Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Αθήνα “σκάει” μια είδηση σαν “βόμβα” ...
Στον Μελιγαλά ο ΕΛΑΣ νίκησε τους Ταγματασφαλίτες της Πελοποννήσου και οι Πελοποννήσιοι έδωσαν μια πρώτη “προκαταβολή” στους δωσίλογους της περιοχής τους. Οι φήμες, οι οποίες έφταναν στην Αθήνα, ήταν τουλάχιστον ανατριχιαστικές. Οι πολίτες της Πελοποννήσου με τσεκούρια, κόσες και δικράνια ξεπάστρεψαν πολλούς από εκείνους, οι οποίοι λίγες ημέρες πριν —ως συνεργάτες των Ναζί— σκότωναν και ρήμαζαν στη Λακωνία και τη Μεσσηνία …
Ούτε καν με σφαίρες και μαχαίρια … Με τσεκούρια και δικράνια, για να υποφέρουν, όπως στις ταινίες τρόμου. Μόνον που ο τρόμος εκείνος ήταν πραγματικός και δεν περιοριζόταν στο πανί της κινηματογραφικής αίθουσας …
Aπόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Καρκάνη «Οι δοσίλογοι της κατοχής»
Σε επόμενη ανάρτησή μας θα κάνουμε αναλυτική αναφορά στην μάχη του Μελιγαλά που ξεκίνησε σαν σήμερα, 13 Σεπτέμβρη 1944 και ολοκληρώθηκε μετά δυο μέρες.
Οι εναπομείναντες ταγματασφαλίτες. που είχαν ταμπουρωθεί στην πόλη απορρίπτοντας το κάλεσμα του ΕΑΜ να καταθέσουν τα όπλα και να τεθούν στη διάθεση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, προκάλεσαν την μάχη με ολέθρια γι’ αυτούς αποτελέσματα.
Σύμφωνα με το τελικό ανακοινωθέν του ΕΛΑΣ στην μάχη σκοτώθηκαν 60 αντάρτες και 800 «ράλληδες».
Το παρακάτω ηχητικό συνόδευε την ανάρτησή μας, στην οποία αναφερόμαστε για το τέλος που αξίζει σε όλους τους δοσίλογους.
Πρόκειται για μια σύνθεση του τραγουδιού Zvara του συγκροτήματος Villagers of Ioannina με συνθήματα που ακούστηκαν σε αντιφασιστική διαδήλωση.
(Απαραίτητη διευκρίνηση: Τα συνθήματα που ακούγονται είναι από στόματα μελών αναρχικής συλλογικότητας. Το σύνθημα ας πούμε “ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς” για κάποιους αριστερούς χώρους είναι απαγορευμένο).
Δυστυχώς “Στον Μελιγαλά έγινε μισή δουλειά” όπως λέει και το γνωστό σύνθημα. Κάτι που συνέβαλε να υπάρξει και το παρακάτω αποτέλεσμα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου