Στη Σκόπελο, στο νησί του Καισάριου Δαπόντε και του Παύλου Νιρβάνα,
είχε αναπτυχθεί αξιόλογη εκπαιδευτική δραστηριότητα ήδη από τα τέλη της
τουρκοκρατίας, που συνέβαλε στην ανύψωση του μορφωτικού επιπέδου των
κατοίκων του. Οι Δημητριείς συγγραφείς Δανιήλ Φιλιππίδης και Γρηγόριος
Κωνσταντάς στη «Νεωτερική Γεωγραφία» (1791) χαρακτηρίζουν τη Σκόπελο ως
το αξιολογότερο νησί των Βορείων Σποράδων λόγω της «φιλοπονίας και
φιλεργίας» των κατοίκων. Από το 1825 (κατά τη διάρκεια της Επανάστασης) λειτουργούσε «Ελληνικό» σχολείο (σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), που ευτύχησε να έχει πολύ αξιόλογους σχολάρχες, χάρη στους οποίους απέκτησε φήμη και προσέλκυσε μαθητές και από άλλες περιοχές.
Μεταξύ των μαθητών του 19ου αιώνα αξίζει να μνημονευθούν ο Κωνσταντίνος Αποστολίδης Κουμιώτης (1810-1888), πατέρας του ποιητή Παύλου Νιρβάνα, άτομο εξαιρετικά φιλόκαλο και φιλόμουσο, η Σκυριανή Φροσύνη Μάρου, η γνωστή μετέπειτα ποιήτρια Ευφροσύνη Σαμαρτζίδου (1810-1877), ο Σκοπελίτης λόγιος Ιωάννης Δρακιώτης (γεν. 1822), ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Φίλιππος Καμβαΐλιας, ο Δούλης Δουλίδης κ.ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου