Συμπληρωματικά στα όσα γράψαμε προηγούμενα για τον λυσσαλέο αντικομμουνιστή Τασούλα που θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ντοκουμέντα καταγεγραμμένα σε βίντεο (βρισκόμαστε στην εποχή της εικόνας και του Διαδίκτυου, όπου μπορείς εύκολα να βρεις σχεδόν τα πάντα).

  • Ο Τασούλας, από το βήμα της Βουλής, τον  ξερνάει αντικομμουνιστική χολή και προσπαθεί να λασπώσει τον γίγαντα Νίκο Μπελογιάννη. Δείτε τον Βορίδη (αυτός δε χρειάζεται συστάσεις) που κοντεύει να πάθει εξάρθρωση και στους δύο καρπούς από τα παλαμάκια.

  • Ο Τασούλας, ως πρόεδρος της Βουλής πλέον, υποδέχεται τον αμερικανό γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντες (προτού αυτός καταδικαστεί από αμερικάνικο δικαστήριο ως χοντρολαμόγιο που έπαιρνε μίζες), του χαρίζει κάτι χάρτες και του λέει: «Από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο και από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη, σας παραδίδουμε την Ελλάδα σήμερα στα χέρια σας και είμαστε βέβαιοι ότι είναι σε καλά χέρια»!

Μπορεί «να ενώσει τους Ελληνες» κάποιος που βρίζει τους μισούς (και λίγους λέμε) Ελληνες, που μπορεί να ψηφίζουν διάφορα κόμματα πέραν της ΝΔ, αλλά προέρχονται από ΕΑΜικές οικογένειες και τιμούν τους προγόνους τους που -όπως ο Νίκος Μπελογιάννης- αγωνίστηκαν, μάτωσαν, θυσιάστηκαν στον αγώνα ενάντια στους ναζιφασίστες κατακτητές;

Μπορεί να θεωρείται… εξπέρ στην εξωτερική πολιτική κάποιος που του τρέχουν τα σάλια μπροστά σε έναν αμερικάνο γερουσιαστή (ο οποίος είχε ήδη αντιμετωπίσει κατηγορίες για μίζες), για να μην αναφερθούμε στην πρόσκληση να μιλήσουν στη Βουλή οι ναζιστές του ουκρανικού «Τάγματος του Αζόφ»;

Διεισδύοντας λίγο βαθύτερα στα πράγματα, θα διαπιστώσουμε ότι ο Τασούλας δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Είναι τυπικός εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς, η οποία διακρινόταν και εξακολουθεί να διακρίνεται για τον λυσσασμένο αντικομμουνισμό της και για την ξενοδουλεία της. Αυτές οι δύο πλευρές συγκροτούσαν και εξακολουθούν να συγκροτούν την ιδεολογική συγκολλητική ουσία αυτής της πολιτικής κατεύθυνσης, αποτελούν το DNA της. Κι αυτή η κατεύθυνση παραδοσιακά υπάρχει μέσα στην… κεντροδεξιά ΝΔ, όχι ως κάποιο γραφικό περιθώριο, αλλά ως βασική (ίσως η βασικότερη) συνιστώσα της.

Οπως έχει γραφτεί και στην «παπάρα», ο μέντορας και προστάτης του Τασούλα, Ευάγγελος Αβέρωφ, το 1982 πήρε τη ΝΔ και αποχώρησε από τη Βουλή, καταγγέλλοντας το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου που έθετε και τις εαμικές οργανώσεις στο πλαίσιο της εθνικής αντίστασης 1940-44. Ηταν μια στοιχειώδης πράξη αστικού εκσυγχρονισμού από πλευράς ΠΑΣΟΚ. Κάθε άλλο παρά πρωτοφανής, αφού τέτοιες αναγνωρίσεις έχουν γίνει σε όλη τη Δυτική Ευρώπη. Μια ενέργεια υπέρ του συστήματος, καθώς ενέτασσε και την εαμική αντίσταση στον «εθνικό κορμό», καλλιεργώντας μια ιδεολογία εθνικής συναίνεσης, πάνω από τις ταξικές διαφορές.

Ο Αβέρωφ, του οποίου ο Τασούλας ήταν τότε ιδιαίτερος γραμματέας, κατηγόρησε από το βήμα της Βουλής τον νόμο ως «συγχωοροχάρτι στο ΚΚΕ» (!) και μίλησε για μερικούς «αγνούς πατριώτες που παρασύρθηκαν από το ΕΑΜ» και μόνον αυτοί θα έπρεπε να αναγνωριστούν ως αντιστασιακοί! Την ίδια άποψη εξακολουθεί να έχει ο Τασούλας (και όχι μόνο αυτός).

Μπορεί συνήθως να καμουφλάρονται, γιατί δεν τους παίρνει, όταν όμως πρόκειται να απευθυνθούν στο παραδοσιακό ακροδεξιό ακροατήριο ή όταν θυμώνουν (όπως θύμωσε ο Τασούλας με το μνημόσυνο στον Νίκο Μπελογιάννη), αφήνουν τον οχετό να ξεπηδήσει από το στόμα τους. Και καλά κάνουν, γιατί μας θυμίζουν ποια είναι η πραγματικότητα πίσω από τη βιτρίνα της «εθνικής ενότητας». Εύκολα μπορούμε να φανταστούμε τι λένε στις κλειστές συνάξεις τους και στις δεξιώσεις στα βόρεια προάστια, όταν δεν υπάρχουν κάμερες και πρακτικογράφοι.

Το άλλο στοιχείο, η ξενοδουλεία, είναι εγγενές της ελληνικής αστικής τάξης. Το κουβαλάει από τα γεννοφάσκια της. Και η αστική Δεξιά το εκφράζει με τον πιο δουλικό τρόπο. «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας» έλεγε στον αμερικανό Βαν Φλιτ ο δεξιός λόγιος και πολιτικός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, τα μαύρα χρόνια του μοναρχοφασισμού. «Ανήκομεν εις την Δύσιν», έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που οι ιμπεριαλιστές τον κατέστησαν διάδοχο της χούντας, με υπαρχηγό τον «γεφυροποιό» Αβέρωφ, για να εξασφαλίσει αυτό το «ανήκομεν». Ε, να μην παραδώσει στα χέρια του Μενέντες την Ελλάδα ο Τασούλας, που ως πολιτικός είναι ολίγιστος μπροστά στους Π. Κανελλόπουλο και Κ. Καραμανλή;