Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά

 

Λίγες μέρες μετά την ορκωμοσία της Α' ΕΣΣΟ, οι δεκάδες καταγγελίες από φαντάρους επιβεβαιώνουν τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν στα στρατόπεδα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Καθημερινά δημοσιεύονται επιστολές που αποκαλύπτουν τα ελλιπή μέτρα προστασίας απέναντι στην πανδημία, τις μεγάλες ελλείψεις σε υποδομές, σε θέρμανση, σε αναλώσιμα και είδη καθαριότητας. Τα παραδείγματα πολλά, από στρατόπεδα όπου παρουσιάζονται κρούσματα κορονοϊού χωρίς να παίρνονται όλα τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία της υγείας των στρατιωτών, μέχρι μονάδες που πέρασαν τον χιονιά των τελευταίων ημερών χωρίς θέρμανση στους θαλάμους.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, φαντάροι που υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία, από την πρώτη στιγμή μπήκαν μπροστά, ανέδειξαν στις αναφορές των μονάδων τους τα προβλήματα των στρατοπέδων, αιτήθηκαν μέτρα προστασίας, διαγνωστικά τεστ, μέτρα για την υγιεινή και την καθαριότητα σε όλους τους κοινόχρηστους χώρους, αποσυμφόρηση των θαλάμων. Αιτήθηκαν μέτρα για τη βελτίωση της καθημερινότητας εντός στρατοπέδου, επαρκή θέρμανση, ζεστό νερό.

Αποδείχθηκε στην πράξη ότι κανένα από τα εκρηκτικά προβλήματα των στρατοπέδων δεν λύνεται με τη λογική «θητεία είναι, θα περάσει», «έτσι είναι ο στρατός», που αξιοποιείται πολλές φορές από τις διοικήσεις απέναντι στα δίκαια αιτήματα των στρατιωτών. Οτι δεν μπορεί η προστασία να θεωρείται «ατομική ευθύνη» ακόμα και στα στρατόπεδα όπου ο συνωστισμός είναι καθημερινότητα μέσα στους θαλάμους, στις ασκήσεις, στα εστιατόρια. Δεν είναι τυχαίο ότι τα στρατόπεδα όπου υπήρξε πραγματική βελτίωση στις συνθήκες, στα μέτρα πρόληψης απέναντι στην πανδημία, ήταν τα στρατόπεδα όπου οι φαντάροι βγήκαν μπροστά και τα διεκδίκησαν.

Αλλωστε η λογική «αφού δεν μπορείς να κάνεις και πολλά, σβήνε μέρες» δεν είναι καινούργια μέσα στο στρατό, ούτε αφορά μόνο τα μέτρα για τον κορονοϊό. Είναι η ίδια λογική του συμβιβασμού, του ατομικού δρόμου, που καλλιεργούνταν και πριν από την πανδημία, όταν φαντάροι διεκδικούσαν αξιοπρεπή διαβίωση και υποδομές. Είναι η ίδια λογική που ακούγεται πολλές φορές στους διαδρόμους των στρατοπέδων όταν οι φαντάροι συζητούν τα προβλήματά τους, «εδώ είναι στρατός και απαγορεύονται οι πολιτικές συζητήσεις», είναι η ίδια απάντηση όταν βγαίνουν στην αναφορά πρωτοπόροι φαντάροι διαμαρτυρόμενοι για την εμπλοκή της χώρας μας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Αναδεικνύεται ότι η πάλη για τη βελτίωση της ζωής των στρατιωτών, της καθημερινότητας εντός στρατοπέδου σήμερα, εκτός στρατοπέδου αύριο, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις διεκδικήσεις και τους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Με τις επιστολές τους, με τις αναφορές στις μονάδες, οι στρατιώτες ενώνουν έμπρακτα τη φωνή τους με τους αγώνες των υγειονομικών για τη θωράκιση του συστήματος Υγείας, των εργαζομένων για μέτρα στους χώρους δουλειάς, των φοιτητών και των μαθητών για να μην εφαρμοστεί ο απαράδεκτος νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση για τα ΑΕΙ, για ασφαλές άνοιγμα των χώρων Εκπαίδευσης, με συλλόγους, σωματεία, μαζικούς φορείς που στέκονται απέναντι στην παραπέρα εμπλοκή της χώρας στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, στην αύξηση της στρατιωτικής θητείας.

Αλλωστε οι φαντάροι δεν είναι σε γυάλα, οι αγωνίες τους δεν σταματούν στην πύλη του στρατοπέδου. Εχουν άγχος για τις οικογένειές τους, για τα αδέλφια τους, προβληματίζονται για το τι θα συναντήσουν μόλις απολυθούν. Προβληματίζονται για το αν θα βγουν από το στρατό σε συνθήκες χειρότερες απ' ό,τι μπήκαν, με την εξέλιξη της πανδημίας και της καπιταλιστικής κρίσης. Προβληματίζονται γιατί βλέπουν την κυβέρνηση να αξιοποιεί την πανδημία για να δυναμώσει την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, στους μισθούς, στο ωράριο, στις συνθήκες δουλειάς, αξιοποιεί την πανδημία για τη γενίκευση της καταστολής, για να βάλει νέα εμπόδια στη συλλογική δράση και διεκδίκηση. Γιατί βλέπουν, την ίδια ώρα που μέσα στα στρατόπεδα «δεν υπάρχουν χρήματα» για αναλώσιμα και είδη καθαριότητας, την ίδια ώρα που «δεν υπάρχουν χρήματα» για το σύστημα Υγείας, για τον συνωστισμό στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, την κυβέρνηση να δίνει εκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυση της καταστολής, για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς με την πρόσφατη αγορά των «Rafale».

Πολλές φορές το σύντομο διάστημα της στρατιωτικής θητείας, το μεγάλο οικονομικό βάρος, το άγχος για το «τι θα γίνει μετά το στρατό» δημιουργούν την εικόνα ότι «η θητεία είναι χαμένος χρόνος». Η στρατιωτική θητεία, όμως, πόσο μάλλον σε αυτές τις συνθήκες, μπορεί πραγματικά να αποτελέσει ένα «μάθημα ζωής» για έναν νέο. Δίπλα στη στρατιωτική εκπαίδευση μπορούν να μάθουν οι φαντάροι να πιστεύουν στη δύναμή τους. Το να κάνουν μια θητεία με το κεφάλι ψηλά είναι μάθημα για τη ζωή μετά το στρατό, μάθημα για την αξία της διεκδίκησης ενάντια στο φόβο, στην παραίτηση. Είναι η βάση για να κρατήσουν την ίδια αγωνιστική στάση που είχαν στο στρατό, αύριο στον εργασιακό τους χώρο, στη σχολή, στη γειτονιά.

Μπροστά σε αυτούς τους προβληματισμούς οι θέσεις του ΚΚΕ, τα αιτήματα για τους νέους στρατευμένους, οι Ερωτήσεις που κάνει στη Βουλή για τα ζητήματα των μονάδων, έχουν απήχηση σε μεγάλο κομμάτι στρατευμένων. Η επαφή περισσότερων φαντάρων, που ιδιαίτερα προέρχονται από εργατικές - λαϊκές οικογένειες, με τη μελέτη των Θέσεων της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του Κόμματος, μπορεί να δώσει απαντήσεις στις αγωνίες και τους προβληματισμούς τους, να φωτίσει την πραγματική διέξοδο.

Δημήτρης ΜΠΙΡΓΑΛΙΑΣ
Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ