20 χρόνια από το σχέδιο Ανάν

 

Συμπληρώνονται σήμερα 20 χρόνια από το δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν της 24ης Απριλίου 2004.

Πριν να δηλώσουμε οτιδήποτε άλλο όμως, θέλουμε να σημειώσουμε ότι τίποτα στη πολιτική δεν συμβαίνει σε ιστορικό κενό, έτσι και το σχέδιο Ανάν δεν πάτησε σε ένα τέτοιο κενό.

Πέντε χρόνια πριν τον Απρίλη του 2004, τον Απρίλη του 1999 δηλαδή, είχε σφραγιστεί με το αίμα του Γιουγκοσλάβικου λαού η διακήρυξη για τα 50 χρόνια του ΝΑΤΟ. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος ΝΑΤΟ και ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία, που ξεκίνησε τον Μάρτη του 1999, πέραν του διαμελισμού της χώρας, αποτέλεσε και ορόσημο της μετάβασης στη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Μια νέα τάξη πραγμάτων, όπου σήμαινε την καταστρατήγηση του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και επέβαλλε το ΝΑΤΟ πάνω από τις εξουσίες του ΟΗΕ. Το νομικό σύστημα που εισήχθηκε μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε αναθεωρηθεί και πλέον επίσημα ο ΟΗΕ – και σχεδόν αδιαμαρτύρητα – βρέθηκε κάτω από τον πλήρη έλεγχο των Αμερικανοβρετανών.

Το Σχέδιο Ανάν λοιπόν, επί της ουσίας ήρθε από τον χειραγωγημένο πλέον από τους Αμερικανοβρετανούς, ΟΗΕ. Το ποιος παρουσίασε το Σχέδιο Λύσης και ποιος το υπέγραφε είναι αδιάφορο, αφού η ουσία βρίσκεται στο ποιος το ενέπνευσε, ποιος το συνέθεσε, ποιος το έλεγχε στη διαδρομή από το Σχέδιο Ανάν 1 στις 11 Νοεμβρίου 2002 μέχρι και τις 24 Απρίλη 2004, όπου το τελικό Σχέδιο τέθηκε σε ξεχωριστά δημοψηφίσματα, όπου πήρε πλειοψηφία έγκρισης (65%) στα κατεχόμενα, ενώ στις ελεύθερες περιοχές απορρίφθηκε συντριπτικά με ποσοστό 76%.

Το Ανάν ήταν ξεκάθαρα ένα Σχέδιο με γνήσια Αμερικανοβρετανική προέλευση, όπου δεν έκανε καμία αναφορά σε εισβολή και κατοχή, δεν κατοχύρωνε το ανθρώπινο δικαίωμα όλων των προσφύγων για επιστροφή στις πατρογονικές τους εστίες και σε συνθήκες ασφαλείας.

Το Ανάν ναι ήταν ένα σχέδιο του ιμπεριαλισμού που υπέσκαπτε την πραγματική Ειρήνη, μετέτρεπε τη Κύπρο σε ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο, προτεκτοράτο δηλαδή του θύτη, αφού μέσα και από τον Φάκελο της Κύπρου, επιβεβαιώνεται ο ρόλος του ΝΑΤΟ και των Αμερικανοβρετανών στο δίδυμο έγκλημα του 1974.

Το προτεινόμενο τότε Σχέδιο σαφώς παγίωνε την παρουσία ξένων στρατών και δη Νατοϊκών στο Νησί, αφού κατοχύρωνε τη διαιώνιση των Αγγλικών Βάσεων στο Νησί, διασφάλιζε τη διατήρηση ελληνικών και τουρκικών στρατευμάτων, ενώ παράλληλα αναβίωνε το δικαίωμα εγγυήσεων και επέμβασης της Τουρκίας και της Ελλάδας.

Πέραν τώρα αυτών των πιο πάνω και μεταξύ άλλων αρνητικών και επικίνδυνων, τα ΣΥΝΙΣΤΩΝΤΑ όπως ονομάζονταν στο σχέδιο ΚΡΑΤΗ, θα είχαν και ποσοστιαία επικυριαρχία στις ακτές, εσωτερική ιθαγένεια, όπως και ξεχωριστή εξουσία στις δυνάμεις ασφαλείας, ενώ θα χάραζαν και τη δίκη τους πολιτική σε πρωτογενείς και δευτερογενείς τομείς της οικονομίας. Κάτι τέτοιο φυσικά, αντικειμενικά θα δημιουργούσε συνθήκες ενίσχυσης του εθνοτικού διαχωρισμού.

Ο Κυπριακός λαός στις ελεύθερες περιοχές αντιστάθηκε στις ιμπεριαλιστικές σειρήνες, γύρισε τη πλάτη στις απειλές και τους χυδαίους εκβιασμούς των εκπροσώπων του Ιμπεριαλισμού όπως οι Φερχόιγκεν και Πάουελ, όπου τον καλούσαν να υπερψηφίσει το σχέδιο τους αλλιώς θα το πλήρωνε ακριβά! Μάλιστα, αρνούμενοι να δεχτούν το μήνυμα του 76%, ορισμένοι υποστηρικτές του «σχεδίου Ανάν», επέμεναν και επιμένουν ακόμη ότι με το «Οχι» απορριπτόταν οποιαδήποτε λύση.

Φυσικά, η Κομμουνιστική Πρωτοβουλία Κύπρου σαφώς και δεν ισχυρίζεται ότι και το 76% που ψήφισε κατά, ψήφισε με καθαρό κριτήριο ενάντια στον ιμπεριαλισμό ή το 24% που ψήφισε υπέρ, ήταν όλοι υπέρ μιας ιμπεριαλιστικής λύσης. Όπως και δεν ήταν όλοι εθνικιστές και απορριπτικοί ή όλοι κοσμοπολίτες και συμβιβασμένοι – προσκυνημένοι των Αμερικανοβρετανών. Το ίδιο ισχύει και για τους Τουρκοκύπριους που ψήφισαν στα κατεχόμενα. Αυτό όμως που σίγουρα μπορούμε να δηλώσουμε με σαφήνεια, είναι ότι ο Κυπριακός Λαός διαθέτει σημαντικό ένστικτο επιβίωσης και αγωνιστικά αποθέματα!

Για αυτό και η ΚΠΚ, με αφορμή την επέτειο των 20 χρόνων από την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, απευθύνει αγωνιστικό κάλεσμα σε όλο τον Κυπριακό λαό, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, για κοινή πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, στην κατοχή και τη διαίρεση.

Για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, ακέραιη, μια Κύπρο με πολιτική ισότητα, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκύπριων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων, μια χώρα απαλλαγμένη από ξένους στρατούς και κηδεμόνες, όπου ο λαός ελεύθερος θα διαφεντεύει τον πλούτο του! Για μια Κύπρο της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της πραγματικής λαϊκής ευημερίας! Για μια Κύπρο της λαϊκής εξουσίας!