"Αστοχία πυραύλου"

  Σύντροφε Ηλία και αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι αναγνώστες του ΣΚΟΠΕΛΟΣ ΝΙΟΥΖ.                                      Ας αποχαιρετήσουμε τη φετινή Αποκριά με μια μικρή στιχουργική αναφορά σε ένα από τα πλεον κωμικά συμβάντα τούτου δω του καρναβαλιού: Την παρολίγον... απώλεια που θα ειχαμε προ ολίγων ημερών στην Οντέσσα, όπου, όπως λέει το παραμύθι που ακούσαμε στα αστικά ΜΜΕ, έπεσε ξαφνικά ένας ρούσικος πύραυλος και παραλίγο να χάσει η Βενετιά  βελόνι και η Αποκριά μας το βασιλιά Καρνάβαλό της, δύο βδομάδες πριν τη ... σαρακοστή!   Κι επειδή σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις , από τα χρόνια του προπάππου Αριστοφάνη και του παππού Σουρή μόνο η σάτιρα, η αγέραστη κι αθάνατη έμμετρη πολιτική κωμωδία, μπορεί να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους!    Σας στέλνω λοιπόν, αγαπητοί φίλοι τους παρακάτω    στίχους για το φοβερό και τρομερό συμβάν (που παραλίγο να μας αφήσει χωρίς μασκότ στο καρναβάλι) με πολλούς αγωνιστικούς αποκριάτικουςς χαιρετισμούς  και καλή σας διασκέδαση!        "ΑΣΤΟΧΙΑ ΠΥΡΑΥΛΟΥ"...          Συνάχθηκαν στης Οδησσός τα πέριξ ...κατσαρίδες/κι ανάμεσά τους το χορό αρχίσανε δυό ...ακρίδες!/ Δυό βλαβερά παράσιτα στήσαν τ' ...αλισβερίσι/για μπίζνες μ' όπλα, πύραυλους, μίζες χοντρές, μπαξίσι.../Κι όπως τα λέγαν κι έτριβαν τα χέρια οι ... συνεταίροι,/έκρηξη ακούστηκ' άξαφνα κι έφτασε το χαμπέρι:/πύραυλος, είπαν, έσκασε κάπου κοντά ένα βλήμα/σταλμένο από του Μόσκοβου τον Πούτιν μ' ένα ποίημα!/ Με κάτι στίχους πού 'γραφαν: "Ζελένσκι, Μητσοτάκη,/ δρόμο τραβάτε, φύγετε κι άστε το ... παζαράκι! /Γιατί το βλήμα τούτο δω δεν ξέρει απ' αστεία/κι οπότε θέλω, φτιάχνω σας φανταστική ....κηδεία!" / Τα μάζεψαν και τράβηξαν στης Οδησσός τα υπόγεια,/μα όταν μαθεύτηκ' όλο αυτό πόνου ακούστηκαν λόγια :/                                                          -Νά'βρισκε στόχ' ο πύραυλος, αχ, να μην ξαστοχούσε/ κι από τα μαύρα τα ερπετά τη Γης να ξεβρωμούσε!... /          -Νά βρισκε κέντρ' ο πύραυλος, του χάρου το βαπόρι/ να ξέκανε και τον ...ναζί μαζί και τ' "αποσπόρι/ του Ιούδα" του σιχαμερού και των Αμερικάνων/ το γλείφτη αυτό, τον βρωμερό αφέντη όλων των ... χάνων/της δεξιάς, της λοιμικής του έρμου τούτου τόπου, /ληστών μα κι ανεγκέφαλων, στυγνών εχθρών του Ανθρώπου!.../                          -Τη γλίτωσε άλλη μια φορά η χλαπάτσα του Κιέβου /κι αντάμα της κι ένας ...ραγιάς του σκότους και του Ερέβου!/ Ο εκπρόσωπος αχόρταγης ντόπιας πλουτοκρατίας, /εχθρός στυγνός της Λευτεριάς, της Ανεξαρτησίας.../ πολέμιος της Ισότητας, πηγής της ευτυχίας.../                                                    -Το κελεπούρι τ' ά(χ)ρηστο που την Ελλάδα πνίγει, /που όλα τα δίκια του Λαού τα πήρε στο κυνήγι,/της Θάτσερ και του Πινοτσέτ τ' αντίγραφο τ' αχρείο,/ που όλη τη χώρα πούλησε, σα να 'ν' ..."νυκτός δοχείο",/στους Γιάνκηδες κανίβαλους και στου Ισραήλ τα κτήνη,/ σε κάθε αγύρτη και φονιά που έχει παρά να δίνει/ στη μαύρη τούτη κι άραχλη του φασισμού τη σπείρα/ και προπαντός στη φαμελιά αυτού του ... χρυσοθήρα.../.                        - Βρε Πούτιν, βρε καραβανά, της... "Καγκεμπέ" βρ' αλάνι,/ σημάδι, ωρέ δεν σού 'μαθαν,  πάνω στο καραβάνι/ των σατανάδων του ντουνιά το βλήμα σου να φτάσεις/ και τη σαπίλα μονομιάς στα Τάρταρα να θάψεις;/                                     -Όμως μου φαίνεται ξανά πως παίζεις παιχνιδάκια/ "εν ού παικτοίς", γιατί σκοπούς έχεις τα ...παζαράκια/με τους αφέντες εκ Δυσμών, στη μοιρασιά της "πίτας"/κι έτσι ...γλιτώσαν οι οχιές, οι γλείφτες της ..."μαρμίτας",/ του θείου εξ Αμερικής οι "επόπτες" στα "τσιφλίκια" ,/ του δολαρίου τα φαγανά κι αχόρταγα σκουλίκια.../                              Έτσι συμβαίνει, αν οι Λαοί -ριγμένοι στην απάθεια- /νά 'ρθει απ' αλλού το λυτρωμό προσμένουν και προσπάθεια/ οι ίδιοι αυτοί να κάνουνε δεν θέλουν, όπως πρέπει,/ μόν' καρτερούν τον "πύραυλο Πούτιν", αν επιτρέπει/η Μόσχα να ριχτεί αυτός, αν έχει νιτερέσο,/ για να τον στείλει στον οχτρό και να τον κάνει ...λέσο!/ Φρούδες ελπίδες, κάλπικες, σκλάβοι μου, κι αυταπάτες,/η Λευτεριά δεν δίνεται κι ούτε της βάζουν πλάτες/τ' αφεντικά κι οι τύραννοι Ανατολής και Δύσης,/αν συ, ο Λαός, με εξέγερση, στη μάχη δεν νικήσεις!/ Αν συ με τις δυνάμεις σου πόλεμο δεν κερδίσεις,/ δεν θα τη βρεις τη Λευτεριά, όσο κι αν τη ζητήσεις./ Γίνε λοιπόν, εσύ Λαέ, προπάντων συ Εργάτη,/ ο πύραυλος που θε' να βρει τον κάθε αχρείο δυνάστη./Γίνε συ ο Κόκκινος Στρατός του Σύγχρονου του Οκτώβρη,/γίνε αστραπή και πυρκαγιά! Το σάπιο καίει, ως τό βρει!/Γίνε ξανά συνειδητός, της Λευτεριάς τ' αετόνι,/που μόνο αυτό και Κίεβο κι Αθήνα απολυτρώνει!                     Ν.Π. Βόλος.