Οι τρομοκράτες της Εξουσίας, αυτοί που επιβάλλουν με τα τρομοκρατικά τους μέτρα την Εξαθλίωση, ισχυρίζονται τώρα ότι δε διάβασαν το Μνημόνιο, γιατί ασχολούνταν με την εξάλειψη της "τρομοκρατίας". Τόση ηλιθιότητα!
Image scaled down
Μπορεί να νομίσει κανείς ότι έγραψα τον παραπάνω τίτλο, έχοντας στη σκέψη μου το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου «Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε». Δε συνέβη όμως έτσι. Απλώς, με την τρομοκρατία διαρκείας που ασκείται από την καπιταλιστική Εξουσία σε βάρος των μισθωτών, των συνταξιούχων, της νεολαίας και των εν γένει φτωχών λαϊκών στρωμάτων, θυμήθηκα τον Υπουργό Ανάπτυξης των Τραπεζιτών, των Βιομηχάνων και των Εφοπλιστών Μιχαήλ Χρυσοχοΐδη, ο οποίος, μεταξύ των άλλων εμετικών του κειμένων με τα οποία υπερασπίζεται τον Καπιταλισμό και το σύστημα Εξουσίας του, έγραψε και μια ηλίθια (τι άλλο;) συνηγορία υπέρ του σάπιου και τρομοκρατικού αυτού συστήματος με τίτλο «Είναι η πραγματική οικονομία, ανόητε!» (www.chrisohoidis.gr). Προφανώς, ο πρώην αυτός Υπουργός της Κρατικής Τρομοκρατίας και Καταστολής, χαρακτηρίζοντας ανόητο τον Μπογιόπουλο που ασκεί κριτική στον Καπιταλισμό, προσπαθεί να μας πείσει να αποδεχτούμε αυτό το σάπιο οικονομικό σύστημα και το πολιτικό του καθεστώς, στο οποίο φιλοδοξεί κάποτε να καταλάβει τη θέση του πρωθυπουργού.
Τον άκουγα προχτές (26.1.2012) στο MEGA να καταθέτει τη «λογοδοσία» του (δικός του ο χαρακτηρισμός) προς τον ελληνικό λαό και τρόμαξα, όταν ανέφερε επανειλημμένα (πέντε ή έξι φορές) τη φράση «μου έβαλαν το πιστόλι στο κεφάλι», για να αιτιολογήσει την υποστήριξη που πρόσφερε στην εγκληματική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τη θέση του Υπουργού. Μέχρι που «ανάγκασε» τον μετριοπαθή δημοσιογράφο Οικονομέα να παρατηρήσει ότι εν τοιαύτη περιπτώσει κακώς κυνηγούσε τους «τρομοκράτες» της 17Ν και των άλλων οργανώσεων, αφού οι πραγματικοί τρομοκράτες βρίσκονταν στην κυβέρνηση. Κι ο Χρυσοχοΐδης δεν απάντησε σ’ αυτή τη δημοσιογραφική ψευδοπαρατήρηση, αφήνοντας υποκριτικά τον καθένα να φανταστεί ό,τι θέλει. Άλλωστε, αρκετά έχει πει κι έχει γράψει προς εξαπάτησή μας τον τελευταίο καιρό για την καταστροφική πολιτική της τελευταίας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στην οποία διετέλεσε επίλεκτο μέλος. Για την τωρινή του θέση ως Υπουργός Ανάπτυξης των Τραπεζιτών, των Βιομηχάνων και των Εφοπλιστών, όπου συνεργάζεται αρμονικά μ’ εκείνο το πράγμα, τον Άδωνη, ως υφυπουργό Εφοπλιστών και Πρακτόρων, δεν είπε κουβέντα. Φαίνεται πως η κυβέρνηση Παπαδήμου στην οποία συμμετέχει δε συνεχίζει, κατά την άποψή του, την ίδια πολιτική της εξαθλίωσης με την οποία τρομοκρατούν το λαό. Μάλλον πιστεύει ότι αυτοί που κυβερνούν σήμερα δεν τρομοκρατούν κανένα με τις αποφάσεις τους, σαν αυτές, για παράδειγμα, να πετάξουν στο δρόμο 150.000 μισθωτούς του δημόσιου τομέα, να επιβάλουν νέα εξοντωτικά χαράτσια, να μειώσουν παραπέρα τους μισθούς εξαθλίωσης, να εξαφανίσουν 13ους και 14ους μισθούς, να φτάσουν τα ποσοστά ανεργίας της νεολαίας στα ύψη… Για να μη θυμηθούμε την τρομοκρατική απειλή του Αντιπροέδρου αυτής της κυβέρνησης Πάγκαλου πως αν εξεγερθεί ο λαός, θα κατέβουν τα τανκς, προκειμένου να προστατέψουν τις τράπεζες.
«Θύμα» λοιπόν της… Τρομοκρατίας της Εξουσίας κι ο Μιχαήλ Χρυσοχοΐδης. Κι ενώ από τη μια παριστάνει το τρομοκρατημένο ψευτοθύμα, από την άλλη επαίρεται ηλιθίως για την «εξάλειψη της τρομοκρατίας» των οργανώσεων της 17 Νοέμβρη, του ΕΛΑ και του Επαναστατικού Αγώνα, μπας και εξαπατήσει κανέναν εξαπατημένο για τον «τρομοκρατικό» χαρακτήρα αυτών των οργανώσεων. Αλήθεια, ποιον τρομοκρατούσαν, αν τρομοκρατούσαν, αυτές οι οργανώσεις με τη δράση τους; Γιατί το βασικό και κρίσιμο ερώτημα σε όλη την ιστορική εξέλιξη του θέματος «τρομοκρατία» είναι το ίδιο: Ποιος προκαλεί τρόμο και σε ποιον. Οι οργανώσεις σαν τις παραπάνω, ασχέτως του αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τις επιλογές τους, μπορεί να προκάλεσαν τρόμο σε κάποιους, αλλά αυτοί υπήρξαν πάντοτε φορείς που κατείχαν θέσεις στους διάφορους μηχανισμούς της Εξουσίας. Αντιθέτως, η Τρομοκρατία που ασκεί η Εξουσία σε όλες της τις εκφάνσεις (Οικονομική, Πολιτική, Νομοθετική, Ιδεολογική, Στρατιωτική, Αστυνομική… και δε συμμαζεύεται) είχε και έχει πάντοτε ως στόχο το λαό και κυρίως όσους αγωνίζονται για να την ανατρέψουν, αναγορεύοντας σε «εγκλήματα τρομοκρατίας» οποιεσδήποτε αντικαθεστωτικές πράξεις, ακόμα και ιδεολογίες, προκειμένου να εφαρμόσουν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις τη φασιστική τους πολιτική της καταπάτησης των οποιωνδήποτε δικαιωμάτων, της καταστολής των οποιωνδήποτε ελευθεριών, της καθυπόταξης των λαών και της πλύσης εγκεφάλου παγκοσμίως. Επαρκούν ως αποδείξεις τα όσα ζήσαμε και ζούμε καθημερινά από την πολιτική της εξαθλίωσης, τα τρομοκρατικά διλήμματα που εκπέμπουν κάθε τόσο οι φορείς της Εξουσίας περί καταστροφής της χώρας σε περίπτωση που δεν αποδεχτούμε και δεν συμπράξουμε στα μέτρα που φασιστικά μας επιβάλλουν, τις τρομοκρατικές επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής και τις αιματοχυσίες που προκαλούν στις διαδηλώσεις, τις τρομοκρατικές προπαγάνδες που εκπέμπουν καθημερινά τα καθεστωτικά τους ΜΜΕ και όσα τρομοκρατικά αναφέραμε στην δεύτερη παράγραφο αυτού του κειμένου.
Κι ενώ θα θέλαμε μια κοινωνία κι έναν κόσμο, όπου κανείς δε θα τρομοκρατεί κανέναν (και το ίδιο νομίζω πως θέλουν οι οργανώσεις σαν τις παραπάνω), αυτό δεν μπορεί κι ούτε πρόκειται να συμβεί, αν δεν εξαφανιστούν οι άρχουσες τάξεις, τα κράτη τους και οι εξουσιαστικοί τους μηχανισμοί, που επιδιώκουν πάντα, με «δημοκρατικό» ή / και φασιστικό τρόπο, να επιβάλουν σε βάρος των λαών τα συμφέροντά τους. Κι αυτό αναγκαία προκαλεί αντίστοιχες βίαιες αντιδράσεις, κάτι που δείχνουν να μην καταλαβαίνουν οι φορείς της πολιτικής Εξουσίας, ίσως γιατί μια τέτοια αντίληψη θα αμφισβητούσε τον εξουσιαστικό τους ρόλο, που δεν θέλουν με κανένα τρόπο να χάσουν. Κοινό σημείο αναφοράς τους το «επιχείρημα» της… άγνοιας του Μνημονίου. Δεν το διάβασαν, πού να προλάβουν, απλώς το συνυπέγραψαν «για να σωθεί η Ελλάδα», όπως δηλώνουν διάφοροι συναυτουργοί του Εγκλήματος, γιατί έρχονται εκλογές κι αυτοί θέλουν να συνεχίσουν το προσοδοφόρο και «δοξαστικό» (για τον αστικό κώδικα αξιών) επάγγελμα του πολιτικού. Και, να είστε βέβαιοι, θα βρεθούν πολλά ηλίθια θύματα να τους επιβραβεύσουν με την ψήφο τους γι’ αυτό το Έγκλημα, όπως διαφαίνεται από τις διάφορες δημοσκοπήσεις· και αυτούς και εκείνους της υπόλοιπης Δεξιάς (γαλάζιας και φαιάς) που συγκυβερνούν μαζί τους στη διάπραξη του Εγκλήματος της Τρομοκρατίας και Εξαθλίωσης του λαού.
Ανάμεσα στους παραπάνω συναυτουργούς πρωτοπορεί τελευταία κι ο άλλοτε Υπουργός Καταστολής και Τρομοκρατίας Μιχαήλ Χρυσοχοΐδης, ο οποίος φιλοδοξεί, όπως έχει δηλώσει, να αναλάβει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με προφανή στόχο να αναδειχτεί στο μέλλον πρωθυπουργός της χώρας. Αυτός, λοιπόν, εκτός απ’ το άθλιο όσο και ηλίθιο «επιχείρημά» του πως δεν διάβασε το Μνημόνιο, γιατί είχε άλλες υποχρεώσεις, όπως το κυνήγι της «τρομοκρατίας» (βλ. εφημερίδες και συνεντεύξεις), κι αφού έγινε περίγελος για μια τέτοια «δικαιολογία», τόλμησε να εμφανιστεί ως θύμα τρομοκρατίας, δηλώνοντας πάλι και πάλι… για να το εμπεδώσουμε, ότι του «έβαλαν το πιστόλι στο κεφάλι», προκειμένου να συνεργήσει στην καταστροφή μας. Μα, καλά, είναι τόσο ηλίθιος, ώστε θέλει να τον πιστέψουμε πως έπεσε θύμα κάποιας ανώτερης απ’ αυτόν τρομοκρατικής εξουσίας, ώστε να συνεργήσει σε μια πολιτική φασιστικής επιβολής μέτρων που τρομοκρατούν τις ζωές μας; Ή θέλει να το παίξει ηλίθιος, ώστε να τον απαλλάξουμε για το έγκλημα της Τρομοκρατίας και της Εξαθλίωσης του λαού; Δεν έχει αντιληφθεί ακόμα ότι η πραγματική τρομοκρατία είναι αυτή που ασκείται από το κράτος της άρχουσας τάξης (τραπεζιτών, βιομηχάνων, εφοπλιστών…), τους πολιτικούς της εκπροσώπους και τους μηχανισμούς της καταστολής; Όχι βέβαια! Αυτός, όταν κοιτάζει στον καθρέφτη του, βλέπει τη φαντασιακή εικόνα του μέλλοντος αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργού της Ελλάδας. Πού να δει ότι αυτή η εικόνα ανήκει σ’ ένα εκπρόσωπο της πραγματικής Τρομοκρατίας. Υπάρχει, όμως, κι ένα άλλο ενδεχόμενο, όσον αφορά τον Μιχαήλ Χρυσοχοΐδη.
Δεν είναι ευρύτερα γνωστό ότι ο Μιχαλάκης, εκτός από την αδυναμία του να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και κάποτε πρωθυπουργός, καθώς και την άλλη του αδυναμία να κυνηγάει και να εξαλείφει τους φαντασιακούς του «τρομοκράτες», έχει ως αγαπημένο όργανο από μικρός το ακορντεόν. Δεν ξέρω αν το παίζει καλά κι αν χρησιμοποιεί όλα τα δάχτυλα καθώς το παίζει. Μετά, όμως, από τόσα χρόνια παιξίματος (το παίζει αδιαλείπτως από μικρός), μάλλον θα το έχει ξεχαρβαλώσει κι απ’ το πολύ το παίξιμο μπορεί να έβλαψε και τα μυαλά του. Κατά συνέπεια, πώς να δει τους πραγματικούς τρομοκράτες και να βάλει στο κάδρο τους τον εαυτό του;
oapatris.wordpress.comΤον άκουγα προχτές (26.1.2012) στο MEGA να καταθέτει τη «λογοδοσία» του (δικός του ο χαρακτηρισμός) προς τον ελληνικό λαό και τρόμαξα, όταν ανέφερε επανειλημμένα (πέντε ή έξι φορές) τη φράση «μου έβαλαν το πιστόλι στο κεφάλι», για να αιτιολογήσει την υποστήριξη που πρόσφερε στην εγκληματική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τη θέση του Υπουργού. Μέχρι που «ανάγκασε» τον μετριοπαθή δημοσιογράφο Οικονομέα να παρατηρήσει ότι εν τοιαύτη περιπτώσει κακώς κυνηγούσε τους «τρομοκράτες» της 17Ν και των άλλων οργανώσεων, αφού οι πραγματικοί τρομοκράτες βρίσκονταν στην κυβέρνηση. Κι ο Χρυσοχοΐδης δεν απάντησε σ’ αυτή τη δημοσιογραφική ψευδοπαρατήρηση, αφήνοντας υποκριτικά τον καθένα να φανταστεί ό,τι θέλει. Άλλωστε, αρκετά έχει πει κι έχει γράψει προς εξαπάτησή μας τον τελευταίο καιρό για την καταστροφική πολιτική της τελευταίας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στην οποία διετέλεσε επίλεκτο μέλος. Για την τωρινή του θέση ως Υπουργός Ανάπτυξης των Τραπεζιτών, των Βιομηχάνων και των Εφοπλιστών, όπου συνεργάζεται αρμονικά μ’ εκείνο το πράγμα, τον Άδωνη, ως υφυπουργό Εφοπλιστών και Πρακτόρων, δεν είπε κουβέντα. Φαίνεται πως η κυβέρνηση Παπαδήμου στην οποία συμμετέχει δε συνεχίζει, κατά την άποψή του, την ίδια πολιτική της εξαθλίωσης με την οποία τρομοκρατούν το λαό. Μάλλον πιστεύει ότι αυτοί που κυβερνούν σήμερα δεν τρομοκρατούν κανένα με τις αποφάσεις τους, σαν αυτές, για παράδειγμα, να πετάξουν στο δρόμο 150.000 μισθωτούς του δημόσιου τομέα, να επιβάλουν νέα εξοντωτικά χαράτσια, να μειώσουν παραπέρα τους μισθούς εξαθλίωσης, να εξαφανίσουν 13ους και 14ους μισθούς, να φτάσουν τα ποσοστά ανεργίας της νεολαίας στα ύψη… Για να μη θυμηθούμε την τρομοκρατική απειλή του Αντιπροέδρου αυτής της κυβέρνησης Πάγκαλου πως αν εξεγερθεί ο λαός, θα κατέβουν τα τανκς, προκειμένου να προστατέψουν τις τράπεζες.
«Θύμα» λοιπόν της… Τρομοκρατίας της Εξουσίας κι ο Μιχαήλ Χρυσοχοΐδης. Κι ενώ από τη μια παριστάνει το τρομοκρατημένο ψευτοθύμα, από την άλλη επαίρεται ηλιθίως για την «εξάλειψη της τρομοκρατίας» των οργανώσεων της 17 Νοέμβρη, του ΕΛΑ και του Επαναστατικού Αγώνα, μπας και εξαπατήσει κανέναν εξαπατημένο για τον «τρομοκρατικό» χαρακτήρα αυτών των οργανώσεων. Αλήθεια, ποιον τρομοκρατούσαν, αν τρομοκρατούσαν, αυτές οι οργανώσεις με τη δράση τους; Γιατί το βασικό και κρίσιμο ερώτημα σε όλη την ιστορική εξέλιξη του θέματος «τρομοκρατία» είναι το ίδιο: Ποιος προκαλεί τρόμο και σε ποιον. Οι οργανώσεις σαν τις παραπάνω, ασχέτως του αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τις επιλογές τους, μπορεί να προκάλεσαν τρόμο σε κάποιους, αλλά αυτοί υπήρξαν πάντοτε φορείς που κατείχαν θέσεις στους διάφορους μηχανισμούς της Εξουσίας. Αντιθέτως, η Τρομοκρατία που ασκεί η Εξουσία σε όλες της τις εκφάνσεις (Οικονομική, Πολιτική, Νομοθετική, Ιδεολογική, Στρατιωτική, Αστυνομική… και δε συμμαζεύεται) είχε και έχει πάντοτε ως στόχο το λαό και κυρίως όσους αγωνίζονται για να την ανατρέψουν, αναγορεύοντας σε «εγκλήματα τρομοκρατίας» οποιεσδήποτε αντικαθεστωτικές πράξεις, ακόμα και ιδεολογίες, προκειμένου να εφαρμόσουν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις τη φασιστική τους πολιτική της καταπάτησης των οποιωνδήποτε δικαιωμάτων, της καταστολής των οποιωνδήποτε ελευθεριών, της καθυπόταξης των λαών και της πλύσης εγκεφάλου παγκοσμίως. Επαρκούν ως αποδείξεις τα όσα ζήσαμε και ζούμε καθημερινά από την πολιτική της εξαθλίωσης, τα τρομοκρατικά διλήμματα που εκπέμπουν κάθε τόσο οι φορείς της Εξουσίας περί καταστροφής της χώρας σε περίπτωση που δεν αποδεχτούμε και δεν συμπράξουμε στα μέτρα που φασιστικά μας επιβάλλουν, τις τρομοκρατικές επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής και τις αιματοχυσίες που προκαλούν στις διαδηλώσεις, τις τρομοκρατικές προπαγάνδες που εκπέμπουν καθημερινά τα καθεστωτικά τους ΜΜΕ και όσα τρομοκρατικά αναφέραμε στην δεύτερη παράγραφο αυτού του κειμένου.
Κι ενώ θα θέλαμε μια κοινωνία κι έναν κόσμο, όπου κανείς δε θα τρομοκρατεί κανέναν (και το ίδιο νομίζω πως θέλουν οι οργανώσεις σαν τις παραπάνω), αυτό δεν μπορεί κι ούτε πρόκειται να συμβεί, αν δεν εξαφανιστούν οι άρχουσες τάξεις, τα κράτη τους και οι εξουσιαστικοί τους μηχανισμοί, που επιδιώκουν πάντα, με «δημοκρατικό» ή / και φασιστικό τρόπο, να επιβάλουν σε βάρος των λαών τα συμφέροντά τους. Κι αυτό αναγκαία προκαλεί αντίστοιχες βίαιες αντιδράσεις, κάτι που δείχνουν να μην καταλαβαίνουν οι φορείς της πολιτικής Εξουσίας, ίσως γιατί μια τέτοια αντίληψη θα αμφισβητούσε τον εξουσιαστικό τους ρόλο, που δεν θέλουν με κανένα τρόπο να χάσουν. Κοινό σημείο αναφοράς τους το «επιχείρημα» της… άγνοιας του Μνημονίου. Δεν το διάβασαν, πού να προλάβουν, απλώς το συνυπέγραψαν «για να σωθεί η Ελλάδα», όπως δηλώνουν διάφοροι συναυτουργοί του Εγκλήματος, γιατί έρχονται εκλογές κι αυτοί θέλουν να συνεχίσουν το προσοδοφόρο και «δοξαστικό» (για τον αστικό κώδικα αξιών) επάγγελμα του πολιτικού. Και, να είστε βέβαιοι, θα βρεθούν πολλά ηλίθια θύματα να τους επιβραβεύσουν με την ψήφο τους γι’ αυτό το Έγκλημα, όπως διαφαίνεται από τις διάφορες δημοσκοπήσεις· και αυτούς και εκείνους της υπόλοιπης Δεξιάς (γαλάζιας και φαιάς) που συγκυβερνούν μαζί τους στη διάπραξη του Εγκλήματος της Τρομοκρατίας και Εξαθλίωσης του λαού.
Ανάμεσα στους παραπάνω συναυτουργούς πρωτοπορεί τελευταία κι ο άλλοτε Υπουργός Καταστολής και Τρομοκρατίας Μιχαήλ Χρυσοχοΐδης, ο οποίος φιλοδοξεί, όπως έχει δηλώσει, να αναλάβει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με προφανή στόχο να αναδειχτεί στο μέλλον πρωθυπουργός της χώρας. Αυτός, λοιπόν, εκτός απ’ το άθλιο όσο και ηλίθιο «επιχείρημά» του πως δεν διάβασε το Μνημόνιο, γιατί είχε άλλες υποχρεώσεις, όπως το κυνήγι της «τρομοκρατίας» (βλ. εφημερίδες και συνεντεύξεις), κι αφού έγινε περίγελος για μια τέτοια «δικαιολογία», τόλμησε να εμφανιστεί ως θύμα τρομοκρατίας, δηλώνοντας πάλι και πάλι… για να το εμπεδώσουμε, ότι του «έβαλαν το πιστόλι στο κεφάλι», προκειμένου να συνεργήσει στην καταστροφή μας. Μα, καλά, είναι τόσο ηλίθιος, ώστε θέλει να τον πιστέψουμε πως έπεσε θύμα κάποιας ανώτερης απ’ αυτόν τρομοκρατικής εξουσίας, ώστε να συνεργήσει σε μια πολιτική φασιστικής επιβολής μέτρων που τρομοκρατούν τις ζωές μας; Ή θέλει να το παίξει ηλίθιος, ώστε να τον απαλλάξουμε για το έγκλημα της Τρομοκρατίας και της Εξαθλίωσης του λαού; Δεν έχει αντιληφθεί ακόμα ότι η πραγματική τρομοκρατία είναι αυτή που ασκείται από το κράτος της άρχουσας τάξης (τραπεζιτών, βιομηχάνων, εφοπλιστών…), τους πολιτικούς της εκπροσώπους και τους μηχανισμούς της καταστολής; Όχι βέβαια! Αυτός, όταν κοιτάζει στον καθρέφτη του, βλέπει τη φαντασιακή εικόνα του μέλλοντος αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργού της Ελλάδας. Πού να δει ότι αυτή η εικόνα ανήκει σ’ ένα εκπρόσωπο της πραγματικής Τρομοκρατίας. Υπάρχει, όμως, κι ένα άλλο ενδεχόμενο, όσον αφορά τον Μιχαήλ Χρυσοχοΐδη.
Δεν είναι ευρύτερα γνωστό ότι ο Μιχαλάκης, εκτός από την αδυναμία του να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και κάποτε πρωθυπουργός, καθώς και την άλλη του αδυναμία να κυνηγάει και να εξαλείφει τους φαντασιακούς του «τρομοκράτες», έχει ως αγαπημένο όργανο από μικρός το ακορντεόν. Δεν ξέρω αν το παίζει καλά κι αν χρησιμοποιεί όλα τα δάχτυλα καθώς το παίζει. Μετά, όμως, από τόσα χρόνια παιξίματος (το παίζει αδιαλείπτως από μικρός), μάλλον θα το έχει ξεχαρβαλώσει κι απ’ το πολύ το παίξιμο μπορεί να έβλαψε και τα μυαλά του. Κατά συνέπεια, πώς να δει τους πραγματικούς τρομοκράτες και να βάλει στο κάδρο τους τον εαυτό του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου