Η νεοσυσταθείσα κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας», κατά τον πρωθυπουργικό ορισμό, ετοιμάζεται για το μεγάλο συμβιβασμό, μετά την ταχύρρυθμη προσαρμογή της κάτω από τις ασφυκτικές ιμπεριαλιστικές πιέσεις και εκβιασμούς, με τις προσπάθειές της να επικεντρώνονται -αν όχι να εξαντλούνται- στην απλή απόσυρση λέξεων και διατυπώσεων που έχουν φορτιστεί με ακραία αρνητικό τρόπο στη συνείδηση του λαού και την επινόηση λεκτικών ακροβασιών και νοητικών σχημάτων που θα διευκολύνουν και επιτρέψουν την προσωρινή, έστω, ανακούφιση της βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης του εγχώριου αστικού πολιτικού συστήματος, διαιωνίζοντας τη ζοφερή, για το λαό, πραγματικότητα.
Θλιβερός ρόλος
Ποια είναι τα νέα σχήματα και ποιες οι νέες λέξεις; Ναι, στη «διαβούλευση» με τους «τρεις θεσμούς» -οι οποίοι ως δια μαγείας εξαγνίζονται-, το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ, αλλά όχι στην τρόικα, στο γνωστό «κλιμάκιο τεχνοκρατών» που αυτοί, οι «τρεις θεσμοί», έχουν ορίσει και εξουσιοδοτήσει να υλοποιούν τις εντολές τους! Πρόκειται για φαιδρότητες και καμώματα που έχουν, εκτός των άλλων, επισύρει την ειρωνεία και τους χλευαστικούς σχολιασμούς του Σόιμπλε και άλλων «εταίρων» τους στην ΕΕ. Επιφυλάσσουν, μάλιστα, παράλληλα με τους «τρεις θεσμούς», ιδιαίτερο ρόλο για την εφαρμογή «σαρωτικών μεταρρυθμίσεων», όπως ανέφερε ο Α. Τσίπρας, και στον άλλο ιμπεριαλιστικό οργανισμό, τον εισηγητή πληθώρας αντιλαϊκών μέτρων, στην Ελλάδα και παγκοσμίως, τον ΟΟΣΑ!
Επόμενη επινόηση-σχήμα. Ναι στην υπάρχουσα δανειακή σύμβαση, αλλά όχι στο Μνημόνιο -μάλλον στο «τοξικό» 30% του Μνημονίου- που τη συνοδεύει και την εξειδικεύει, όταν μάλιστα η υλοποίηση όλων των μνημονιακών μέτρων αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση για την εκταμίευση των δόσεων της δανειακής σύμβασης. Τραγέλαφος! Και επιπλέον, όχι παράταση του Μνημονίου, υποτίθεται, αλλά νέα «συμφωνία-γέφυρα» με μοναδική «κόκκινη γραμμή» τη μη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων. Δηλαδή, παράταση της ισχύουσας μνημονιακής βαρβαρότητας, με τις όποιες φειδωλές φιλολαϊκές εξαγγελίες τους να υλοποιούνται, κατά δήλωσή τους, σταδιακά και σε βάθος χρόνου…
Αυτό είναι το αλγεινό στίγμα της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης, αυτό είναι το «οριστικό κλείσιμο της πόρτας στο παρελθόν», αυτή είναι η «ριζοσπαστική τομή» και η «αντιμνημονιακή διέξοδος», αυτή είναι η περίφημη «ιστορική στροφή» και η «σκληρή διαπραγμάτευση»… Μια εναλλακτική πρόταση αστικής διαχείρισης και μόνο, μια υπόκλιση, επί της ουσίας, στην ιμπεριαλιστική επιβολή.
Είναι ο προορισμός και ο θλιβερός ρόλος, παντού και πάντα, του κάθε ρεφορμισμού, να τείνει χείρα βοηθείας στην αστική εξουσία και τον ιμπεριαλισμό, όταν αυτή τους είναι απαραίτητη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε συνθήκες όπου η κρίση του εγχώριου αστικού πολιτικού συστήματος έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις, με το δεδομένο ότι η μεν ΝΔ -στην παρούσα φάση- έχει εξαντλήσει τα πολιτικά της καύσιμα, το δε ΠΑΣΟΚ τείνει στην εξαφάνιση, ενώ -παράλληλα- έχουν αποτύχει όλα τα εγχειρήματα ανασύνταξης της λεγόμενης κεντροαριστεράς, έρχεται να καταλάβει το κενό του σοσιαλδημοκρατικού χώρου και να αποτελέσει τον αναγκαίο, για τους κρατούντες, εκείνο πόλο κυβερνητικής διαχείρισης που θα δώσει πολύτιμες ανάσες στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης
Κραυγαλέος εξαγνισμός
Σήμερα, που βοούν τα ολέθρια αποτελέσματα της περιβόητης στρατηγικής της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας και του πολιτικού της προσωπικού για ένταξη στην ΕΕ, και αργότερα στην ΟΝΕ και το «ισχυρό ευρώ», και το περίφημο ευρωπαϊκό «όραμα» απαξιώνεται και κουρελιάζεται από τη ζοφερή πραγματικότητα ενός καθημαγμένου λαού και μιας λεηλατημένης -από τους «εταίρους» της- χώρας, έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει φιλί ζωής στα αντιδραστικά αστικά ιδεολογήματα.
Η θέση της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ και το ευρώ είναι μια «ιστορική κατάκτηση της χώρας που δεν μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση» υπερθεματίζει. Ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας δηλώνει ότι «είμαστε ο πλέον φιλοευρωπαϊκός εταίρος», ο γνησιότερος εκφραστής της «ευρωπαϊκής ιδέας», ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση «δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, όλοι είμαστε συγκάτοικοι», ότι «στη διαπραγμάτευση υπάρχουν μόνο ισότιμοι συνομιλητές» κ.ο.κ.
Δεν υπάρχει πιο κραυγαλέα προσχώρηση και ολοκληρωτική ευθυγράμμιση με τα κυρίαρχα αστικά μυθεύματα. Δεν υπάρχει πιο θλιβερή απόπειρα νομιμοποίησης της πολιτικής της ελληνικής ολιγαρχίας της εξάρτησης από τους ισχυρούς και εξαγνισμού του ιμπεριαλιστικού ρόλου της ΕΕ, από μια πολιτική δύναμη που καμώνεται την Αριστερά. Η ΕΕ δεν είναι το «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι», όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα αντιδραστικό οικοδόμημα όπου τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη της ΕΕ επιβάλλουν, με αδυσώπητο τρόπο, τα συμφέροντά τους. Στην τρέχουσα περίοδο, μάλιστα, η απροκάλυπτη κατίσχυση της γερμανικής ηγεμονίας κονιορτοποιεί όλες τις αερολογίες περί αλληλεγγύης, ισοτιμίας και όλα τα συναφή.
Η άγρια λεηλασία του εργατολαϊκού εισοδήματος και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, η εκτίναξη της ανεργίας και η εφιαλτική επικράτηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, η διάλυση της υγείας και του όποιου κράτους πρόνοιας δεν είναι μια παρέκκλιση κάποιων «αντιευρωπαϊκών» δυνάμεων στην ΕΕ, αλλά ο κοινός δρόμος της ιμπεριαλιστικής ΕΕ για την «ευρωπαϊκή ενοποίηση» και «εμβάθυνση» ώστε να εξασφαλιστούν όροι αποτελεσματικότερου ανταγωνισμού της με τις ΗΠΑ και τις λοιπές ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη.
Όσο αφορά την Ελλάδα, οι συνέπειες και τα αποτελέσματα της ένταξής της στην ΕΕ είναι η μεγάλη παρακμή και βαθιά κρίση -οικονομική, κοινωνική, πολιτική-, η βαθύτερη υποδούλωσή της στους ιμπεριαλιστές-δανειστές της, συνέπειες που θα γίνονται δραματικότερες όσο το πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ μένει στο απυρόβλητο. Η πρωθυπουργική διακήρυξη πως «η Ελλάδα είναι πρωταγωνιστής και όχι κομπάρσος», αλίμονο, μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει.
Τα συνθήματα «έξω η Ελλάδα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ», «έξω οι ΗΠΑ», βρίσκονται στην καρδιά των λαϊκών αναγκών. Συμπυκνώνουν την αντίθεση με την πολιτική της ευρωδουλείας και της αμερικανοδουλείας και είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με τον αγώνα για την απόκρουση της μνημονιακής βαρβαρότητας, για μια ριζική κοινωνική αλλαγή, με την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου