Μελιτζάνες

Ενώ σχεδιάζεται η Νέα Ελλάδα, ενώ χιλιάδες Έλληνες είναι απελπισμένοι ή έξαλλοι από την ανέχεια, ενώ οι αναλύσεις και οι απολύσεις πέφτουν βροχή, εγώ μαζεύω τις μελιτζάνες μου. Ωραίο το γράψιμο, ωραίες και οι αναλύσεις, αλλά τι να τις κάνεις τις μεγάλες ιδέες για την ανατροπή, αν δεν μπορείς να φυτέψεις ούτε μια ντομάτα;

Πάντα εντυπωσιάζομαι για το πόσοι άνθρωποι σου λένε διάφορα επαναστατικά αλλά δεν ξέρουν ούτε αυγό να βράσουν.
Οι άνθρωποι ζητάνε ψωμί αλλά δεν ξέρουν να ζυμώσουν ψωμί. Θέλουν να τους το ζυμώσουν οι άλλοι.
Οι πρόγονοί μας ήξεραν να ζυμώσουν ψωμί. Κι εγώ ξέρω. Και δεν το κάνω θέμα. Ούτε οι πρόγονοί μας το έκαναν.
Στην τελευταία σκηνή της ταινίας «Mediterraneo», οι Ιταλοί στρατιώτες επιστρέφουν ηλικιωμένοι στο Καστελόριζο, κάθονται σε μια αυλή και καθαρίζουν κηπευτικά. Όλη η ουσία της ταινίας -και της ζωής- είναι σε αυτή τη σκηνή.
Πριν μπεις για πάντα μέσα στη γη, καλό είναι να την σκάψεις λίγο. Να της μιλήσεις, να την νιώσεις. Να πιάσεις το χώμα στα χέρια σου.
Τώρα πάω στη θάλασσα, γιατί θα μου λείψει στο χώμα.