Είναι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, φίλτατοι

 Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ

«Ας μην καθόμαστε, λοιπόν, και παρακολουθούμε με… κομμένη την ανάσα τα τεκταινόμενα στην πολιτική σκηνή της πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμης, σαν να πρόκειται για μάχη μέχρις εσχάτων ανάμεσα στη δημοκρατία (την αστική έστω) και το φασισμό. Να θυμόμαστε πάντοτε πως μιλάμε για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Το λεγόμενο “βαθύ κράτος” των ΗΠΑ, ο γραφειοκρατικός μηχανισμός της Ουάσινγκτον, ο άμεσα συνδεδεμένος με τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, φροντίζει για την “κανονική” λειτουργία του συστήματος διοίκησης. Είτε επανέλθει για δεύτερη θητεία ο Τραμπ είτε κερδίσει η Χάρις (που φαίνεται ότι θα είναι η υποψήφια των Δημοκρατικών, καθώς τη στηρίζουν οι πάντες πλέον), αυτή η “κανονικότητα” δεν πρόκειται ν’ αλλάξει.

Τον Τραμπ πλέον τον γνωρίζει το σύστημα. Γνωρίζει, λοιπόν, ότι η χυδαιότητά του, η “αντισυμβατικότητά” του, το απύλωτο στόμα του, όλα αυτά που τον χαρακτηρίζουν ως άτομο, ουδέποτε στη διάρκεια της πρώτης θητείας του διασάλευσαν την ιμπεριαλιστική “κανονικότητα”».

Τα παραπάνω γράφτηκαν στην εφημερίδα μας στις 29 του περασμένου Ιούλη (Τίτλος άρθρου: Ο «δικτάτορας» Τραμπ και η «μαρξίστρια» Χάρις…). Δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι το… συγκλονιστικό σήμερα, μετά τη σαρωτική νίκη του Τραμπ και των Ρεπουμπλικανών.

Ο Τραμπ σάρωσε, κερδίζοντας όχι μόνο την πλειοψηφία των εκλεκτόρων, αλλά και την πλειοψηφία των ψήφων. Κέρδισε «χαλαρά» τις τρεις από τις «αμφιλεγόμενες» πολιτείες, που αποδείχτηκαν «αμφιλεγόμενες» μόνο στην προπαγάνδα των Δημοκρατικών και του μιντιακού συστήματος που τους στήριξε (συμπεριλαμβανόμενων των γκαλοπατζήδων). Το πιθανότερο είναι να κερδίσει και τις υπόλοιπες (τα αποτελέσματα δεν έχουν ολοκληρωθεί).

Οι Ρεπουμπλικανοί πήραν τη Γερουσία και είναι πολύ κοντά στο να πάρουν και τη Βουλή των Αντιπροσώπων (είχαν ήδη την πλειοψηφία), γεγονός που θα τους καταστήσει πανίσχυρους έναντι των Δημοκρατικών. Οι Δημοκρατικοί πρέπει από τώρα ν’ αρχίσουν να ψάχνουν για τον επόμενο Ομπάμα.

Το «ντέρμπι» αποδείχτηκε ματσάκι. Σαν να έπαιζε η Μπαρτσελόνα με τον Αστέρα Τρίπολης. Επομένως, η εικόνα ντέρμπι ήταν απόλυτα κατασκευασμένη. Οι γκαλοπατζήδες έστειλαν στον κουβά όσους τους πίστεψαν. Το ίδιο και εκείνος ο απίθανος πανεπιστημιακός με τα «13 κλειδιά», βάσει των οποίων υποτίθεται πως είχε εννιά σωστές προβλέψεις στις δέκα τελευταίες εκλογές στις ΗΠΑ. Αν έβλεπε κανείς τα «κλειδιά», θα διαπίστωνε ότι περιείχαν υποκειμενικότητα και μόνο. Ο τύπος αυτός, λοιπόν, έβαζε την υποκειμενικότητά του (φουλ υπέρ των Δημοκρατικών) στα «κλειδιά» του και έβγαζε τη Χάρις αδιαμφισβήτητη νικήτρια (με διαφορά!).

Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώθηκε πως τα γκάλοπ δεν αποτυπώνουν το κλίμα, αλλά προσπαθούν να φτιάξουν το κλίμα. Βγαίνουν τώρα οι ανταποκριτές του ελληνικού αστικού Τύπου και λένε πως τα γκάλοπ γίνονταν κατά παραγγελία! Ωπα, ρε, εσείς οι ίδιοι δεν μεταδίδατε τα γκάλοπ και μιλούσατε για αμφίρροπη μάχη και τα παρόμοια, την οποία κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίσει η Χάρις; Οταν τα μεταδίδατε αυτά, δεν ξέρατε ότι τα γκάλοπ γίνονται κατά παραγγελία; Δεν ξέρατε ότι το αμερικάνικο μιντιακό σύστημα είχε ταχτεί σύσσωμο υπέρ της Χάρις;

Στο επίπεδο του φαίνεσθαι, ο Τραμπ έπαιξε «όλοι σας και μόνος μου» και κέρδισε καθαρά. Στο ουσιαστικό επίπεδο, όμως, ο Τραμπ είχε την υποστήριξη ισχυρών καπιταλιστικών ομίλων των ΗΠΑ. Ο Ιλον Μασκ ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου. Ενας καπιταλιστής-καραγκιόζης, ίδιος με τον Τραμπ ως προς αυτό. Αλλοι επικεφαλής καπιταλιστικών ομίλων δεν γουστάρουν να φαίνονται και να παριστάνουν τους σόουμαν. Αυτοί στήριξαν τον Τραμπ με μπόλικο χρήμα, έχοντας πάρει παρασκηνιακά τις εγγυήσεις για τα συμφέροντά τους. Αλλοι στήριξαν τη Χάρις. Πάρα πολλοί (ίσως οι περισσότεροι) στήριξαν και τους δύο.

Νίκησε ο Τραμπ και από 1ης Γενάρη θα εγκατασταθεί και πάλι στον Λευκό Οίκο, για να κάνει τη δεύτερη (και τελευταία) θητεία του. Ασήμαντες αλλαγές στην εσωτερική πολιτική θα γίνουν, ασφαλώς. Οχι τίποτα θεαματικό, αλλά κάποιες αλλαγές-ανοίγματα προς τους θρησκόληπτους, ακροδεξιούς Αμερικανούς. Η οικονομική και κοινωνική πολιτική δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Στο τέλος της τετραετίας οι Ρεπουμπλικανοί είναι πολύ πιθανό να πληρώσουν το κόστος που πλήρωσαν τώρα οι Δημοκρατικοί, λόγω της εσωτερικής πολιτικής της διοίκησης Μπάιντεν. Γιατί σίγουρα δε θα βρουν δουλειά οι άνεργοι της αμερικάνικης βιομηχανίας, που ψήφισαν τώρα τον Τραμπ, επειδή τους έταζε λαγούς με πετραχήλια.

Εκείνο που δεν πρόκειται ν’ αλλάξει σίγουρα είναι η εξωτερική πολιτική, το πιο σημαντικό στοιχείο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Η εξωτερική πολιτική ασκείται με αυτόματο πιλότο. Ο εκάστοτε πρόεδρος βάζει απλά πινελιές στη βιτρίνα, ανάλογα με την προσωπικότητα και το στιλ του. Δεν ξέρουμε αν ο Τραμπ θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται με τον γνωστό «αλαλούμικο» τρόπο, που τον έκανε αντιπαθή σ’ αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «κατεστημένο της Ουάσινγκτον» και στους ιμπεριαλιστές ηγέτες της Δυτικής Ευρώπης. Το σίγουρο είναι πως η εξωτερική πολιτική δε θ’ αλλάξει, όπως δεν άλλαξε και κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ.

Ο πόλεμος με τη Ρωσία στην Ουκρανία και ο πόλεμος γενοκτονίας των σιωναζιστών στην Παλαιστίνη άρχισαν και συνεχίζονται επί Μπάιντεν-Χάρις. Είμαστε σίγουροι ότι το ίδιο θα γινόταν και αν στη θέση του Μπάιντεν ήταν ο Τραμπ. Ο ίδιος, δημαγωγώντας ξεδιάντροπα και παραμυθιάζοντας τα «αμερικανάκια» (μόνο αυτό ξέρει να κάνει), υποσχόταν προεκλογικά πως θα τερματίσει τους πολέμους. Σαν να είναι ζήτημα πατήματος ενός κουμπιού. Περιμένετε και θα το δούμε όλοι μαζί.