Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2025

Επισημάνσεις του "Νίκου από το Βόλο" πάνω σε ιδεολογικά θέματα που θίχτηκαν τις τελευταίες μέρες για το ζήτημα του ιμπεριαλισμού και τις θέσεις του τωρινού ΚΚΕ


   Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι

 Στέλνω σήμερα στο ΣΚΟΠΕΛΟΣ ΝΙΟΥΣ τις απαντήσεις, υπό μορφή σχολίων, που έγραψα στο «ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ» σχετικά με τα δύο πρόσφατα  άρθρα του σ. «Μήτσου 175», αναφορικά με το ζήτημα του ιμπεριαλισμού, της θέσης της Ελλάδας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα και τις απόψεις της ηγεσίας του σημερινού ΚΚΕ.

Υπενθυμίζω στους φίλους αναγνώστες της τοπικής μας ιστοσελίδας ότι μέρος αυτής της «αντιπαράθεσης των απόψεων» από το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ της Αθήνας αναδημοσιεύτηκε τις τελευταίες μέρες και στο ΣΚΟΠΕΛΟΣ ΝΙΟΥΣ, όπου αναρτήθηκαν δύο άρθρα, ένα δικό μου (δηλ. του «ΝΙΚΟΥ από το ΒΟΛΟ»)  και ένα αντίστοιχο του σ. «Μήτσου 175» (αυτό με τον τίτλο «Είμαι ένας θεότρελος Κομμουνιστής»)  Σας παραθέτω λοιπόν, αγαπητοί φίλοι αναγνώστες τις απαντήσεις μου στα δυο τελευταία άρθρα του συντρόφου από την Αθήνα:

 

Α

Σχόλιο του «Νίκου από το Βόλο» στο άρθρο του «Μήτσου 175, που δημοσιεύτηκε  με τον τίτλο «Είμαι ένας θεότρελος Κομμουνιστής») -31-12-2024

 

      Εσύ, αγαπητέ σύντροφε Μήτσο, βεβαίως και είσαι κομμουνιστής, αγνός και πεντακάθαρος μάλιστα. (Εκείνο το «θεότρελος»  ή όχι, που γράφεις,  δεν θα το κρίνω εγώ! Άλλωστε την τρέλα μας μπορεί να την έχουμε όλοι με αυτά που βλέπουμε και που ζούμε…).

     Άλλο εσύ όμως κι άλλο οι εκ Περισσού ηγεσία. Αυτή η ηγεσία, την οποία ακόμα εσύ ακολουθείς, δεν είναι κομμουνιστική. Είναι ένα συστημικότατο ρεφορμιστικό πολιτικό επιτελείο, που απλώς καμουφλάρεται επιτήδεια πίσω από μια “κομμουνιστική” ταμπέλα. Καπηλεύεται αγώνες και θυσίες άλλων, πραγματικών κομμουνιστών, με τους οποίους στην πραγματικότητα δεν έχει την παραμικρή πραγματική σχέση. Ούτε με εκείνους ούτε με την ιδεολογία και τη γραμμή του αγώνα τους. Τη θεωρία του μαρξισμού – λενινισμού για τον ιμπεριαλισμό η ηγεσία αυτή την έχει διαστρεβλώσει ολότελα, μέσα από τα παραμύθια της αλληλεξαρτημένης πυραμίδας, στην οποία δήθεν όλοι είναι… ιμπεριαλιστές, κι οι τρανοί και οι μικροί, και οι καρχαρίες και η μαρίδα, από τις ΗΠΑ ίσαμε την Ουγκάντα.

     (Λες και συ τώρα ότι οι Ρωμιοί πήγαιναν ως στρατός … ιμπεριαλιστικός ρωμέικος σε Ουκρανία, Μικρασία, Κορέα. Και ξεχνάς ότι πήγαιναν εκεί σαν όργανα των υψίστων συμφερόντων των Εγγλέζων ή των Αμερικάνων. Το ξέρεις, αλλά τι να κάνεις κι εσύ, που οι ηγέτες αυτοί, τους οποίους ακόμα πιστεύεις, σήμερα σού λένε άλλα!…). Καμία δηλαδή σχέση με την ανάλυση του ιμπεριαλισμού από το μαρξισμό – λενινισμό.

      Πίσω από τη θεωρία αυτή η γραφειοκρατία με την ψευδεπίγραφη ταμπέλα ουσιαστικά εξωραΐζει και ξεπλένει τόσο τον ντόπιο καπιταλισμό όσο και τα ξένα ιμπεριαλιστικά αφεντικά του. Σε κάθε περίπτωση με προκάλυμμα τέτοιες θεωρίες η ρεβιζιονιστική επαγγελματική (κι επιδοτούμενη από το κράτος) γραφειοκρατία του Περισσού μπλοκάρει την εργατική τάξη και το λαό από την αντιμετώπιση της βασικότερης άμεσης αντίθεσης που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη κοινωνική μας πραγματικότητα: την αντίθεση της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού με τον ιμπεριαλισμό. Σβήνει από το χάρτη το αίτημα της ανεξαρτησίας της χώρας μας,που πραγματικά θα μπορούσε να συσπειρώσει τις πλατύτερες μάζες σε μία αντιιμπεριαλιστική λαϊκή δημοκρατική επανάσταση, που γρήγορα θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε σοσιαλιστική. Η γραμμή της εκ Περισσού γραφειοκρατίας οδηγεί σε αποσυσπείρωση των μαζών, είναι ανίκανη να συγκροτήσει το αναγκαίο μέτωπο πάλης και έτσι δίνει ανάσα ζωής στο καθεστώς και στους ξένους πάτρωνές του. Αυτο ακριβώς έκανε ο Παπαρηγισμός-Κουτσουμπισμός και την περίοδο 2010-2015 που οι συνθήκες ήταν πραγματικά πολύ ευνοϊκές για να βγουν οι μάζες στον επαναστατικό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα.

     Η σχέση της ηγεσίας αυτής  με την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα και διεθνώς είναι μια σκέτη πλαστογραφία σκαρωμένη με τέτοιο τρόπο που οι τροτσκιστές της βγάζουν το καπέλο, με ένα μόνο εντελώς δικαιολογημένο παράπονο: αφού λέει αυτά που λέει, γιατί δεν κάνει και το τελευταίο σωστό βήμα, να αποκαταστήσει πλήρως τον «Λέοντα Νταβίντοβιτς Μπρονστάιν τον μέγα» και μαζί τον Παντελή τον Πουλιόπουλο, τον Άγη το Στίνα και τον Πάμπλο το Ράπτη, αλλά επιμένει να μας ξενερώνει ολότελα με αποκατάσταση στα λόγια του … Στάλιν και του… Ζαχαριάδη!

    Εσύ σ. Μήτσο, ξέρεις βέβαια πολύ καλά ποια είναι η αλήθεια. Ξέρεις ότι κανένας κομμουνιστής δεν θα αποδεχόταν αυτό το τελευταίο βήμα των εκ Περισσού. Κι αυτοί εκεί στον Περισσό το ξέρουν. Αν έλεγαν ανοιχτά τι είναι οι νεόκοπες λοξές τους, τότε ο ρόλος τους θα είχε αποκαλυφθεί και τίποτα δεν θα τους έσωζε από την απαξίωση. Φυσικά οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν ότι δεν τους συμφέρει να ξεσκεπαστούν κατ’ αυτό τον τρόπο. Γιατί αν περάσουν σε εκλογικά ποσοστά τροτσκιστών, τότε πάει τελείωσε κι ο κοινοβουλευτικός τους ρόλος για το σύστημα!

      Γι’αυτό μας δουλεύουν όλους μας ψιλό γαζί με τη μέθοδο της διολίσθησης. (Σιγά-σιγά μέχρι να γίνουν όλα αγνώριστα δίχως να το έχει παρει χαμπάρι ο κόσμος που ακολουθεί το κόμμα)  Περνά ο χρόνος, ξεχνιέται η πραγματική ιστορία του κινήματος και επιβάλλεται στους Κνίτες, που είναι το μέλλον,η νέα γραμμή σαν το δήθεν απαύγασμα του επαναστατικού μαρξισμού.

     Χρόνια προσπάθησα να πολεμήσω εκ των έσω όλο αυτό το αδιόρθωτο χάλι. Δεν πάει πουθενά πλέον ένας τέτοιος αγώνας. Οι εκ Περισσού ελέγχουν τα πάντα στο μαντρί τους. Μένει μόνο η γραμμή της ενότητας κι αντεπίθεσης των πραγματικών κομμουνιστών, με ένα νέο πραγματικό ΚΚΕ στη δοκιμασμένη γραμμή “Λένιν – Στάλιν-Μάο” και με πλήρη επίγνωση της νεοελληνικής πραγματικότητας.

Καλή χρονιά, σύντροφε Μήτσο. Καλή χρονιά, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι.

Β.

Σχόλια του «Νίκου από το Βόλο» στο  άρθρο του σ. «Μήτσου 175» που δημοσιεύτηκε την Πρωτοχρονιά στο «ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ» της Αθήνας υπό τον τίτλο: “Οι αγώνες του ΚΚΕ κατά του ιμπεριαλισμού είναι συνεχείς. Μακάρι οι επικριτές του να τα καταφέρουν καλύτερα.”          -      2/1/2025 .

 

Σου στέλνω αγαπητέ σ. Μήτσο,

     Α) Στον παρακάτω σύνδεσμο τη σχετική ανάλυση (από την ιστοσελίδα του «ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΟΡΔΑΤΟΣ» ) του συναγωνιστή Βασίλη του Λιόση, ενός από τους καλύτερους τους πιο έντιμους και τους πιο διεισδυτικούς μαρξιστές διανοουμένους της σημερινής Ελλάδας, για το θέμα του ιμπεριαλισμού και για τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα:


https://www.kordatos.org/ellinikos-kapitalismos-imperialistikos-exartimenos/.


  (Μπορείς κι εσύ,  όπως κι όλοι οι σύντροφοι αναγνώστες, να αναζητήσεις και να διαβάσεις επίσης όλα τα σχετικά βιβλία που έγραψε ως τώρα ο συναγωνιστής Βασίλης Λιόσης για το ίδιο ζήτημα και την ιστορική πορεία του κομμουνιστικού κινήματος σε σχέση με τον ιμπεριαλισμό, το φασισμό και τα λαϊκά μέτωπα. Κυκλοφορούν απ’ τις εκδόσεις ΚΨΜ.)

     Β) Κι ακόμα έναν  σύνδεσμο για το ίδιο θέμα του ιμπεριαλισμού. Πρόκειται για πρόσφατο σχετικά άρθρο της εκλεκτής  συναγωνίστριας Δώρας Μόσχου από την ιστοσελίδα του Εργατικού Αγώνα, απάντηση σε απόψεις του  καθηγητή Μαργαρίτη: 

https://ergatikosagwnas.gr/2024/10/31/einai-i-ellada-imperialistiki-chora-ena-scholio-me-aformi-anartisi-tou-kathigiti-g-margariti/

 

      Αν σου γράφω στα σχόλια ότι «το σημερινό “ΚΚΕ” δεν σώζεται πλέον με τίποτα εκ των ένδον», ένας πολύ βασικός λόγος γι’αυτό που ισχυρίζομαι είναι και
το ότι, ήδη από το 2012-13, έχουν φύγει από αυτό το κόμμα, εξαιτίας της κυρίαρχης γραμμής των Παπαρήγα-Μπέλλου-Μαΐλη-Γόντικα-Κουτσούμπα, όσοι πραγματικά αξιόλογοι άνθρωποι , πραγματικοί μαρξιστές, σαν το Βασίλη το Λιόση είχαν απομείνει ως τότε στις γραμμές του ως ηγετικά και προβεβλημένα στελέχη. Αποχωρώντας από κει μέσα σύντροφοι όπως αυτοί που συγκρότησαν τις συλλογικότητες της Νέας Σποράς, του Εργατικού Αγώνα και του Συλλόγου Κορδάτος, σύντροφοι της ποιότητας και της αξίας πχ. του Βασίλη του Λιόση, της Δώρας της Μόσχου, του Γεράσιμου του Αραβανή, του Δημήτρη του Καλτσώνη και πολλών άλλων, ο ηγετικός μηχανισμός του Περισσού έμεινε πλέον ασύδοτος , να αλωνίζει χωρίς πολιτικό αντίβαρο, να κάνει κυριολεκτικά το παιχνίδι του δίχως εσωκομματικές αντιρρήσεις, και φυσικά έδωσε έτσι στο εναπομείναν κόμμα τη φυσιογνωμία αυτή που κυριάρχησε εδώ και 12-13 χρόνια.

      Έφτιαξε λοιπόν και τα κομματικά συνέδρια και όλες τις πολιτικές πλατφόρμες στα μέτρα του με καταθλιπτικές πλέον ομοφωνίες των εναπομεινάντων. Και το δόγμα αυτού: όσο λιγότεροι, τόσο καλύτερα, γιατί ελέγχονται πλήρως!

     Εγώ προσωπικά, παρόλο που την ίδια περίπου εποχή και για τους  ίδιους περίπου λόγους, διέκοψα οριστικά κάθε επαφή με αυτή την ηγεσία και με τον κομματικό μηχανισμό της, δεν πέρασα ωστόσο στον Εργατικό Αγώνα ή στον “Σύλλογο Κορδάτος”, αλλά από τότε βρίσκομαι τοποθετημένος σε θέσεις που σαφώς διαφέρουν σε κάποια σημεία από τις απόψεις των παραπάνω συντρόφων – συναγωνιστών και των συλλογικοτήτων που σου ανέφερα. Εγώ δηλαδή έκτοτε πέρασα οριστικά στο χώρο των Μ-Λ. Στη γραμμή «Λένιν – Στάλιν –Μάο».

     Τότε, στα 2012, γινόταν ήδη μια ελπιδοφόρα προσπάθεια σύγκλισης επιτέλους των υπαρχουσών οργανώσεων των κομμουνιστών μαρξιστών – λενινιστών, μια προσπάθεια που δυστυχώς διακόπηκε απότομα και χωρίς επαρκή αιτιολόγηση στα 2016, με βασική την ευθύνη του ΚΚΕμ-λ.

     Εγώ λοιπόν, παρόλα αυτά, εξακολουθώ να παλεύω έκτοτε για την ενοποίηση όλου αυτού του χώρου και για την ανασύσταση του πραγματικού ΚΚΕ πάνω στις βάσεις που σου έχω αναφέρει και σε αυτό και στα προηγούμενα σχόλια. Όλα τα γραπτά μου, επιτυχημένα ή όχι ως κείμενα, εκεί αποβλέπουν. Στις τελευταίες διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις ευθέως κι ανοιχτά, μέσω του ηλεκτρονικού Τύπου, εγώ στήριξα -και στηρίζω και σήμερα- το Μ-Λ ΚΚΕ, που εξακολουθεί να αγωνίζεται στο δρόμο της μ-λ ενότητας.

    Ωστόσο, σε μένα προσωπικά και παρ’ όλες τις διαφορές, παραμένει πάντα πολύ μεγάλη η εκτίμησή μου στην αξία παλιών συντρόφων σαν το Βασίλη και σαν τη Δώρα που σου προανέφερα. Πέρα από τις όποιες διάφορες εκτιμήσεων, η κατάρτιση, το ήθος και η καθάρια σκέψη που διακρίνει τα έργα τους, εμένα μου δίνουν βάσιμες ελπίδες ότι σε μία πορεία θα “τα βρούμε” και θα μπορέσουμε να βαδίσουμε, ξανά αντάμα, στο σωστό δρόμο. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω πλέον το ίδιο για κανένα απολύτως από τα γνωστά ηγετικά ή άλλα στελέχη που τώρα υποστηρίζουν τη γραμμή του Περισσού. Ούτε για τον Παφίλη, που κάποτε τον πρόβαλαν ως την εναλλακτική λύση στο χάλι που επικράτησε με τους Παπαρήγα και Σία (γιατί κι ο Παφίλης εξαρχής ταυτίστηκε απόλυτα μαζί τους) ούτε και για τον Μπογιόπουλο, που ενώ το 2013 φάνηκε να ανοίγει ένα ιδεολογικό μέτωπο στον Παπαρηγισμό-Κουτσουμπισμό, τελικά κι αυτός συμβιβάστηκε απολύτως μαζί του και έκτοτε αντιγράφει άκριτα όλα τα θέσφατά του, προφανώς φοβούμενος μη χάσει τη σιγουριά της στήριξης από μέρους του ακροατηρίου του οργανωμένου αυτού κομματικού μηχανισμού. Και ενώ το ξέρει πολύ καλά ο Μπογιόπουλος ότι αυτοί που έχουν “το λύειν και το δεσμείν” στον Περισσό, είναι διπλά ένοχοι απέναντί του, γιατί και από το Ριζοσπάστη τον πέταξαν έξω, σαν την τρίχα από το ζυμάρι και φυσικά έκτοτε τον κρατάνε, διαρκώς και σκοπίμως, μακριά κι αλάργα από όλα τα κέντρα λήψης των αποφάσεων αυτού του κόμματος.

      Έτσι έχει η κατάσταση, ο καθένας μας τράβηξε πλέον το δρόμο που θεωρεί σωστότερο και τελικά η ίδια η ζωή θα μας κρίνει όλους. Ίσως οι εξελίξεις που έρχονται και τα διλήμματα που θα θέσουν οι πολύ άγριοι καιροί (οι οποίοι οσονούπω μάς ξημερώνουν) στο κομμουνιστικό κίνημα, στην εργατική τάξη και σε όλο το λαό, να βοηθήσουν ώστε να ξεκαθαρίσει έμπρακτα και με σιδερένια αναγκαιότητα “η ήρα από το σιτάρι”.

Με θερμές ευχές για τον καινούργιο χρόνο και με

μεγάλη εκτίμηση στους συντελεστές

και στους  φίλους αναγνώστες του ΣΚΟΠΕΛΟΣ ΝΙΟΥΣ.

Ο «Νίκος από το Βόλο»

Ν.Π.

3 του Γενάρη 2025.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger