Φάτε μάτια λίστες…

Πέσαμε έξω όταν γράφαμε ότι το CD με τη λίστα Λαγκάρντ δε θα ‘ρθει από τη Γαλλία; Εν μέρει ναι, εν μέρει όχι. Το CD ήρθε μόνο επειδή ήταν πολιτικά αξιοποιήσιμο, για να κάνει το πολιτικό σύστημα μια τζάμπα επίδειξη κάθαρσης και ταυτόχρονα να διασώσει και να στηρίξει τον Βενιζέλο. Αν δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, η λίστα δε θα ερχόταν, δεδομένου ότι από το γαλλικό Ανώτατο Δικαστήριο έχει κηρυχθεί παράνομη και απαγορεύεται η χρήση της. Βρήκαν τη διαφορά από το αρχικό CD, διαπίστωσαν ότι αφορούσε την οικογένεια Παπακωνσταντίνου και προχώρησαν.
 

Και γιατί ν’ αποκλείσουμε ότι η αφαίρεση των ονομάτων των εξαδέλφων Παπακωνσταντίνου έγινε μεταγενέστερα, προκειμένου να τον μετατρέψουν σε αποδιοπομπαίο τράγο, όπως ισχυρίζεται ο Παπακωνσταντίνου; Στο θαυμαστό κόσμο της αστικής πολιτικής τίποτα δεν μπορεί ν’ αποκλειστεί. Ομως, ο Παπακωνσταντίνου δεν είναι καθόλου πιστευτός στον βασικό του ισχυρισμό. Και μόνο το γεγονός ότι «έχασε» το αρχικό CD, αυτό που με τόσο κόπο υποτίθεται ότι είχε αποκτηθεί, μας κάνει να μην πιστεύουμε τίποτα απ’ όσα λέει.
 

Ναι –λέει ο αντίλογος της περασμένης Τετάρτης– αλλά το στικάκι που είχε πάρει μαζί του ο Βενιζέλος αντιγράφτηκε σε μεταγενέστερο χρόνο απ’ αυτόν που το παρέδωσε ο Παπακωνσταντίνου στον Διώτη. Αρα, ο Διώτης την έκανε τη δουλειά.

Σημεία και τέρατα ακούγονται από την Πέμπτη στα ΜΜΕ. Δημοσιογράφοι που δεν ξέρουν την τύφλα τους εμφανίζονται πλέον και ως ειδικοί της πληροφορικής. Η ημερομηνία που φέρει ένα μέσο αποθήκευσης και η ημερομηνία που φέρει ένα αρχείο αποθηκευμένο σ’ αυτό το μέσο μπορεί εύκολα να αλλαχτεί, αν κανείς αλλάξει το ρολόι του υπολογιστή, κάνει το φορμάρισμα του αποθηκευτικού μέσου ή την αποθήκευση του αρχείου και μετά ξαναγυρίσει το ρολόι στη σωστή ημερομηνία. Μια σειρά «σπασμένα» προγράμματα, για να μπορέσουν να εγκατασταθούν, απαιτούν αυτή την αλλαγή του ρολογιού. Ασε που στα PC πάρα πολλές φορές αποσυντονίζονται οι ρυθμίσεις και δείχνουν λάθος ημερομηνίες.
 

Ο Παπακωνσταντίνου, βέβαια, την Τετάρτη και Πέμπτη πήρε μια βαθιά ανάσα, αφού από τη μια μπήκε δίπλα του στο κάδρο ο Διώτης, ενώ από την άλλη οι ξαδέρφες του προσκόμισαν αποδείξεις που λένε πως θα μπορούσαν να έχουν εκατό φορές περισσότερα λεφτά στο λογαριασμό τους στην HSBC, οπότε το κακούργημα της νόθευσης εγγράφου μετατρέπεται σε πλημμέλημα.
 

Και γιατί την «κασκαρίκα» να μην την έκανε ο Βενιζέλος και απλά οι άνθρωποί του δεν πρόσεξαν την ημερομηνία; Κι αυτό σωστό, που λέει και το ανέκδοτο, όμως αν συνεχίσουμε έτσι δε θα βγάλουμε άκρη. Αλλωστε, οι επόμενες μέρες θα είναι γεμάτες με τέτοια σενάρια. Σελίδες εφημερίδων θα γεμίσουν, ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές θα αναλώσουν το χρόνο τους, ειδικοί και «ειδικοί» θα παρελάσουν από τις στήλες, τα μικρόφωνα και τα «παράθυρα» και θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια ώστε ο ελληνικός λαός να εγκλωβιστεί στη λογική της λιστομαχίας και στους καφενέδες να συζητούν μόνο για το ποιος έκανε τη «δουλειά», ποιοι ήξεραν και ποιοι πρέπει να παραπεμφθούν σε προανακριτική επιτροπή. Ας μείνουμε, λοιπόν, στα ουσιώδη.
 

Ο Παπακωνσταντίνου είναι ένας τελειωμένος πολιτικός που αποφάσισαν να τον ρίξουν στην αρένα, πρώτο για να δείξουν ότι τάχα κάτι αλλάζει και οι πολιτικοί στέλνονται πλέον και στη φυλακή και δεύτερο για να βγάλουν λάδι τον Βενιζέλο (όσο μπορούν, τέλος πάντων). Αυτό είναι το κύριο μέλημα του Σαμαρά, γιατί ο Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ είναι ο αδύναμος κρίκος της συγκυβέρνησης, καθώς βάλλεται και από Πασόκους (Λοβέρδος, Μόσιαλος, παλιοί σημιτικοί, οσονούπω και από τη Διαμαντοπούλου), ενώ δεν έχει πλέον κανένα κοινωνικό έρεισμα και δε θα μπορέσει ν’ αποκτήσει όσο θα συμμετέχει στην κυβέρνηση. Ο Σαμαράς πρέπει να κρατήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της συγκυβέρνησης όσο περισσότερο μπορεί και μετά θα δει τι θα κάνει. Ετσι κι αλλιώς, υπ’ αυτές τις συνθήκες, ο Βενιζέλος είναι όμηρός του, αλλά κι αυτός είναι όμηρος του Βενιζέλου, γιατί χωρίς αυτόν πέφτει από την κυβέρνηση.
 

Στον Παπακωνσταντίνου πρόσφεραν μια αθώωση μετά τη διαπόμπευση. Γιατί το κατηγορητήριο είναι της πλάκας. Νόθευση εγγράφου σε βαθμό κακουργήματος (έστω κι αν έμενε μέχρι το τέλος το κακούργημα). Εστω κι αν η νόθευση αποδειχτεί, έστω κι αν μ’ ένα νομικό σάλτο παρακάμψουν την παραγραφή, ποιο είναι το έγγραφο που νοθεύτηκε; Πού είναι το αρχικό CD για να γίνει σύγκριση; Και από πότε αποτελεί έγγραφο κάτι το οποίο δεν παραλήφθηκε επίσημα και δεν πήρε αριθμό πρωτοκόλλου; Μπορεί ο Παπακωνσταντίνου να μην τα λέει τώρα αυτά (και πολλά ακόμη νομικά επιχειρήματα), γιατί επιμένει ακόμη σε μια πολιτική υπεράσπιση του εαυτού του, όταν όμως τον παραπέμψουν στο Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 86 του συντάγματος (πόσω μάλλον σ’ ένα κοινό ποινικό δικαστήριο), θα έχει δίπλα του μια κουστωδία «βαρβάτων» ποινικολόγων που θ’ αναπτύξουν τέτοια επιχειρηματολογία που δύσκολα θα μπορεί να την παρακάμψει ένα δικαστήριο.

Αλλωστε, ο Παπακωνσταντίνου θα κατηγορηθεί ότι νόθευσε μια λίστα χωρίς ν’ αποσκοπεί σε οικονομικό όφελος δικό του ή των συγγενών του, αλλά για λόγους εντυπώσεων. Και στο κάτω-κάτω, δεν είναι μέλος της 17Ν, του ΕΑ ή της ΣΠΦ για να φανεί ανάλγητο απέναντί του το όποιο δικαστήριο.
 

Περίμενε, άραγε, το τρίο ξεφτίλα της συγκυβέρνησης ότι τα υπόλοιπα κόμματα θ’ ακολουθούσαν αυτή τη γραμμή, περιοριζόμενα μόνο στον Παπακωνσταντίνου; Δεν το νομίζουμε κι αυτό αποδεικνύεται και από την ταχύτητα που αντέδρασε το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο Βενιζέλος στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Εδειξε να την περιμένει και είχε έτοιμη την απάντηση, που ήταν μια αντεπίθεση σε στιλ «επαναλαμβάνεται το βρόμικο 89». Περιμένει μήπως ο Βενιζέλος να επανασυσπειρώσει το ΠΑΣΟΚ, όπως έκανε το 1990 ο Παπανδρέου; Αν το περιμένει, είναι αφελέστατος. Απλά δεν έχει άλλη επιλογή. Κι επειδή ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται, περνά σε σκληρή επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Τσίπρα κι ό,τι βγάλει.

Αλλωστε, μ’ αυτή την επίθεση και με τη βοήθεια που του προσφέρουν οι άλλοι δύο του τρίο ξεφτίλα προσπαθεί ν’ αποφύγει τη συζήτηση για τη δική του συμπεριφορά. Γιατί με τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι φεύγοντας από το υπουργείο πήρε μαζί του το στικάκι. Πώς κατηγορεί τον Παπακωνσταντίνου για νόθευση εγγράφου, όταν αυτό το έγγραφο δεν παρέμεινε στο υπουργείο, αλλά το πήρε ο Βενιζέλος στο σπίτι του;
 

Υπάρχουν, όμως, και άλλα ράμματα για τη γούνα του. Είχε ή όχι συμφωνήσει με τον Διώτη, ότι η λίστα είναι παρανόμως κτηθέν μέσο, το οποίο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί; Ο Διώτης έχει πει και κάτι άλλο σε συνέντευξή του στον Τράγκα (Crash, Oκτώβρης 2012). Οτι η ίδια η λίστα φαινόταν ότι προερχόταν από μυστικές υπηρεσίες. Αρα ήταν εντελώς άχρηστη για νόμιμη χρήση. Κι αυτό αποτελεί ένα επιπλέον υπερασπιστικό επιχείρημα για την απαλλαγή του Παπακωνσταντίνου από την κατηγορία της νόθευσης εγγράφου. Ο Παπακωνσταντίνου, βέβαια, θα παραπεμφθεί, γιατί αλλιώς θα ξεφτιλιστούν όλοι οι άλλοι, όμως εμείς μιλάμε για την τελική έκβαση της υπόθεσης.
 

Πέρα από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προτείνει παραπομπή σε προανακριτική και του Βενιζέλου (όχι όμως και του Παπανδρέου), είχαμε και τη συμμαχία του κόμματος Καμμένου με τους νεοναζί, που κάνουν ρελάνς και προτείνουν παραπομπή και του Παπανδρέου και του Παπαδήμου. Ομως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και πολλούς σκεπτικιστές στο εσωτερικό του, που φοβούνται ότι αν το παρατραβήξουν μπορεί να πάθουν τη συντριβή που είχε πάθει ο τέως ενιαίος Συνασπισμός το 1990-91. Προτείνουν, λοιπόν, όσο γίνεται πιο γρήγορη απεμπλοκή απ’ αυτή την υπόθεση.
 

Ολα τα φώτα πλέον πέφτουν στη μέρα της ψηφοφορίας, που μάλλον θα γίνει την ερχόμενη Πέμπτη. Τη συγκυβέρνηση την απασχολεί ο κίνδυνος διαρροών από βουλευτές της ΝΔ, που μπορεί να δημιουργήσουν καμιά έκπληξη στις κάλπες για Βενιζέλο και Παπανδρέου. Γι’ αυτό δεν αποκλείεται να δούμε να στήνονται κάλπες ανά κομματική πρόταση και όχι ανά πρόσωπο, ώστε να ελέγχονται οι βουλευτές σε ποια κάλπη θα ψηφίσουν. Επιλογή που, αν γίνει, θα θυμίζει τα γαλάζια και ροζ ψηφοδέλτια της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας το 1985.
 

Και κάτι τελευταίο προς το παρόν (στο ζήτημα δυστυχώς θα χρειαστεί να επανέλθουμε). Αν ήθελαν να χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή δεν χρειάζονταν καμιά λίστα για να τη χρησιμοποιήσουν ως μέσο εκβιασμού φοροφυγάδων. Θα μπορούσαν με αυστηρούς φορολογικούς ελέγχους να το πετύχουν. Δεν οργανώνουν αποτελεσματικό κυνήγι της φοροδιαφυγής, γιατί οι μεγαλύτεροι φοροφυγάδες δεν είναι κάποιοι «μικρομεσαίοι» (που κι αυτοί φοροδιαφεύγουν), αλλά τα μεγάλα τζάκια της ελληνικής αστικής τάξης.

ΚΟΝΤΡΑ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 12 ΓΕΝΑΡΗ