Οι Έλληνες είμαστε μεγάλοι χέστες τελικά. Και όχι για κανένα άλλο λόγο,
αλλά διότι με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων ημερών δεν χρειάζεται να
παρακολουθήσεις -ή να συμμετέχεις- πάνω από δίλεπτο σε μία συζήτηση για
να γίνει παντελώς προφανές το ποιες αξίες οδηγούν πραγματικά τη σκέψη,
τη συμπεριφορά και τις πράξεις του ανθρώπου δίπλα σου.Έχω την άσχημη εντύπωση πως η βασική αξία που οδηγεί το μέσο
νεοέλληνα δεν διαφέρει σε τίποτα από την φυλετική αντίληψη του
προβάτου/λύκου/σκύλου/κ.τ.λ. που ακολουθεί την αγέλη και τον αρχηγό της
χωρίς κανένα δισταγμό όσο παρέχεται τροφή και ασφάλεια από απέξω, όσο
υπάρχει ο αρχηγός/alpha male να έχει την ευθύνη της επιβίωσης (αλλά να
φορτώνεται και το φταίξιμο όταν κάτι δεν πάει καλά), όμως μόλις η
πραγματικότητα της αγέλης παύει να υφίσταται τα “χει χαμένα, γυρνάει
γύρω-γύρω στην ίδια θέση, κοιτάει δεξιά και αριστερά μέσα σε σύγχυση και
ανασφάλεια, παραλύει και είναι πλήρως ανίκανος να διαχειριστεί
δεδομένα, αποφάσεις και καταστάσεις αυτοβούλως.
Όπως είπε όμως και ένας φίλος Έλληνας μετανάστης δεύτερης γενιάς από την Αυστραλία, το πρώτο πράγμα που κατάλαβε για τους Έλληνες μόλις ήρθε στην Ελλάδα ήταν πως έχουμε ένα «chip on our shoulder» -ένα κουσούρι- πως ντε και καλά «εμείς» είμαστε πολύ ανώτεροι από τους «άλλους» γιατί εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία, η Φιλοσοφία, τα Μαθηματικά, κτλ.
Κι εμένα όλο αυτό δε μου διαφέρει σε τίποτα από την οπαδική λογική του «ομάδα μου» και «ομάδα σου». Σιγά τα ωά δηλαδή.Τι γίνεται όμως όταν η απόφαση δεν είναι τόσο ξεκάθαρη και τα γήπεδα τόσο σαφή;
Όταν το » follow the leader» ή το «follow the money» δεν είναι πλέον επιλογές;
Αυτό που γίνεται είναι ότι τα πρόβατα αποζητάνε το μαντρί και βελάζουν ανήσυχα για το τσοπανόσκυλο, που ναι μεν τους δαγκώνει που και που, αλλά το οποίο εμπιστεύονται πως θα τους οδηγήσει πίσω στην ασφάλεια του μαντριού.
Γιατί το τσοπανόσκυλο έχει την ευθύνη για τα πρόβατα και ορίζει την κατεύθυνση και τις αξίες τους.
Ο δρόμος και η πορεία και οι επιλογές είναι ξεκάθαρες ακολουθώντας κάποιον η κάτι άλλο – είτε αυτό το λες ομάδα, είτε πολιτικό κόμμα.
Τώρα που καλούμαστε -επιτέλους- να ορίσουμε οι ίδιοι τις αξίες που θα καθορίσουν την πορεία μας, βλέπω πόσο λίγοι αποδεικνυόμαστε, και πόσο περισσότερο απαίδευτοι στις αξίες και τα ιδανικά που γεννήθηκαν σε αυτό τον τόπο, και που άλλοι λαοί εκπροσωπούν και εφαρμόζουν κοινωνικά και ατομικά σε βαθμό που ο εξυπνάκιας νεοέλληνας ούτε που φαντάστηκε ποτέ.
Ελπίζω την Κυριακή να μην υπερισχύσουν οι αξίες που μας οδήγησαν εδώ, κοινωνικά και πολιτικά, αλλά να φανεί πραγματικά πως υπάρχει Ελπίδα για αυτό τον τόπο.
Θα είναι η μεγαλύτερη και καλύτερη απόδειξη για αυτό το «ΟΧΙ».
Δεν φτάνει να αλλάξει μια κυβέρνηση για να έρθει η Ελπίδα. Οι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν.
Την Κυριακή θα μάθουμε επιτέλους εάν υπάρχει όντως Ελπίδα να αλλάξουμε, η όχι.
Όπως είπε όμως και ένας φίλος Έλληνας μετανάστης δεύτερης γενιάς από την Αυστραλία, το πρώτο πράγμα που κατάλαβε για τους Έλληνες μόλις ήρθε στην Ελλάδα ήταν πως έχουμε ένα «chip on our shoulder» -ένα κουσούρι- πως ντε και καλά «εμείς» είμαστε πολύ ανώτεροι από τους «άλλους» γιατί εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία, η Φιλοσοφία, τα Μαθηματικά, κτλ.
Κι εμένα όλο αυτό δε μου διαφέρει σε τίποτα από την οπαδική λογική του «ομάδα μου» και «ομάδα σου». Σιγά τα ωά δηλαδή.Τι γίνεται όμως όταν η απόφαση δεν είναι τόσο ξεκάθαρη και τα γήπεδα τόσο σαφή;
Όταν το » follow the leader» ή το «follow the money» δεν είναι πλέον επιλογές;
Αυτό που γίνεται είναι ότι τα πρόβατα αποζητάνε το μαντρί και βελάζουν ανήσυχα για το τσοπανόσκυλο, που ναι μεν τους δαγκώνει που και που, αλλά το οποίο εμπιστεύονται πως θα τους οδηγήσει πίσω στην ασφάλεια του μαντριού.
Γιατί το τσοπανόσκυλο έχει την ευθύνη για τα πρόβατα και ορίζει την κατεύθυνση και τις αξίες τους.
Ο δρόμος και η πορεία και οι επιλογές είναι ξεκάθαρες ακολουθώντας κάποιον η κάτι άλλο – είτε αυτό το λες ομάδα, είτε πολιτικό κόμμα.
Τώρα που καλούμαστε -επιτέλους- να ορίσουμε οι ίδιοι τις αξίες που θα καθορίσουν την πορεία μας, βλέπω πόσο λίγοι αποδεικνυόμαστε, και πόσο περισσότερο απαίδευτοι στις αξίες και τα ιδανικά που γεννήθηκαν σε αυτό τον τόπο, και που άλλοι λαοί εκπροσωπούν και εφαρμόζουν κοινωνικά και ατομικά σε βαθμό που ο εξυπνάκιας νεοέλληνας ούτε που φαντάστηκε ποτέ.
Ελπίζω την Κυριακή να μην υπερισχύσουν οι αξίες που μας οδήγησαν εδώ, κοινωνικά και πολιτικά, αλλά να φανεί πραγματικά πως υπάρχει Ελπίδα για αυτό τον τόπο.
Θα είναι η μεγαλύτερη και καλύτερη απόδειξη για αυτό το «ΟΧΙ».
Δεν φτάνει να αλλάξει μια κυβέρνηση για να έρθει η Ελπίδα. Οι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν.
Την Κυριακή θα μάθουμε επιτέλους εάν υπάρχει όντως Ελπίδα να αλλάξουμε, η όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου