Η τρικομματική
κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ προχωρά στην εκποίηση – ιδιωτικοποίηση των
περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας, μεταξύ των οποίων κι αυτά της Ν., Αγχιάλου
και της Σκιάθου, εφαρμόζοντας την εγκληματική πολιτική της Ε.Ε. Αυτή η πολιτική
είναι σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και έχει μοναδικό σκοπό την ενίσχυση των
κερδών των μονοπωλιακών ομίλων. Η συγκυβέρνηση προσθέτει ακόμη ένα βαρύτατο
αδίκημα στο ενεργητικό της με το ξεπούλημα και των αεροδρομίων της χώρας.
Η «φιλολογία»
περί ανάπτυξης, ανταγωνιστικών τιμών των αεροδρομίων και προσέλκυσης τουριστών
αποτελεί «προπέτασμα καπνού» και αισχρό πρόσχημα. Είναι ξεκάθαρο ότι, τα
αεροδρόμια, που ο ελληνικός λαός έχει χρυσοπληρώσει, όπως και για τις συμφωνίες
για τη χρήση τους από ξένες αεροπορικές εταιρίες, χαρίζονται. Έτσι ακριβώς
συμβαίνει με το αεροδρόμιο της Ν. Αγχιάλου του οποίου τις σύγχρονες υποδομές
χρυσοπλήρωσε ο λαός και με εκείνο της Σκιάθου με την πρόσφατη αναγκαία επέκταση
του αεροδιαδρόμου του. Πίσω από την εκποίηση- ιδιωτικοποίηση κρύβονται ακόμη
μεγαλύτερες παροχές προς τους κεφαλαιοκράτες και άμεση υπονόμευση των δημόσιων
εσόδων, τη στιγμή που ο εργαζόμενος λαός τσακίζεται από τις μειώσεις μισθών,
την ανεργία και τα αβάσταχτα χαράτσια.
Η θέση της
δημοτικής αρχής Βόλου αποτελεί πρόταση στα πλαίσια της πολιτικής εκποίησης του
αεροδρομίου της Ν. Αγχιάλου, με συνένοχους στο έγκλημα του ξεπουλήματος και
φορείς ολόκληρης της Θεσσαλίας και της Κεντρικής Ελλάδας (Επιμελητήρια, Τεχνικά
επιμελητήρια, Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο, κ.ά). Η δημοτική αρχή, όπως και στην
περίπτωση του λιμανιού και της ακίνητης περιουσίας του δήμου, σπεύδει να
υλοποιήσει το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης. Ο Δήμαρχος μιλάει για
ανάπτυξη πρωτοβουλιών, προκειμένου οι φορείς της πόλης και της περιφέρειας να
συμφωνήσουν σε μια «ενιαία, αξιόπιστη θέση» για τη δημιουργία «Φορέα
διαχείρισης, λειτουργίας και εκμετάλλευσης του αεροδρομίου της Ν. Αγχιάλου».
Ουσιαστικά έχοντας δεδομένη την κυβερνητική πολιτική της ιδιωτικοποίησης,
διεκδικεί κομμάτι της πίτας για λογαριασμό της «τοπικής κοινωνίας», εννοώντας,
φυσικά όχι τα λαϊκά στρώματα, αλλά τους μεγαλοξενοδόχους και
μεγαλοεπιχειρηματίες. Αυτό μπαίνει ξεκάθαρα πίσω από τους ενδοιασμούς που θέτει
ώστε η «τοπική κοινωνία» να εκφέρει γνώμη για τον καθορισμό των τελών, μέτρων
ασφάλειας και των απαραίτητων έργων αναβάθμισης, καθώς επίσης και για τη
διάρκεια συμβάσεων σε παραχωρησιούχους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου