Με αφορμή τη συμπλήρωση 84 χρόνων απ’ το έπος του 40, δημοσιεύουμε ορισμένα ιστορικά ντοκουμέντα που καταδεικνύουν ποιοι ήταν αυτοί που έδωσαν τη μάχη της λευτεριάς και ποιοι το έβαλαν στα πόδια όταν οι δυνάμεις του φασιστικού άξονα επιτέθηκαν στη χώρα μας.
Στα ιστορικά ντοκουμέντα αυτά γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο ρόλο που έπαιξε το ΚΚΕ εκείνης της περιόδου με την επαναστατική του γραμμή, που η σημερινή του ηγεσία μέσα από δήθεν βαθυστόχαστες αναλύσεις σιγά-σιγά την πετάει στο κάλαθο των αχρήστων. Τα ντοκουμέντα αυτά αποτελούν παρακαταθήκη για τις δυνάμεις που σήμερα τιμούν το μεγαλειώδη αγώνα του ελληνικού λαού εκείνης της περιόδου και συνεχίζουν την πάλη για λευτεριά δημοκρατία εθνική ανεξαρτησία και σοσιαλισμό!
Το KKE απέναντι στο φασισμό
Τέσσερις μήνες μετά το 7ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το KKE υπογραμμίζει τον κίνδυνο του πολέμου και την απειλή κατά της Εθνικής Ανεξαρτησίας από την πλευρά της φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι και ρίχνει το σύνθημα του ενιαίου μετώπου. Καταβάλλεται η προσπάθεια για τη συγκέντρωση των αντιφασιστικών δυνάμεων σε ένα παλλαϊκό μέτωπο.
«Το ΚΚΕ διακηρύττει, ότι μπροστά στον άμεσο κίνδυνο φασιστικής ιταλικής επιδρομής, είτε άλλης μεγαλοϊμπεριαλιστικής (λ.χ. από την πλευρά της χιτλερικής Γερμανίας) απειλής κατά της εθνικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας, θέτει σαν υπέρτατο καθήκον του την υπεράσπιση της εθνικής ελευθερίας και θα παλέψει με όλες του τις δυνάμεις για να καταχτήσει αυτό την ηγεμονία της πάλης, εφόσον η ιστορία και η πράξη όλων των αστικοτσιφλικάδικων κομμάτων είναι ιστορία και πράξη ξεπουλήματος της χώρας και του λαού στους ξένους ιμπεριαλιστές».
Με την επιβολή της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας τον Αύγουστο του 1936 το κόμμα δέχτηκε σοβαρά και εκτεταμένα χτυπήματα σαν αποτέλεσμα οργανωτικών λαθών. Τα επίλεκτα στελέχη και μέλη του κόμματος τραβούν το δρόμο της φυλακής και της εξορίας, ο ίδιος ο γραμματέας βρίσκεται φυλακισμένος στα μπουντρούμια της Κέρκυρας.
Με την ιμπεριαλιστική επίθεση στις 28 Οκτώβρη του 1940, η Ελλάδα βρίσκεται αδύναμη να την αντιμετωπίσει, σαν αποτέλεσμα της τεταρταυγουστιανής ρεμούλας.
Όμως η θέση του KKE και η στάση των κομμουνιστών καθορίστηκε από ολόκληρη την προηγούμενη περίοδο και αποτυπώθηκε στο ανοιχτό ιστορικό γράμμα του N. Ζαχαριάδη προς το λαό της Ελλάδας που στάλθηκε από τις φυλακές της Κέρκυρας. Το λαϊκό κίνημα μπαίνει στο δρόμο της αντιφασιστικής αντιπολεμικής δράσης με το KKE επικεφαλής του.
O ελληνικός λαός έγραψε στα Αλβανικά βουνά μια από τις μεγαλύτερες και ωραιότερες νίκες. Ήταν μια σημαντική συνεισφορά στον αντιφασιστικό αγώνα των λαών. Στη συνέχεια αυτού του αγώνα στα μαύρα χρόνια της φασιστικής ιταλο-γερμανοβουλγαρικής κατοχής, όπου η ντόπια ολιγαρχία προδίδει την Ελλάδα συνεργαζόμενη με τον κατακτητή, το KKE προσηλωμένο στην υπόθεση του λαού γίνεται η ψυχή και ο νους της αντίστασης με το EAM, τον EΛAΣ και την EΠON.
Η επέτειος της 28ης Oκτώβρη 1940, επέτειος του «Όχι» που πρόβαλε ο λαός μας στην εισβολή του Μουσολίνι, είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την ιστορία του Κομμουνιστικού Κινήματος, με τη ζωή και τη δράση του παλιού ηρωικού ΚΚΕ.
Το ανοιχτό γράμμα τού τότε φυλακισμένου από το καθεστώς της μεταξικής διχτατορίας, Γ.Γ. του κόμματος, Νίκου Ζαχαριάδη (με ημερομηνία 31 Oκτώβρη 1940, δημοσιεύτηκε στις 2 Νοέμβρη 1940), η ιστορία το ανύψωσε σε πατριωτικό – εθνικό ντοκουμέντο που η σημασία και η απήχησή του φτάνει ως τις μέρες μας:
«O φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει, πρέπει να παλεύει αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. O λαός της Ελλάδας, διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη, σπίτι με σπίτι, πρέπει να γίνει φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα…». Η επέτειος της 28ης Oκτώβρη, δεν ανήκει στους εθνοκάπηλους, είναι ταυτισμένη στη συνείδηση του δημοκρατικού ελληνικού λαού με τον αγώνα για μια Ελλάδα λεύτερη, δημοκρατική κι ανεξάρτητη, με το λαό αφέντη στον τόπο του. «Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα –τόνιζε το ιστορικό γράμμα- πρέπει να είναι και θα είναι μια καινούρια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό…». Αυτή η κατεύθυνση θα ηχήσει ως το βάθος της λαϊκής ψυχής και θα σημαδέψει όλη την κατοπινή εξέλιξη, δίνοντας ανεκτίμητη συνεισφορά στον αντιφασιστικό αγώνα των λαών και αποτελώντας το προοίμιο της μεγάλης εποποιίας της Εθνικής Αντίστασης, που θα απλωθεί ορμητικά στα κατοπινά μαύρα χρόνια της τριπλής φασιστικής ιταλο-γερμανο-βουλγαρικής κατοχής.
Η γραμμή, την οποία καθόριζε το γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη, έκφραζε με πρωτοβουλία και τόλμη, μέσα στις ιδιαίτερες συνθήκες της χώρας, τις γενικές οδηγίες που διαμόρφωσε και πρόβαλε η Κομμουνιστική Διεθνής για τον αγώνα ενάντια στο φασισμό και τον πόλεμο, καθώς και τις αποφάσεις του ΚΚΕ σε κατεύθυνση αντιστοίχισης προς αυτές, που είχαν παρθεί πριν ακόμα επιβληθεί η μοναρχοφασιστική τεταρτοαυγουστιανή μεταξική διχτατορία. Τέτοιες ήταν οι αποφάσεις της 4ης Oλομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (Σεπτέμβριος 1935) και στη συνέχεια οι αποφάσεις του 6ου συνεδρίου του ΚΚΕ (Δεκέμβριος 1935), που βασίζονταν στις ιστορικές αποφάσεις του 7ου (τελευταίου) συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που είχε συγκληθεί λίγο νωρίτερα (25 Ιούλη – 20 Αυγούστου 1935).
e-prologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου