Και επειδή μετά τις παπαριές που είπε σήμερα ο Μητσοτάκης, στο μήνυμα του, σχετικά με τις καταστροφικές πυρκαγιές, πλημμύρισε το διαδίκτυο από "κοψοχέρηδες" να επαναλάβουμε κάποιες παγιωμένες απόψεις.
Οι εκλογές, στον καπιταλισμό, δεν έχουν κανένα άλλο σκοπό παρά να αιμοδοτηθεί το σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος, ώστε με «νωπή εντολή» να συνεχίσει την ίδια πολιτική.
Και εδώ χωράει πολύ κουβέντα αν πρέπει ή όχι να συμμετέχουν οι επαναστάτες, οι κομμουνιστές σ' αυτό το εκλογικό πανηγυράκι.
Hαπάντηση δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη. Οσοι/ες έχουν έστω και μια επιδερμική σχέση με τον μ/λ γνωρίζουν ότι οι κομμουνιστές πρέπει να αξιοποιούν κάθε δυνατότητα που τους παρέχετε για να δώσουν την μάχη, ώστε να δημιουργήσουν ταξικές συνειδήσεις και να κάνουν γνωστές τις απόψεις τους. Οπότε δεν μπαίνει θέμα αν πρέπει οι επαναστάτες, οι κομμουνιστές να απορρίπτουν a priori την κοινοβουλευτική πάλη, και τη συμμετοχή στο κοινοβούλιο.
Υπάρχει όμως μια προϋπόθεση για να συμμετέχουν οι επαναστάτες, οι κομμουνιστές στις εκλογές. Και αυτή δεν είναι άλλη παρά η συμμετοχή τους στις εκλογές να συντελεί στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Κι αυτό ένα κόμμα, μια συλλογικότητα που ευαγγελίζεται την κοινωνική απελευθέρωση πρέπει να το αποφασίσει κάνοντας «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης», για να θυμηθούμε λίγο τον Μαρξ.
Ας το προσπεράσουμε όμως τώρα αυτό το θέμα. Το αναφέραμε απλώς για να μην θεωρήσει κανείς ότι τα χιλιάδες οργισμένα σχόλια που είδαν την δημοσιότητα μετά την σημερινή τηλεοπτική εμφάνιση του Μητσοτάκη, έχουν περισσότερη πολιτική βαρύτητα απ' τις δεκάδες χιλιάδες τοποθετήσεις που υπάρχουν στο hashtag #Μητσοτακη _γαμιεσαι
Αν κάπου υπάρχει μια αξιοσημείωτη ποιοτική διαφορά, και εκεί αξίζει να σταθούμε είναι ότι οι καταστροφικές πυρκαγιές συντέλεσαν στο να γίνει πιο ευδιάκριτο, ακόμα και σε απολίτικο κόσμος οι δυο Ελλάδες που υπάρχουν. Αυτή των αιματορουφιχτών καπιταλιστών και η Ελλάδα της βιοπάλης και του μόχθου.
Ελπιδοφόρο μήνυμα μας έδωσαν και τα καινούργια, κυρίως νεανικά πρόσωπα που είδαμε σήμερα στο Σύνταγμα στην διαδήλωση που έγινε με αίτημα να αποκατασταθούν άμεσα οι πυρόπληκτοι και να προστατευθεί αποτελεσματικά το περιβάλλον. (Αναμένουμε από συντρόφους να μας στείλουν φωτό και πιθανόν και βίντεο).
Ισως το πιο σημαντικό που διαπιστώσαμε αυτές τις μέρες είναι ότι ένα μέρος του λαού, καθόλου αμελητέο αρχίζει να πιστεύει στις δυνάμεις του, να προχωράει σε αυτοδιοργάνωση και πάνω απ' όλα παρακολουθήσαμε περιπτώσεις ταξικής αλληλεγγύης απίστευτα συγκινητικές.
Να μην υποτιμήσουμε και κάτι άλλον. Την τηλεθέαση -αν πιστέψουμε τις εταιρείες μετρήσεων- που απέκτησε ο τηλεοπτικός ο οποίος ομολογουμένως είχε την πιο σφαιρική παρουσίαση των γεγονότων σχετικά με τις πυρκαγιές. Είναι η πρώτη φορά χτες - αν δεν κάνουμε λάθος- που είχε υψηλότερα νούμερα τηλεθέασης από τον τηλεοπτικό δίαυλο του Αλαφούζου. Κι αυτό σημαίνει πολλά στην διαμόρφωση της λεγόμενης "μαζικής συνείδησης". Δεν μπορείς να προσπεράσεις το γεγονός ότι σπάει το φράγμα της καθεστωτικής ενημέρωσης σε πανελλαδικό δίκτυο. (Γιατί κάνει αυτή την επιλογή ο Σαββίδης είναι ένα άλλο θέμα)
Ολα τα παραπάνω συντελούν στην θετική ποιοτική διαφορά που λέγαμε. Το μεγάλο ζητούμενο όμως είναι άλλο. Ολα αυτά είναι απόρροια αυθόρμητων αντιδράσεων, συγκεκριμένων ερεθισμάτων και συνεπώς σχετικά εύκολα αναστρέψιμα σε βάθος χρόνου από ένα σιδερόφρακτο κράτος το οποίο ελέγχει ένα γιγάντι μηχανισμό γκεμπελίστικης προπαγάνδας. Το θέμα είναι αν θα υπάρξει εργατικό και ταξικό κίνημα να παρέμβει έστω και ένα σημαντικό μειοψηφικό ποσοστό αυτού του κόσμου, να μπολιάσει το αυθόρμητο με το ταξικό.
Είναι μεγάλο θέμα το ότι η ταξική συνείδηση δεν είναι αυτοφυή στις εργατικές μάζες, αλλά "μπαίνει απ' έξω", το οποίο θα προσπαθήσω να το προσεγγίσω θεωρητικά σε άλλη ανάρτησή μου.
Ισως να είναι πολυτέλεια στις συγκεκριμένες συνθήκες, όπου ισχύει απόλυτα η ρήση του Ενγκελς "ένα γραμμάριο δράσης ισούται με έναν τόνο θεωρίας" , αλλά πιστεύω ότι θεωρητικά και ιστορικά κείμενα μας δεν πρέπει να απουσιάζουν απ' τον ιστότοπο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου