ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΣΚΟΠΕΛΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΚΑΚΙΟ !

ΠΩΣ Η ΚΡΙΣΗ ΑΛΛΑΞΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΑΡΙΣΑΙΟΥΣ Το μπάλωμα δεν είναι πια ντροπή...
* Επιδιορθώσεις σε ρούχα, γραβάτες και... εσώρουχα
Του Δημήτρη Βάλλα
«Μου έφεραν για επιδιόρθωση -και αυτό είναι χαρακτηριστικό για το πόσο δύσκολα τα βγάζει πέρα ο κόσμος- ακόμα και μία γραβάτα. Η γραβάτα ήταν παλαιομοδίτικη, με μεγάλο πλάτος όπως φοριούνταν τότε, και εγώ έπρεπε να τη στενέψω για την κάνω μοντέρνα και να φορεθεί ξανά»... Χαρακτηριστική λοιπόν η περίπτωση της γραβάτας που σε άλλες εποχές θα προκαλούσε το γέλιο και θα φάνταζε σαν αστείο, όμως σήμερα αποτελεί μια πραγματικότητα και κάτι το συνηθισμένο δίνοντας ίσως και το μέτρο της οικονομικής κρίσης που πλέον έχει εισβάλει στην καθημερινότητα και των Λαρισαίων. Καταστήματα επιδιόρθωσης ρούχων και τσαγκαράδικα ξεφυτρώνουν συνεχώς στις συνοικίες, αλλά και στο κέντρο της πόλης και κατά πώς λέγεται δουλεύουν όλα καλά καθώς η πελατεία έχει αυξηθεί. Η κ. Νίνα Γκαραγκούνη βρίσκεται πάνω από 10 χρόνια τώρα στο χώρο της μεταποίησης και της επιδιόρθωσης ρούχων διατηρώντας κατάστημα στην οδό Ηπείρου και ήταν αυτή που μας διηγήθηκε την ιστορία της γραβάτας και όχι μόνο... ΜΠΑΛΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΣΩΡΟΥΧΑ Πράγματι, θα μας πει η κ. Νίνα, τον τελευταίο χρόνο η δουλειά στις επιδιορθώσεις και μεταποιήσεις παλιών ρούχων έχει αυξηθεί. Άνδρες και γυναίκες μου φέρνουν τα παλιά τους ρούχα που πια δεν τα πετούν και μου ζητούν να τα προσαρμόσω στη νέα μόδα. Πρόκειται για ενδύματα ακόμα και από 10 ή 20 χρόνια πριν... Είναι παντελόνια με καμπάνα που πρέπει να στενέψουν, πουκάμισα και φούστες που πρέπει να κοντύνουν, φορέματα που μετατρέπονται σε απλές φούστες και άλλα. Κυριολεκτικά ο κόσμος δεν πετά τίποτα, ενώ μπαλώματα γίνονται παντού... Μου φέρνουν ακόμα και εσώρουχα για επιδιόρθωση μέχρι και... σουτιέν και πιτζάμες! Οι τιμές για τις «επισκευές» κυμαίνονται από 1,5 ευρώ μέχρι 10 ευρώ συνήθως και η οικονομία που γίνεται είναι μεγάλη μια που ένα καινούργιο ρούχο θα κόστιζε πάνω –κάτω τουλάχιστον 50 ευρώ. Βέβαια υπάρχουν πάντα και τα παζάρια... Έρχεται δηλαδή ο πελάτης και σου λέει ότι αυτό το ρούχο το αγόρασα από τη λαϊκή 3 ευρώ, εσύ πόσα θέλεις για να το κοντύνεις; ΤΑ ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΙΚΑ Πόσα να του ζητήσεις τώρα...». Στιγμές όμως δόξας περνούν και τα τσαγκαράδικα που πληθαίνουν ανοίγοντας παντού. Αναλαμβάνουμε τα πάντα, θα μας πει ο νεαρός, αλλά χρόνια στο επάγγελμα του τσαγκάρη Γιώργος Κυρούσης, μέχρι και να φέρουμε ένα παλιό παπούτσι στη σημερινή μόδα κόβοντας τις μύτες ή αλλάζοντας τα τακούνια. Πριν μερικά χρόνια έβλεπε κανείς κάθε αλλαγή της σεζόν τους κάδους απορριμμάτων να γεμίζουν από παλιά παπούτσια, τώρα αυτά πια δεν γίνονται. Τσαγκάρικα, επιδιορθωτήρια ρούχων, φτηνά συνεργεία αυτοκινήτων για μικροεπισκευές και αναγομώσεις των δοχείων για μελάνι στους εκτυπωτές των ηλεκτρονικών υπολογιστών στη μισή τιμή.. Τίποτα πια δεν πάει χαμένο καθώς οι εποχές των παχέων αγελάδων μάλλον παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Ας είναι και έτσι λοιπόν!