Amílcar CabralΣτις 12 Σεπτεμβρίου 2024, συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του Amílcar Lopes Cabral και με αφορμή την εκατονταετηρίδα, πραγματοποιούνται αφιερώματα σε πολλά μέρη στην Αφρική και στον κόσμο. Η μορφή του, σύμβολο για τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα των λαών σε όλη την Αφρική, μελετάται σε σεμινάρια και σε πανεπιστήμια και προβάλλεται σε δημόσιες εκδηλώσεις και αφιερώματα, όχι μόνο στις πορτογαλόφωνες χώρες.Για την Αφρική, που βρίσκεται τόσο κοντά μας. γνωρίζουμε ελάχιστα. Ζούμε επίσης δίπλα την Πορτογαλία, η οποία έχει πολλά να μας διδάξει. Ας ξεκινήσουμε φέτος με τον Amílcar Cabral, τον ήρωα του λαού του. Στην Ισπανία οι άνθρωποι που συνδέονται με το πολιτικό κόμμα που ίδρυσε ο νεαρός Cabral το 1956, το PAIGC (Αφρικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Γουινέας Μπισάου και του Πράσινου Ακρωτηρίου) και ο Σύλλογος Φίλων της Γουινέας Μπισάου «Amílcar Cabral» οργανώνουν από πέρυσι τον Οκτώβριο πολλές ομιλίες και δημόσιες εκδηλώσεις σε όλη την Ισπανία για να γίνει γνωστή η προσωπικότητά του.
Αυτή η σημαντική δραστηριότητα θα κορυφωθεί στις 12 Σεπτεμβρίου με μια μεγάλη εκδήλωση, φόρο τιμής στη μνήμη του, που θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Συνελεύσεων των κεντρικών γραφείων της συνδικαλιστικής οργάνωσης UGT (Avenida de América, 25). Στόχος δεν είναι άλλος από την την τόνωση της ιστορικής μνήμης, την απόδοση τιμής σε έναν μεγάλο επαναστάτη- αγωνιστής που ηγήθηκε του αντιαποικιακού αγώνα στη Γουινέα Μπισάου και στο Πράσινο Ακρωτήριο για δεκαεπτά χρόνια (1956-1973) πρώτα μέσω του πολιτικού αγώνα και από το 1963 με τον ένοπλο αγώνα
Ο Σύλλογος Φίλων της Γουινέας Μπισσάου στην Ισπανία έχει ετοιμάσει μια διακήρυξη που έχει ήδη συνυπογράφει από τα συνδικάτα: CCOO (Εργατικές Επιτροπές) , UGT, από τα πολιτικά κόμματα και συνασπισμούς PSOE (Σοσιαλιστικό), IU( Ενωμένη Αριστερά), PODEMOS, από τις οργανώσεις Casa África και Foro Euroafricano, και από ΜΚΟ, όπως η La Leona Solidaria, η Dahtmaco κ.λπ., και που έχει ήδη αποσταλεί και σε πολλές άλλες οργανώσεις.
Ποιος ήταν όμως ο Amílcar Cabral; Ήταν τόσο σημαντικός για την Αφρική; Είναι σημείο γενικής αναφοράς και για τους λαϊκούς αγώνα του σήμερα; Φυσικά είναι, το πιστεύουμε, και παρόλο που στη χώρα μας είναι άγνωστος, στην Πορτογαλία και τη Βραζιλία είναι ένας πολύ σημαντικός ήρωας της επαναστατικής αριστεράς. Τόσο πολύ σημαντικός , που πραγματικά σε όλη την Αφρική υπάρχουν δρόμοι, αγάλματα, λεωφόροι, σχολεία ή αεροδρόμια που φέρουν το όνομά του.
Γεωπόνος μηχανικός, συγγραφέας, πολιτικός και σπουδαίος στρατιωτικός ηγέτης, ο Αμίλκαρ Καμπράλ καθοδήγησε με επιτυχία τον ένοπλο αγώνα δύο αφρικανικών λαών για δέκα χρόνια, οδηγώντας τους στη στρατιωτική νίκη ενάντια στον πορτογαλικό αποικιακό στρατό, ένα όχι και τόσο συχνό φαινόμενο. Το 1967, τα 2/3 της επικράτειας της Γουινέας Μπισσάου και του Πράσινου Ακρωτηρίου ελέγχονταν ήδη από την επαναστατική οργάνωση PAIGC, και έτσι δημιουργήθηκε η δική της διοίκηση στις απελευθερωμένες περιοχές με εκατοντάδες σχολεία για παιδιά, ενήλικες και μαχητές, μαζί με νοσοκομεία και δημόσιες υπηρεσίες.
Τα συνθήμα του κόμματός του ήταν: ΕΝΟΤΗΤΑ, ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΣ. Για να επιτύχει την ενότητα και τον αγώνα, μπόρεσε να ενώσει τις επτά κύριες φυλές μέσω μιας κρεολικής γλώσσας, πρώτα, και ιδρύοντας το Radio Liberación και αρκετές εφημερίδες αργότερα. Η «πρόοδος» για τον Καμπράλ αφορούσε στην εκπαίδευση, σε μια κυρίαρχη ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και στην οικονομική ανεξαρτησία, με στόχο την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Όρισε την αποικιοκρατία ως φασιστική, ρατσιστική και υπεύθυνη για την εκμετάλλευση, τον αναλφαβητισμό και τη φτώχεια του λαού του.
Άνθρωπος της σκέψης και της δράσης, οι ιδέες του ήταν μέρος του επαναστατικού εθνισμού, του παναφρικανισμού, του σοσιαλισμού και του αντιιμπεριαλισμού.
Πρόβαλε την εκπαίδευση και τον πολιτισμό ως το όργανο για την ευαισθητοποίηση και τη χειραφέτηση του λαού. Η μαχητική εκπαίδευση της νέας γενιάς ήταν, σύμφωνα με τον Καμπράλ, απαραίτητη για να μην «χειραγωγηθεί αυτή από τους αποικιοκράτες». «Το παιδί που δεν μορφώνεται δεν μπορεί να είναι καλός επαναστάτης», είπε ο Τσε Γκεβάρα (με την ίδια ακριβώς έννοια που απέδιδε στην Παιδεία και ο Καμπράλ) και αυτή η φράση γράφτηκε ως σύνθημα, εδώ και πολλά χρόνια στα κουβανικά σχολεία.
Το 1973, ενώ ο πορτογαλικός αποικιακός στρατός ηττήθηκε στα στα πεδία των μαχών, ο Καμπράλ πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στη Γουινέα, στο Κονακρί, από την PIDE, τη μυστική αστυνομία του δικτάτορα Σαλαζάρ, που -όπως κι ο Ισπανός Φράνκο- κυβέρνησε την Πορτογαλία για 35 χρόνια βουτηγμένος στα εγκλήματα και στο αίμα. Έτσι ο Amílcar Cabral, μετά από 20 χρόνια λαϊκού αγώνα και τεράστιες θυσίες, πλήρωσε με τη ζωή του την ελευθερία του λαού του, λίγους μόλις μήνες πριν την ανεξαρτησία.
5 του Μάη 2024. (*) Ο Fran Pérez Esteban είναι Γενικός Γραμματέας της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου