Και ξαφνικά, η πρεσβεία του Μαρόκου στην Ελλάδα θυμήθηκε τους μετανάστες. Εστησε κάλπες και οι άνθρωποί της άρχισαν τα τηλεφωνήματα: «ελάτε να ψηφίσετε στο δημοψήφισμα, έχουμε δημοκρατία!». Τόσα χρόνια, δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για τους υπηκόους της αυτής μεγαλειότητας του βασιλιά, που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Ακόμα και στις τυπικές διαδικασίες, αυτές για τις οποίες ο μετανάστης πρέπει ν’ απευθυνθεί στην πρεσβεία, είχαμε χωρισμό σε δυο κατηγορίες: τους δικούς μας και τους άλλους. ‘Η θα προσκυνούσες την πρεσβεία και τους τσάτσους της ή αλλιώς έμπαινες στην κατηγορία των «άλλων». Τώρα, οι τσάτσοι βγήκαν στο σεργιάνι για να μαζέψουν ψηφοφόρους και η πρεσβεία άρχισε τα τηλέφωνα.
Ετσι γίνονται αυτές οι δουλειές. Για να γίνεις μεταναστοπατέρας (ή ματαναστομαμά), θα πρέπει να έχεις την έγκριση της πρεσβείας. Οταν οι μετανάστες τσαλαπατούνται, όταν τους αφαιρούνται και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα, μούγκα η πρεσβεία. Οσο για τους τσάτσους, αυτοί ασχολούνται με τα πολιτιστικά. Μπορεί οι μετανάστες να μην έχουν στον ήλιο μοίρα, οι τσάτσοι όμως κάνουν αναπαραστάσεις του μαροκινού γάμου με τα εφτά πέπλα της νύφης. Ο,τι πρέπει για να σκεπάζεις την πραγματικότητα.
Μια φάρσα έγινε χτες Παρασκευή στο Μαρόκο και συνεχίζεται σήμερα στο εξωτερικό, υπό τα χειροκροτήματα της «διεθνούς κοινότητας». Ο βασιλιάς Μοχάμετ ο Στ’ αποφάσισε να μετονομαστεί σε βασιλιά… Μοχάμετ Στ’. Η ελέω θεού, η απόλυτη μοναρχία της μαροκινής αντίδρασης αποφάσισε να φορέσει ένα συνταγματικό φερετζέ, μπας και κρύψει τις πομπές της, μπας και καταφέρει και κατασιγάσει την οργή των φτωχών και καταπιεσμένων Μαροκινών και γλιτώσει ένα εξεγερτικό κύμα, μετά απ’ αυτά της Τυνησίας, της Αιγύπτου, του Μπαχρέιν, της Υεμένης, της Συρίας.
Ο βασιλιάς προσφέρει σύνταγμα στο λαό! Και τι λέει αυτό το Σύνταγμα; Οτι ο βασιλιάς παραμένει απόλυτος και ανεύθυνος άρχοντας. Αρχηγός του στρατού, αρχηγός της Δικαιοσύνης, ακόμη και… αρχιεπίσκοπος. Με δίκαίωμα να διορίζει –αυτός και μόνον αυτός– τον πρωθυπουργό, αλλά και να τον παύει επιλέγοντας άλλον. Με δικαίωμα να αντικαθιστά υπουργούς. Με δικαίωμα να διαλύει τη Βουλή, έτσι και τολμήσει να μην του κάνει το χατίρι.
Εχει καμιά σχέση αυτό το καραγκιοζιλίκι με τις συνταγματικές μοναρχίες της Δυτικής Ευρώπης; Καμία. Τότε γιατί πανηγυρίζουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και μοιράζουν απλόχερα τα συγχαρητήριά τους στον Μοχάμετ τον Στ’; Εύκολη είναι η απάντηση. Γιατί είναι υποχείριό τους. Μπορεί η αποικιοκρατία να έχει λάβει τέλος, όμως η νεο-αποικιοκρατία καλά κρατεί. Με επικεφαλής τους Γάλλους, οι ιμπεριαλιστές της Δυτικής Ευρώπης ελέγχουν οικονομικά και πολιτικά το Μαρόκο. Ο βασιλιάς είναι ο άνθρωπός τους. Η αυλική κλίκα είναι οι σύμβουλοί τους. Βάζοντας φερετζέ στη μοναρχία, πιστεύουν πως μπορούν να συνεχίσουν να κυβερνούν όπως πριν. Με το λαό κάτω από τη μπότα της αστυνομίας και του στρατού, με τους ιμπεριαλιστές να αρπάζουν το φυσικό πλούτο της χώρας και με τη βασιλική κλίκα, μαζί με μια χούφτα μαροκινούς καπιταλιστές, να ρουφάνε το αίμα του λαού και να συσσωρεύουν κέρδη. Μπορεί εκατομμύρια Μαροκινών να λιμοκτονούν, όμως ο Μοχάμετ ο Στ’ είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, σύμφωνα με την κατάταξη του περιοδικού Forbes.
Υπάρχουν, βέβαια, και εκείνοι που αντιδρούν. Το κίνημα της 20ής Φλεβάρη, μια ριζοσπαστική πολιτική τάση, κάλεσε το λαό σε αποχή. Και με το δίκιο του. Ψηφίζεις ΝΑΙ, ψηφίζεις Μοχάμετ Στ’. Ψηφίζεις ΟΧΙ, πάλι Μοχάμετ Στ’ ψηφίζεις. Μονά ζυγά δικά του. Φυσικά, δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι το κράτος του βασιλιά θα ανακοινώσει ένα τεράστιο ποσοστό συμμετοχής κι ένα ακόμη πιο τεράστιο ποσοστό υπέρ του ΝΑΙ. Αλλωστε, για πρώτη φορά επετράπη κατ’ εξαίρεση να ψηφίσει ο στρατός. Ο στρατός στο Μαρόκο είναι καθαρά μισθοφορικός, δεν υπάρχουν στρατιώτες με θητεία. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τι συνέβη.
Εκείνο που πολλοί στη Δύση και ακόμα περισσότεροι στην Ελλάδα ξεχνούν (ή δεν γνωρίζουν) είναι ότι το βασίλειο του Μαρόκου κρατά υπό κατοχή μια χώρα κι ένα λαό. Αναφερόμαστε στη Δυτική Σαχάρα και τους Σαχράουϊ. Οταν η Δυτική Σαχάρα, χάρη στον ένοπλο αγώνα του Μετώπου POLISARIO, απελευθερώθηκε από την Ισπανική αποικιοκρατία, το 1976, κι ενώ ο λαός των Σαχράουϊ πανηγύριζε για τη λευτεριά, το Μαρόκο, με την πολιτική και στρατιωτική βοήθεια των Γάλλων, κατέλαβε τη χώρα. Οι αντάρτες του Μετώπου POLISARIO συνέχισαν τον ένοπλο αγώνα ενάντια στους νέους κατακτητές. Εκατοντάδες μάρτυρες έπεσαν στα πεδία των μαχών και χιλιάδες δολοφονήθηκαν από τους Μαροκινούς και τους Γάλλους συμμάχους τους. Χιλιάδες φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν. Χιλιάδες ήταν και οι Μαροκινοί στρατιώτες και αξιωματικοί που σκοτώθηκαν.
Το 1991, μετά από παρέμβαση του ΟΗΕ, υπογράφτηκε ανακωχή ανάμεσα στους Μαροκινούς κατακτητές και το Μέτωπο POLISARIO. Ορος αυτής της συμφωνίας ήταν ότι θα γίνει δημοψήφισμα, για ν’ αποφανθεί ο λαός της Δυτικής Σαχάρας για το μέλλον του. Πέρασαν 20 χρόνια και δημοψήφισμα δεν έγινε. Οι αντάρτες εξακολουθούν να παραμένουν στους καταυλισμούς στο Τιντούφ της Αλγερίας, ένα κομμάτι της Δυτικής Σαχάρας έχει απελευθερωθεί, όμως το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα της, με όλες τις πόλεις της χώρας, εξακολουθεί να ζει υπό κατοχή. Οι Γάλλοι παίρνουν τις φωσφάτες, Ισπανοί και άλλοι παίρνουν τα ψάρια (η Δυτική Σαχάρα έχει τους πιο πλούσιους ψαρότοπους στον Ατλαντικό), ο βασιλιάς και η κλίκα του παίρνουν τις μίζες και ο λαός των Σαχράουΐ ζει στη σκλαβιά και στη στέρηση.
Οι Σαχράουΐ, φυσικά, δεν είχαν καμιά δουλειά να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα-φάρσα του Μοχάμετ του Στ’. Δεν επιλέγεις ποτέ με ποιον τρόπο θα σε κυβερνήσει ο κατακτητής σου. Οι Σαχράουϊ ένα δημοψήφισμα περιμένουν. Αυτό στο οποίο θ’ αποφασίσουν ότι θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι, στη Δημοκρατία της Δυτικής Σαχάρας. Μέχρι τότε θα συνεχίσουν ν’ αγωνίζονται για τη λευτεριά τους. Οσο για τις υποσχέσεις του Μοχάμετ του Στ’, ότι με το σύνταγμά του αποκτούν «αυτονομία», αυτές μόνο γέλια προκάλεσαν στις πόλεις και τα χωριά της Δυτικής Σαχάρας. Ας το βάλει εκεί που ξέρει το Σύνταγμά του. Οι Σαχράουϊ ποτέ δεν θα δεχτούν να γίνουν υπήκοοι του βασιλιά του Μαρόκου. Ποτέ δεν έβαλαν βασιλιά πάνω από το κεφάλι τους. Υπήρξαν πάντοτε ελεύθεροι σαν την άμμο της ερήμου και σαν τους ανέμους του Ατλαντικού. Κι ελεύθεροι θα παραμείνουν ακόμα και υπό κατοχή. Ακόμα και στις γαμήλιες γιορτές, η σημαία της Δημοκρατίας της Δυτικής Σαχάρας ανεμίζει.
Ενας Σαχράουϊ
μετανάστης στην Ελλάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου