Βασίλης Διαμαντόπουλος (Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1920): «Οι περιουσίες είναι κλοπές. ... Από την στιγμή που είσαι μέσα σου άνθρωπος σωστός είσαι κατ’ ανάγκη κομμουνιστής»

«Ημουν, είμαι και θα είμαι κομμουνιστής. Κολακεύομαι να πιστεύω ότι το αξίζω να είμαι κομμουνιστής και γι' αυτό θα αγωνιστώ, όσο μου το επιτρέπουν τα μέσα μου και οι ικανότητές μου, για την ουσιαστική αλλαγή και την ανατροπή του καπιταλισμού».

Βασίλης Διαμαντόπουλος - Σεπτέμβρης 1996

Ενας μεγάλος θεατράνθρωπος, αγωνιστής, στρατευμένος στις γραμμές του ΚΚΕ, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1920, στον Πειραιά.
Δεν θα αναφερθούμε στην καλλιτεχνική και πολιτική του διαδρομή. Αυτό μπορείτε να το παρακολουθήσετε στο σχετικό αφιέρωμα που έκανε ο Αρης Σκιαδόπουλος στην κρατική τηλεόραση.

Εμείς θα σταθούμε επιγραμματικά σε κάποιες στιγμές αυτού του αξέχαστου αγωνιστή και καλλιτέχνη.

Πιστός στις κομμουνιστικές του ιδέες ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, στάθηκε πάντα πέρα από μαχητής και ονειροπόλος.
Ελεγε σε συνέντευξή του στο «Ριζοσπάστη»: "Εγώ ευτυχώς δεν έχω πάψει να ονειρεύομαι. Δεν έχω πάψει να θέλω. Βέβαια αυτό κοστίζει κόπους, διαψεύσεις. Ομως αυτό δε με πειράζει. Το να αγωνίζεται κανείς είναι κι αυτό μια ηδονή". Ο Β. Διαμαντόπουλος ήξερε ότι "πρέπει να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας, γιατί το κεφάλαιο και ο καπιταλισμός ξέρει πολλά κόλπα", παρασύροντας λαούς, ακόμα και ανθρώπους με αριστερές ιδέες.

Μιλώντας για τα χρόνια της Αντίστασης, έλεγε ότι αυτά "έβαλαν τα θεμέλια της σταθερότητάς μου στο ΚΚΕ. Κι επιπλέον πιστεύω ότι ο κομμουνισμός είναι στέρεος. Κυκλοφορεί μέσα στο ανθρώπινο αίμα. Ο Μαρξ δεν εφεύρε έτσι μια φιλοσοφία, αλλά την άντλησε από την ανθρώπινη πραγματικότητα. Είναι όνειρο ανθρώπινο, όνειρο δικό μας, το να υπάρξει μια κοινωνία ελεύθερη και οι άνθρωποι να ζουν με ισότητα και δικαιοσύνη".

Δεν χρειάζεται να γράψουμε περισσότερα φι’ αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη και άνθρωπο. Αρκεί να διαβάσετε αυτή μας την ανάρτηση: «Η κραυγή του Βασίλη Διαμαντόπουλου»

Εμβληματική σκηνή από την ταινία "Μάθε παιδί μου γράμματα"