράταξη», δηλαδή στην παράταξη που δανείζεται αφειδώς για να τρώει τα δανεικά και να πετάει και κάποιο κοκκαλάκι στον παραπλανημένο και προδομένο για πολλοστή φορά λαό, ώστε να μπορεί ο Πάγκλανος να ισχυρίζεται πως «μαζί τα φάγαμε».

Στον αντίποδα της ευπρέπειας, του μέτρου και του πατριωτικού στοχαστικού λόγου του Χαραλαμπίδη, ο ομοτράπεζός του Ανδρέας Κολλάς. Αυτός που ξεβράκωνε τους «μη» δημοκρατικούς συναδέλφους του καταμεσίς του δρόμου. Αυτός που είχε δηλώσει πριν 20 ολόκληρα χρόνια ότι  θα κατεβάσει 200.000 επιβάτες από τα ταξί και θα τους ανεβάσει στα λεωφορεία [τότε δεν υπήρχαν 5 εκ. λαθρομετανάστες]. Έπεσε διάνα κι’ αυτός.  Η δημοκρατική παράταξη, στην οποίαν ανήκει, αύξησε τόσο πολύ τα τέλη κυκλοφορίας και την τιμή των καυσίμων, απομείωσε τόσο πολύ τα εισοδήματα και τις αποταμιεύσεις του πολίτη, ώστε αυτός να σπεύδει πια να κάνει χρήση του μετρό και των λεωφορείων, έστω και αν αύξησε τα κόμιστρα κατά 40% ο τεράστιος σύντροφος Ρέππας. Μεγάλε Κολλά. Για τόση οξυδέρκεια μιλάμε…..

Και τώρα, η μεγάλη δημοκρατική παράταξη του Κολλά, του Κουλούρη, της Μιμής, του Χυτήρη, του Γιωργάκη, του Παπουτσή, του Τζουμάκα, του Μαντέλη, του Τσουκάτου, του Άκη, του Καρχιμάκη, κ.λπ. ξεκινά υπό νέα διεύθυνση την τελευταία εκστρατεία παραπλάνησης του λαού. Ανοίγει πανιά για νέες περιπέτειες διαγκωνιζόμενη με την γαλάζια παράταξη για την πιο βαθειά επίκυψη.  

Από συνθήματα στερέψατε σύντροφοι, δεξιοί, αριστεροί και αριστεροδέξιοι. Ξεκοιλιαστήκατε και πέσατε σε βαθειά νάρκη διαρκείας. Θα μας φιλέψετε τα αποφάγια σας από το τραπέζι ή θα μας στείλετε να τα αναζητήσουμε στους κάδους απορριμμάτων; Και μην τολμήσετε να επαναλάβετε αυτά που είπε ο εντιμότατος κ. Προβόπουλος μετά τη δική του θριαμβολογία για την επιτυχία του PSI, ότι δηλαδή «Είναι ευθύνη όλων των Ελλήνων» να εκμεταλλευτούν [δεν είπε «εκμεταλλευτούμε»] αυτή την επιτυχία και να μη χάσουν και αυτή την ευκαιρία να ορθοποδίσουν.

Εκτός αν στους Έλληνες δεν καταλέγετε τους εαυτούς σας, όπως και ο κ. Προβόπουλος, οπότε εξηγούνται όλες οι απάτες, τα ψέμματα, η υποκρισία και η εξαθλίωση, στην οποία σκοπίμως καταδικάσατε όλοι τον ελληνικό λαό τάζοντάς του «δημοκρατικό βάθεμα». Μάλλον άλλου είδους  βάθεμα εννοούσατε εδώ και 30 χρόνια κι’ εμείς  οι μαλάκες δεν πιάσαμε το υπονοούμενο. Και δυστυχώς, εξακολουθούμε να μην πιάνουμε κανένα υπονοούμενο. Δεν εξηγείται διαφορετικά ότι οι δημοσκοπήσεις φέρουν τον Αβραμόπουλο πρώτο στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος στην Α΄ Αθηνών. Εκτός αν οι δημοσκοπήσεις είναι εντελώς της πλάκας, οπότε πάω πάσο και θα πρέπει να αρχίσω να ελπίζω.

Σωτήριος Καλαμίτσης

Υ.Γ. Πάντως δεν μπορώ να μιλήσω για την οξυδέρκεια του Δρακουμέλ. Είχε προβλέψει ότι σε δέκα χρόνια θα έχουμε ξεχάσει το θέμα του ονόματος των Σκοπίων και έπεσε τραγικά έξω. Το ότι έκανε την κονόμα του με ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ κ.λπ., όπως και τόσοι άλλοι, είναι και αυτό μια λεπτομέρεια. Άλλοι τρώνε και βλέπουν μακρυά, άλλοι τρώνε και δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους. Όλοι, όμως, τρώνε με εξαίρεση ελάχιστους που μετριούνται στα δάχτυλα και, φυσικά, κινδυνεύουν να μην επανεκλεγούν.