Παρεμπιπτόντως, η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως, όπως είναι το πλήρες όνομα της ιστορικής ομάδας, πολλές χρονιές ήταν πρώτη σε εισιτήρια και βεβαίως στις χρυσές της στιγμές, είτε αυτές αφορούσαν τη τετραετία από το 1975 μέχρι και το 1979, είτε την εποχή Ντούσαν Μπάγιεβιτς με τα τρία συνεχόμενα Πρωταθλήματα από το 1992 έως και το 1994, όχι μόνο τη Νέα Φιλαδέλφεια γέμιζε, αλλά πολλές φορές ήταν τίγκα και άρχισε να χρησιμοποιεί το ΟΑΚΑ σαν έδρα της.
Αυτό που ζουν οι πιστοί οπαδοί της ΑΕΚ και πρωτόγνωρο είναι και ειδικά για τις μυριάδες που έζησαν τα μεγάλα της επιτεύγματα, απίστευτο.
Παρ' όλα αυτά, οι «κιτρινόμαυροι» οπαδοί δεν αποστασιοποιούνται και τώρα που η ομάδα τους έχει ανάγκη όσο ποτέ προηγουμένως, ετοιμάζονται να την στηρίξουν ηθικά και οικονομικά και μπράβο τους.
Αυτή η αγάπη του απλού οπαδού προς την ομάδα του δεν είναι ελλαδικό ή κυπριακό φαινόμενο. Ισχύει στις πλείστες ευρωπαϊκές χώρες και αγγίζει και σωματεία γίγαντες αγωνιστικά και οικονομικά, αλλά και ομάδες μικρού βεληνεκούς, που ποτέ δεν γεύτηκαν τη χαρά ενός τροπαίου.
Ο σωστός οπαδός ακολουθεί την ομάδα και στα καλά και στα κακά.
Δεν βγαίνει στους δρόμους με λάβαρα και κασκόλ για να πανηγυρίσει και όταν κάτι πάει στραβά τής γυρίζει την πλάτη.
Είναι εκεί βρέξει-χιονίσει, έχοντας βεβαίως το δικαίωμα να ασκεί και την κριτική του όταν χρειάζεται και να απαιτεί να λαμβάνεται υπόψη των άμεσα υπευθύνων της ομάδας του.
Αν ανέφερα το παράδειγμα της ΑΕΚ, είναι γιατί και στην Κύπρο και στην Ελλάδα, εύκολα ανεβάζουμε αλλά ευκολότερα κατεβάζουμε παίκτες, διοικήσεις και προπονητές, ειδικά τους τελευταίους.
Γενικά, αυτός ο απόλυτος τρόπος σκέψης, επικρατεί σ' όλους τους Μεσογειακούς λαούς και γι' αυτό οι αλλαγές προπονητών και οι μεταπτώσεις στην παρουσία του κόσμου στα γήπεδα είναι σήμα κατατεθέν και σε μικρές και σε μεγάλες πληθυσμιακά χώρες.
Γι' αυτό και αποκτά περισσότερη αξία η στήριξη αυτών των ομάδων, κάτι που συνέβη πριν από λίγους μήνες με αυτούς της Ομόνοιας που σήκωσαν ουσιαστικά στις πλάτες τους το οικονομικό βάρος και κράτησαν στη ζωή τη λαοφιλή ομάδα και βεβαίως με τον κόσμο της ΑΕΛ στις μαύρες χρονιές και ειδικά στην περίοδο 1996-97, όταν η ιστορική ομάδα αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία.
Αυτά είναι κάποια παραδείγματα, που φανερώνουν τεράστια αφοσίωση των απλών οπαδών προς τις ομάδες τους.
Πριν από λίγες εβδομάδες, σ' αυτήν εδώ τη στήλη είχα γράψει ότι ο κόσμος στη σημερινή εποχή αποτελεί τον πιο αξιόπιστο χορηγό για τις ομάδες.
Γι' αυτό και οι ομάδες άρχισαν και να τον σέβονται και να του προσφέρουν ελκυστικά πακέτα σε μια προσπάθεια να κρατήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους κοντά τους.
Οι μέρες που διανύουμε είναι τέτοιες, που και ο τελευταίος οπαδός είναι απαραίτητος για κάθε ομάδα, όπως και το τελευταίο σεντ που εισέρχεται στο ταμείο της.
Αποκτά βεβαίως περισσότερη ηθική και οικονομική αξία, η στήριξη του κόσμου στην ομάδα του όταν αυτή αγωνιστικά και κυρίως οικονομικά βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.
Σε τέτοια περίπτωση, το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να αρχίσουν οι πολλοί να επιρρίπτουν ευθύνη στους λίγους και οι νεότεροι στους παλαιότερους για το πώς κατάντησαν την ομάδα.
Το πιο δύσκολο είναι αυτό που έκαναν οι οπαδοί της ΑΕΚ, της ΑΕΛ, της Ομόνοιας και άλλοι σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Γι' αυτό και αποκτά περισσότερη αξία, γι' αυτό και είναι σημείο αναφοράς για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οπαδός και στα καλά και στα κακά, πρέπει να είναι το σλόγκαν όλων που πραγματικά ενδιαφέρονται για τις ομάδες τους.
Καλή Κυριακή να έχετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου