Σαν σήμερα, 8 Δεκέμβρη 1966 πνίγηκαν 273 άνθρωποι.

 Σαν σήμερα, 8 Δεκέμβρη 1966, στην ακτοπλοΐα, ιδιαίτερα στις γραμμές της Κρήτης, ο ανταγωνισμός ήταν έντονος. Ένας βασικός "παίκτης", ήταν η εταιρεία των αδελφών Τυπάλδου με τα πλοία "Ηράκλειον" και "Χανιά". Η εταιρεία Τυπάλδου πρόβαλλε ως "ατού" την ταχύτητα των πλοίων, ιδιαίτερα του "Ηράκλειον". Ήταν το αγγλικό φορτηγό Λέστερσαϊρ, το οποίο είχαν αγοράσει οι Τυπάλδοι δύο χρόνια πριν (1964) και το είχαν μετατρέψει όπως-όπως σε φέρι-μποτ, ενα πλοίο κατασκευής του 1949 (17 ετών), το οποίο,αν και έκανε δρομολόγια επί ενάμιση χρόνο, δεν είχε αναγνωριστεί ακόμα ως Επιβατηγό-Οχηματαγωγό από το υπουργείο Ε.Ναυτιλίας! Το προηγούμενο διάστημα είχαν σημειωθεί περιστατικά κατά τα οποία είχε πάρει αδικαιολόγητη κλίση ή είχε βλάβη στον καταπέλτη. Το Δεύτερο Πρωτόκολλο Γενικής Επιθεώρησης, είχε περιορισμένη ισχύ, μέχρι 30/11/1966. Αυτό σήμαινε ότι την 1η Δεκεμβρίου το πλοίο θα έπρεπε να σταματήσει να ταξιδεύει. Η εταιρεία πήρε παράταση μέχρι 10/12. Η αναχώρησή 7/12 απο την Κρήτη για τον Πειραιά καθυστέρησε προκειμένου να προλάβει να επιβιβαστεί φορτηγό βάρους 25 τόνων. Στις 7.30 μ.μ το "Ηράκλειον" ξεκινούσε από τη Σούδα. Είχε 71 μέλη πληρώματος και 212 επιβάτες. Ομως, επειδή τότε επιτρεπόταν να εκδίδονται εισιτήρια μέσα στο πλοίο, ήταν άγνωστο πόσοι επιβάτες επέβαιναν. Στο Αιγαίο έπνεαν άνεμοι 8-9 μποφόρ. Την ίδια ώρα,ο ναύτης του πλοίου Δ.Οικονόμου "διαπιστώνει ότι τα αυτοκίνητα αλληλοεκτυπώντο...εκινδύνευαν να ανατραπούν τα αυτοκίνητα με υψηλόν χαβαλέ". Ενημερώνει τη γέφυρα. Ωστόσο, το πλοίο συνεχίζει να ταξιδεύει, χωρίς καμία προληπτική κίνηση, με αμείωτη ταχύτητα, όπως διαφήμιζε η εταιρεία. Στη 1.10 μετά τα μεσάνυχτα ανετράπη ένα φορτηγό αυτοκίνητο. Λίγα λεπτά αργότερα μετακινείται απότομα και μέσα σε ένα τέταρτο 1.30-1.45, "Κτύπησε 3 φορές στη δεξιά και 3 φορές στην αριστερή πόρτα". Τότε ανοίγει ο δεξιός καταπέλτης και το αυτοκίνητο-ψυγείο πέφτει στη θάλασσα. Αρχίζει να μπαίνει με δύναμη στο γκαράζ θαλασσινό νερό. Οι περισσότεροι επιβάτες κοιμόντουσαν στις καμπίνες και κανένας δεν τους ειδοποιεί για τον κίνδυνο. Στις 2.12 ο ασύρματος εξέπεμψε το τελευταίο σήμα που ήταν μια λέξη: "ΒΥΘΙΖΟΜΑΙ". 3 λεπτά μετά έπεσαν στη θάλασσα και τα τελευταία άτομα τα οποία δεν είχαν παγιδευτεί σε εσωτερικούς χώρους. Σε λίγα λεπτά το πλοίο ανατράπηκε παρασύροντας σε βάθος 600-800 μέτρων τους περισσότερους επιβαίνοντες. Οι διασωθέντες ήταν τελικά μόλις 47, ενώ πνίγηκαν 273 άνθρωποι. Η κρατική μηχανή δεν είχε σχέδιο επέμβασης. Κανένα πολεμικό πλοίο δεν ήταν σε ετοιμότητα, με αποτέλεσμα τα πλοία να αποπλεύσουν για τον τόπο της τραγωδίας μετά από ώρες. Ολη τη νύχτα οι ναυαγοί έμειναν αβοήθητοι να κολυμπάνε στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, βλέποντας να πεθαίνουν δίπλα τους όσοι δεν άντεξαν την πολύωρη προσπάθεια παραμονής στην επιφάνεια.Σε ένα απο τα τρία αεροσκάφη της ΠΑ (το πρώτο ξεκίνησε στις 7.20 π.μ) εμφανίστηκε και ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ, προκαλώντας την οργή ακόμα και του τύπου της εποχής. Ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός Ισίδωρος Μαυριδόγλου δεν παραιτήθηκε. Παρέμεινε στη θέση του ως την πτώση της κυβέρνησης Στεφανόπουλου και εμφανίστηκε ευδιάθετος και χαμογελαστός στη Βουλή, που συνήλθε εκτάκτως εξαιτίας της τραγωδίας. Οι Τυπάλδοι δεν έβγαλαν ούτε ανακοίνωση για να εκφράσουν τη "συντριβή" τους. Η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών αποφάσισε να διαθέσει στις οικογένειες των θυμάτων το ποσό των..100.000 δραχμών συνολικά -ούτε καν 500 δραχμές-για την κάθε οικογένεια θύματος! Η δίκη άρχισε το 1968 στο Κακουργιοδικείο Πειραιά. Είχε προηγηθεί μια σειρά αποκαλύψεων σχετικά με βαρύτατες ευθύνες του Υπουργείου Ε.Ναυτιλίας στην έκδοση πλαστογραφημένων πιστοποιητικών αξιοπλοΐας του σκάφους. H απόφαση του δικαστηρίου βγήκε στις 21 Μαρτίου του ιδίου έτους. Με φυλάκιση από πέντε ως και επτά έτη τιμωρήθηκαν ο εκ των ιδιοκτητών του "Ηράκλειον" Xαράλαμπος Τυπάλδος, ο διευθυντής της εταιρείας, Παναγιώτης Κόκκινος, και δύο αξιωματικοί του πλοίου. Μέχρι σήμερα, οι εφοπλιστές συνεχίζουν να απολαμβάνουν προκλητικά προνόμια και ασυλία απο το Ελληνικό κράτος και όλες τις κυβερνήσεις του, βάζοντας πολλές φορές σε κίνδυνο τις ζωές επιβατών και εργαζομένων, προκαλώντας οικολογικές καταστροφές κ.α