Αλ. Τσίπρας: Συναγωνίζεται τον Σαμαρά σε δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο

Ακολουθώντας το παράδειγμα του Α. Σαμαρά στη ΔΕΘ, ο Αλ. Τσίπρας προσπάθησε το Σάββατο να μην αφήσει σκιές στις δεσμεύσεις του απέναντι στους εκπροσώπους των επιχειρηματιών, στους οποίους μίλησε. Δεσμεύτηκε κι αυτός για «σταθεροποίηση της οικονομίας», την οποία, αν κυβερνήσει, θα την επιδιώξει με «πρωτογενές πλεόνασμα, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και ρευστότητα στην αγορά». Το διαφορετικό που προσπαθήσει να πουλήσει, είναι ότι αυτός θα τα κάνει με άλλο από αυτό που εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση.

Όπως ο Α. Σαμαράς, έτσι και ο Αλ. Τσίπρας, υποσχέθηκε στην ντόπια πλουτοκρατία ότι θα καταστήσει τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα ορμητήριο για την εξαγωγή κεφαλαίων και τις επιχειρηματικές συμπράξεις στα Βαλκάνια, λέγοντας: «Γι’ αυτό (η Θεσσαλονίκη) μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει ως εμβρυουλκός μιας ισότιμης βαλκανικής συνανάπτυξης σε όλους σχεδόν τους παραγωγικούς τομείς. Στην ενέργεια, την προστασία του περιβάλλοντος, τις μεταφορές, το εμπόριο, στον πολιτισμό. Η Θεσσαλονίκη να γίνει το κέντρο της βαλκανικής συνεργασίας και ανάπτυξης, ενεργοποιώντας όλες τις ζωντανές και δημιουργικές δυνάμεις της περιοχής».

Θυμίζουμε ότι ο Α. Σαμαράς, μιλώντας στο ίδιο ακροατήριο, είχε αναγορεύσει τη Β. Ελλάδα σε «εφαλτήριο για την ανάπτυξη σε όλα τα Βαλκάνια» και «επενδυτικό κόμβο των Βαλκανίων», διαβεβαιώνοντας το κεφάλαιο ότι η κυβέρνηση δίνει τη «μάχη της εξωστρέφειας» της ελληνικής οικονομίας.

Ο Αλ. Τσίπρας εξέφρασε την ανησυχία ότι το μείγμα διαχείρισης της κρίσης που εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση, «μακροπρόθεσμα υπονομεύει τη διεθνή ισχύ και θέση της χώρας. Υπονομεύει και τη δυνατότητα αυτόνομης πορείας ορισμένων, που ναι μεν ευνοούνται περιστασιακά από το μνημόνιο, αλλά αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι η πίεση έχει ήδη αρχίσει να μεταφέρεται πάνω σε αυτούς. Και, από αυτήν την οπτική γωνία, διευκολύνει όσους επιθυμούν και επιδιώκουν μια Ελλάδα γεωπολιτικά αδύναμη και εξαρτημένη από τους ίδιους».

Είναι καθαρό ότι ο Αλ. Τσίπρας απευθύνεται στην ντόπια πλουτοκρατία και την προειδοποιεί ότι μπορεί βραχυπρόθεσμα να ενισχύεται από την πολιτική της κυβέρνησης, μακροπρόθεσμα όμως θα βγει χαμένη στον ανταγωνισμό με τα ξένα μονοπώλια, επειδή η χώρα χάνει τη «γεωπολιτική της ισχύ». Το επιχείρημα αυτό είναι η άλλη όψη της κυβερνητικής προπαγάνδας για αναβάθμιση της «γεωπολιτικής ισχύος» της Ελλάδας, προκειμένου να αναβαθμιστεί ο ρόλος της ντόπιας αστικής τάξης στην περιφέρεια, έναντι των ανταγωνιστών της. Τα ίδια υπόσχεται και ο Αλ. Τσίπρας στους Έλληνες καπιταλιστές. Με τη διαφορά ότι δεσμεύεται να ασκήσει πολιτική καλύτερα προσαρμοσμένη στις ανάγκες τους, υπονοώντας ότι η σημερινή κυβέρνηση δουλεύει για τα μονοπώλια των δανειστών της και όχι για τους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους.

***

Αναλύοντας το τρίπτυχο της «σταθεροποίησης της οικονομίας», είπε μεταξύ άλλων: «Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι για μας σταθερή πολιτική επιλογή - δεν είναι δέσμευση προς τρίτους.  Δεν είναι όμως και στόχος για την επίτευξη του οποίου θα συνεχίσουμε μια πολιτική διάλυσης της οικονομίας. (...) Το πολιτικό ζήτημα έγκειται, συνεπώς, στον τρόπο και τις πολιτικές - όχι στο στόχο (...) Στον αντίποδα του μνημονιακού παραλογισμού, εμείς έχουμε σχέδιο να πετύχουμε βιώσιμο πρωτογενές πλεόνασμα, όχι σπέρνοντας την καταστροφή, αλλά με ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη. Ανακόπτοντας τη μείωση των κοινωνικών δαπανών και αυξάνοντας τα δημόσια έσοδα. Με την εφικτή σύλληψη της τεράστιας και της σκόπιμα διαφεύγουσας φορολογητέας ύλης. Από την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων και τσιγάρων και της έκδοσης πλαστών και εικονικών τιμολογίων. Από τον άμεσο αναπροσανατολισμό του ελεγκτικού έργου του ΣΔΟΕ στο πεδίο των ενδοομιλικών συναλλαγών των πολυεθνικών επιχειρήσεων, όπως επίσης και των βεβαιωμένων πράξεων φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής. Από την επανεξέταση όλων των φοροαπαλλαγών και διευκολύνσεων που φέρνουν την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις στην ΕΕ με βάση τους πραγματικούς φορολογικούς συντελεστές».

Ο Αλ. Τσίπρας είναι σαφής: Η «δημοσιονομική εξυγίανση» είναι και δικός τους στόχος, χωρίς μάλιστα να τους τον έχει επιβάλλει κάποιος. Άρα, το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο λέει ότι πέτυχε η κυβέρνηση, είναι μέσα στα πλάνα και του ΣΥΡΙΖΑ, ισχυρίζεται όμως ότι θα το πετύχει «με ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη». Τι λέει ότι θα κάνει; Πάταξη του λαθρεμπορίου, πάταξη της φοροδιαφυγής, επανεξέταση των φοροαπαλλαγών για ορισμένους κλάδους της οικονομίας. Τα ίδια όμως λέει και η κυβέρνηση, όταν την ρωτάνε από που θα βρει τα λεφτά για το χρηματοδοτικό κενό τη διετία 2014-2016. Το κενό, είπε ο Α. Σαμαράς στη συνέντευξη που έδωσε στον Τύπο της Κυριακής, θα καλυφθεί «με διαρθρωτικά μέτρα, όπως η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου». Τα ίδια έλεγαν και οι κυβερνήσεις πριν από αυτήν, για να καλλιεργούν αυταπάτες και προσδοκίες στο λαό, τον οποίο κορόιδευαν συνειδητά.

Φοβούμενος μάλιστα ότι η αόριστη αναφορά σε περιορισμό των φορο-προνομίων μπορεί να ανησυχήσει το ακροατήριό του, ο Αλ. Τσίπρας έσπευσε να διευκρινίσει, ρωτώντας στους επιχειρηματίες: «Τι προτιμάτε; Μνημόνια και λουκέτα ή ανάπτυξη σε διαφανές, σταθερό, δίκαιο και απλό φορολογικό και επενδυτικό πλαίσιο κανόνων, υποχρεώσεων και κινήτρων;». Γι' αυτά δεσμεύεται στους επιχειρηματίες και όχι βέβαια για αύξηση της φορολογίας, όπως λέει όταν μιλάει από τα μπαλκόνια, για να δημαγωγήσει και να ψηφοθηρήσει.

***

Για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ο Αλ. Τσίπρας συμφώνησε ότι καλώς έγινε, αλλά χρειάζονται και εδώ άλλος τρόπος. Όπως είπε, η κυβέρνηση επέλεξε το μοντέλο «ανακεφαλαιοποίηση με δημόσια χρήμα, με στέγνωμα της αγοράς και πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας για τους δανειολήπτες», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ «αντιπαραθέτει τη δική του επιλογή: ανακεφαλαιοποίηση, όχι για τους τραπεζίτες, αλλά για την εθνική οικονομία. Με ρευστότητα στην αγορά, ελάφρυνση και προστασία των δανειοληπτών από υποχρεώσεις που ανελήφθησαν με διαφορετικά εισοδηματικά δεδομένα. Ανακεφαλαιοποίηση για την πραγματική επανεκκίνηση της οικονομίας και όχι για την τακτοποίηση διαπλεκόμενων φίλων και σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (...) το δημόσιο ανακτά τον έλεγχο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, μιας και καλύπτει το σύνολο του κεφαλαίου του. Άρα και τον έλεγχο των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιούνται με δημόσιο δανεικό χρήμα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει το λαό ότι αν το κράτος αναλάβει τη διοίκηση των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιήθηκαν, θα ανοίξουν οι κάνουλες του τζάμπα χρήματος για τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς ΕΒΕ, τους φτωχούς αγρότες και ότι τα λαϊκά νοικοκυριά θα ανακουφιστούν από την υπερχρέωση. Κρύβει ότι οι τράπεζες στον καπιταλισμό, είτε είναι ιδιωτικές είτε κρατικές, λειτουργούν με βάση τους νόμους του και τους νόμους του κέρδους. Δεν χαρίζουν χρήμα. Κρύβει ακόμα ότι οι όροι που στο εξής οι τράπεζες θα δανείζουν στις επιχειρήσεις (και πολύ περισσότερο στις μικρές), θα είναι ακόμα αυστηρότεροι, στο πλαίσιο της «τραπεζικής ενοποίησης» που προωθεί η Ευρωζώνη και η οποία έχει στόχο να αυξήσει την εποπτεία στη διαχείριση του τραπεζικού χρήματος, προκειμένου να εξασφαλιστεί η σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

***

Ο Αλ. Τσίπρας βρήκε διαφορές με την κυβέρνηση και στον τρόπο με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να διαχειριστεί το χρέος. Είπε μεταξύ άλλων: «Δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη και οριστική λύση, χωρίς διαγραφή σημαντικού μέρους της ονομαστικής αξίας των συσσωρευμένων χρεών στην Ευρωζώνη και “ρήτρα ανάπτυξης” στην αποπληρωμή του υπόλοιπου. Δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη και οριστική λύση, χωρίς συντονισμένη αναπτυξιακή στροφή στην Ευρωζώνη. Χωρίς ένα νέο και μεγάλο επενδυτικό σχέδιο για την ανάπτυξη του ευρωπαϊκού Νότου. Με αυτό το σκεπτικό, έχουμε προτείνει Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για το Χρέος, ώστε να ρυθμιστεί συνολικά το πρόβλημα. Η λύση στο πρόβλημα υπερχρέωσης της χώρας, χωρίς νέο δανεισμό και στην κατεύθυνση που προδιέγραψα, θα είναι το βασικό αντικείμενο της διαπραγμάτευσης για τη νέα, εντελώς διαφορετική δανειακή σύμβαση, χωρίς Μνημόνια και καταστροφική λιτότητα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ τα παραπέμπει όλα στη διαπραγμάτευση του χρέους, η οποία είναι ούτως ή άλλως προ των πυλών, επειδή τα δάνεια από την τρόικα λήγουν το 2014 και θα πρέπει να υπάρξει εκ νέου αναδιάρθρωση του χρέους της πλουτοκρατίας, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει σαν χρέος του λαού και δεσμεύεται να το αποπληρώσει. Ζητάει ακόμα ένα μεγάλο επενδυτικό σχέδιο για τον Ευρωπαϊκό νότο, όπως κάνουν συνολικά οι σοσιαλδημοκράτες στη Ευρώπη, οι οποίοι όμως λένε ταυτόχρονα ότι δεν πρέπει να γίνει βήμα πίσω από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε όλα τα κράτη μέλη. Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι ο Π. Σταϊνμπουργκ, ο υποψήφιος του SPD στη Γερμανία, ο οποίος ζήτησε ένα δεύτερο σχέδιο Μάρσαλ για τις υπερχρεωμένες χώρες και ταυτόχρονα είπε ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τα συμφωνηθέντα με την τρόικα για την επιτάχυνση των «διαρθρωτικών αναδιαρθρώσεων» (βλέπε ασφαλιστικό, εργασιακά, απελευθερώσεις επαγγελμάτων, ιδιωτικοποιήσεις κ.ά.).