ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ
Η προσπάθεια επιβολής του φόβου σε ολόκληρη την κοινωνία ήταν κεντρική πολιτική επιλογή της κυβέρνησης τα τελευταία χρόνια. Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην τρομοκράτηση και την υποταγή όσων οδηγούνται στην εξαθλίωση από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση (άνεργοι, άστεγοι, ανασφάλιστοι), όσων “περισσεύουν” από τα νέα αναπτυξιακά σχέδια των κυρίαρχων και στην καταστολή όσων συνεχίζουν να αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής μας.
Η επινόηση και η προβολή εσωτερικών (απεργών, αντιστεκόμενων, αναρχικών) κι εξωτερικών εχθρών καθώς και η εθνικοπατριωτική-διαταξική ρητορική στόχευε στην ανασύνθεση της κοινωνίας στη βάση της υποταγής και της “εθνικής ομοψυχίας”.
Η προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ στηρίζεται κι αυτή στην προσπάθεια τρομοκράτησης των εξαθλιωμένων ώστε να συναινέσουν εκ νέου με την ψήφο τους, ελπίζοντας σε ένα μελλοντικό ελαστικό, ανασφάλιστο και λειψό μεροκάματο. Ο τρομοκράτης με το όνομα “χρεωκοπία” επιστρατεύεται κάθε τόσο για να συνετίσει όσους συνεχίζουν να επιβιώνουν ως σύγχρονοι σκλάβοι. Θα πρέπει να συνεχίσουν να σκύβουν το κεφάλι προκειμένου να μη χάσουν και τα λίγα που τους απόμειναν.
ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ
Η ελπίδα που προσπαθεί να μας πουλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η άλλη όψη του εξουσιαστικού νομίσματος. Μια βαλβίδα αποσυμπίεσης της συσσωρευμένης κοινωνικής οργής,
Ως αντιπολίτευση, αυτοπροβλήθηκε ως αντιπρόσωπος των κινημάτων και των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, στους οποίους ποτέ δεν έπαιξε ρόλο. Προσπάθησε επικοινωνιακά να τους απονευρώσει και να τους χειραγωγήσει προκειμένου να τους εξαργυρώσει στην κάλπη.
Ως αυριανός αριστερός διαχειριστής του κράτους, θα ανανεώσει προσωρινά την εικόνα του καθεστώτος, μέχρι να οδηγηθεί στην αποβολή του κινηματικού προσωπείου που θα επιβάλλει η θέση του. Η αλλαγή φρουράς στην κρατική διαχείριση δεν πρόκειται να φέρει κάποια ριζική αλλαγή στη ζωή μας. Η κρατική και η καπιταλιστική αναδιάρθρωση θα συνεχιστούν, κι εμείς θα συνεχίσουμε να αποτελούμε υλικό προς καταπίεση κι εκμετάλλευση.
ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ
Το δίπολο του φόβου και της ελπίδας, του μαστίγιου και του καρότου, χρησιμοποιήθηκε πάντα από τους εξουσιαστές ως ένας ισχυρός μηχανισμός χειραγώγησης και ελέγχου. Με τον ίδιο τρόπο χρησιμοποιείται και σε αυτές τις εκλογές προκειμένου να συμβάλλει στην απόσπαση συναίνεσης και στην αναβάπτιση (σε αριστερή κολυμπήθρα) και ισχυροποίηση του καπιταλισμού και του κρατισμού.
Ο φόβος και η ελπίδα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Από το «Καραμανλής ή τανκς» στο «Καραμανλής ή χάος», και από το «αλλαγή ή δεξιά» στο «υποταγή ή χρεωκοπία» το αποτέλεσμα ήταν πάντα η (άμεση ή μακροπρόθεσμη) ένταση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
Αν δεν πάρουμε στα δικά μας χέρια τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή μας, αν δεν πάρουμε την ευθύνη της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, κανένας αρχηγός και κανένα κόμμα δεν πρόκειται να μας σώσει.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
Ξέρουμε πολύ καλά ότι τίποτε δε χαρίστηκε στην τάξη μας. Δε μας το χάρισαν ούτε κυβερνήσεις, ούτε κόμματα, ούτε αφεντικά. Ό,τι κερδίσαμε, το κερδίσαμε με αγώνες στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές μας, με αγώνες στο δρόμο. Κι εκεί θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε. Στο δρόμο για την Κοινωνική Επανάσταση, για τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό, για την Αναρχία.
Αναρχική Συλλογικότητα Καθ' οδόν
Αρχεία:Η προσπάθεια επιβολής του φόβου σε ολόκληρη την κοινωνία ήταν κεντρική πολιτική επιλογή της κυβέρνησης τα τελευταία χρόνια. Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην τρομοκράτηση και την υποταγή όσων οδηγούνται στην εξαθλίωση από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση (άνεργοι, άστεγοι, ανασφάλιστοι), όσων “περισσεύουν” από τα νέα αναπτυξιακά σχέδια των κυρίαρχων και στην καταστολή όσων συνεχίζουν να αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής μας.
Η επινόηση και η προβολή εσωτερικών (απεργών, αντιστεκόμενων, αναρχικών) κι εξωτερικών εχθρών καθώς και η εθνικοπατριωτική-διαταξική ρητορική στόχευε στην ανασύνθεση της κοινωνίας στη βάση της υποταγής και της “εθνικής ομοψυχίας”.
Η προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ στηρίζεται κι αυτή στην προσπάθεια τρομοκράτησης των εξαθλιωμένων ώστε να συναινέσουν εκ νέου με την ψήφο τους, ελπίζοντας σε ένα μελλοντικό ελαστικό, ανασφάλιστο και λειψό μεροκάματο. Ο τρομοκράτης με το όνομα “χρεωκοπία” επιστρατεύεται κάθε τόσο για να συνετίσει όσους συνεχίζουν να επιβιώνουν ως σύγχρονοι σκλάβοι. Θα πρέπει να συνεχίσουν να σκύβουν το κεφάλι προκειμένου να μη χάσουν και τα λίγα που τους απόμειναν.
ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ
Η ελπίδα που προσπαθεί να μας πουλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η άλλη όψη του εξουσιαστικού νομίσματος. Μια βαλβίδα αποσυμπίεσης της συσσωρευμένης κοινωνικής οργής,
Ως αντιπολίτευση, αυτοπροβλήθηκε ως αντιπρόσωπος των κινημάτων και των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, στους οποίους ποτέ δεν έπαιξε ρόλο. Προσπάθησε επικοινωνιακά να τους απονευρώσει και να τους χειραγωγήσει προκειμένου να τους εξαργυρώσει στην κάλπη.
Ως αυριανός αριστερός διαχειριστής του κράτους, θα ανανεώσει προσωρινά την εικόνα του καθεστώτος, μέχρι να οδηγηθεί στην αποβολή του κινηματικού προσωπείου που θα επιβάλλει η θέση του. Η αλλαγή φρουράς στην κρατική διαχείριση δεν πρόκειται να φέρει κάποια ριζική αλλαγή στη ζωή μας. Η κρατική και η καπιταλιστική αναδιάρθρωση θα συνεχιστούν, κι εμείς θα συνεχίσουμε να αποτελούμε υλικό προς καταπίεση κι εκμετάλλευση.
ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ
Το δίπολο του φόβου και της ελπίδας, του μαστίγιου και του καρότου, χρησιμοποιήθηκε πάντα από τους εξουσιαστές ως ένας ισχυρός μηχανισμός χειραγώγησης και ελέγχου. Με τον ίδιο τρόπο χρησιμοποιείται και σε αυτές τις εκλογές προκειμένου να συμβάλλει στην απόσπαση συναίνεσης και στην αναβάπτιση (σε αριστερή κολυμπήθρα) και ισχυροποίηση του καπιταλισμού και του κρατισμού.
Ο φόβος και η ελπίδα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Από το «Καραμανλής ή τανκς» στο «Καραμανλής ή χάος», και από το «αλλαγή ή δεξιά» στο «υποταγή ή χρεωκοπία» το αποτέλεσμα ήταν πάντα η (άμεση ή μακροπρόθεσμη) ένταση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
Αν δεν πάρουμε στα δικά μας χέρια τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή μας, αν δεν πάρουμε την ευθύνη της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, κανένας αρχηγός και κανένα κόμμα δεν πρόκειται να μας σώσει.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
Ξέρουμε πολύ καλά ότι τίποτε δε χαρίστηκε στην τάξη μας. Δε μας το χάρισαν ούτε κυβερνήσεις, ούτε κόμματα, ούτε αφεντικά. Ό,τι κερδίσαμε, το κερδίσαμε με αγώνες στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές μας, με αγώνες στο δρόμο. Κι εκεί θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε. Στο δρόμο για την Κοινωνική Επανάσταση, για τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό, για την Αναρχία.
Αναρχική Συλλογικότητα Καθ' οδόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου