Ανυπόμονος(πατέρας Γερμανός),ιερέας, που εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ
και ήταν από τους πιστότερους συντρόφους του Άρη Βελουχιώτη.
Το παρατσούκλι «παπα-Aνυπόμονος» του το είχε κολλήσει
ο Άρης Βελουχιώτης επειδή βιαζόταν στις μάχες.
Γεννήθηκε το 1912 στο Αγρύδιο Γορτυνίας.
Χειροτονήθηκε διάκονος το 1934 στις 29 Ιουλίου.
και ήταν από τους πιστότερους συντρόφους του Άρη Βελουχιώτη.
Το παρατσούκλι «παπα-Aνυπόμονος» του το είχε κολλήσει
ο Άρης Βελουχιώτης επειδή βιαζόταν στις μάχες.
Γεννήθηκε το 1912 στο Αγρύδιο Γορτυνίας.
Χειροτονήθηκε διάκονος το 1934 στις 29 Ιουλίου.
Όταν ο Βελουχιώτης, στις 14 Μαΐου του 1943 συγκροτούσε
το αντιστασιακό σώμα και στρατολογούσε άνδρες στη περιοχή δυτικά του χωρίου Κουκουβίστα της Γκιώνας, πήγε και τον βρήκε ο αρχιμανδρίτης Γερμανός, ηγούμενος της Μονής Αγάθωνος, μια μονή κοντά στην Υπάτη όπου ήταν και πρόεδρος της κοινότητας και ταυτόχρονα επίτροπος της Μονής Δαδιού-Αμφίκλειας.
Ύστερα από παρότρυνση του, αφού τον καταζητούσανε πλέον
οι Ναζί, προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ και ο μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ και ο μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος.
Είχε χαρίσει ως φυλαχτό στον Άρη Βελουχιώτη ένα σταυρό,
που ο αντιστασιακός καπετάνιος, κουβάλαγε πάντα μαζί του.
Ως έμπιστος του Άρη Βελουχιώτη έμεινε γνωστός
ως ο «παπάς του Άρη» και επειδή ριχνόταν πρώτος στη μάχη και παρότρυνε και τους συμπολεμιστές έμεινε πιο γνωστός ως «Πάπα-Ανυπόμονος».
Διορίστηκε ως Στρατιωτικός Ιερέας του Γενικού Αντιστασιακού Στρατηγείου.
Το 1946 μετά τη περίφημη Συμφωνία της Βάρκιζας επέστρεψε στο μοναστήρι του Αγάθωνος, όπου και έμεινε ως ηγούμενος όλα τα επόμενα χρόνια
. …….
Δείτε απ το αρχείο της ΕΡΤ συνεντευξη του παπά Ανυπόμονου
εδώ..https://www.youtube.com/watch?time_continue=20&v=wfYNjkiQSuY
το αντιστασιακό σώμα και στρατολογούσε άνδρες στη περιοχή δυτικά του χωρίου Κουκουβίστα της Γκιώνας, πήγε και τον βρήκε ο αρχιμανδρίτης Γερμανός, ηγούμενος της Μονής Αγάθωνος, μια μονή κοντά στην Υπάτη όπου ήταν και πρόεδρος της κοινότητας και ταυτόχρονα επίτροπος της Μονής Δαδιού-Αμφίκλειας.
Ύστερα από παρότρυνση του, αφού τον καταζητούσανε πλέον
οι Ναζί, προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ και ο μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ και ο μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος.
Είχε χαρίσει ως φυλαχτό στον Άρη Βελουχιώτη ένα σταυρό,
που ο αντιστασιακός καπετάνιος, κουβάλαγε πάντα μαζί του.
Ως έμπιστος του Άρη Βελουχιώτη έμεινε γνωστός
ως ο «παπάς του Άρη» και επειδή ριχνόταν πρώτος στη μάχη και παρότρυνε και τους συμπολεμιστές έμεινε πιο γνωστός ως «Πάπα-Ανυπόμονος».
Διορίστηκε ως Στρατιωτικός Ιερέας του Γενικού Αντιστασιακού Στρατηγείου.
Το 1946 μετά τη περίφημη Συμφωνία της Βάρκιζας επέστρεψε στο μοναστήρι του Αγάθωνος, όπου και έμεινε ως ηγούμενος όλα τα επόμενα χρόνια
. …….
Δείτε απ το αρχείο της ΕΡΤ συνεντευξη του παπά Ανυπόμονου
εδώ..https://www.youtube.com/watch?time_continue=20&v=wfYNjkiQSuY
Ο καθηγούμενος Γερμανός Δημάκος
(1912 – 9 Ιουνίου 2004)
ήταν ένας από τους πιο ονομαστούς ιερείς που πήρανε μέρος στην Αντίσταση, γνωστός ως
«Πάπα-Ανυπόμονος».
Γεννήθηκε το 1912 στο Αγρύδιο Γορτυνίας. Τ
ο κόσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος και όταν χειροτονήθηκε έλαβε το Γερμανός.
Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1934 στις 29 Ιουλίου.
Όταν ο Βελουχιώτης, στις 14 Μαΐου του 1943 συγκροτούσε το αντιστασιακό σώμα και στρατολογούσε άνδρες στη περιοχή δυτικά του χωρίου Κουκουβίστα της Γκιώνας, πήγε και τον βρήκε ο αρχιμανδρίτης Γερμανός, ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος, μια μονή κοντά στην Υπάτη όπου ήταν και πρόεδρος της κοινότητας και ταυτόχρονα επίτροπος της Μονής Δαδιού-Αμφίκλειας.
Ύστερα από παρότρυνση του, αφού τον καταζητούσανε πλέον οι Ναζί, προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ και ο μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ και ο μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος.
Είχε χαρίσει ως φυλαχτό στον Άρη Βελουχιώτη ένα σταυρό, που ο αντιστασιακός καπετάνιος, κουβάλαγε πάντα μαζί του.
Ως έμπιστος του Άρη Βελουχιώτη έμεινε γνωστός ως ο «παπάς του Άρη» και επειδή ριχνόταν πρώτος στη μάχη και παρότρυνε και τους συμπολεμιστές έμεινε πιο γνωστός ως «Πάπα-Ανυπόμονος».
Διορίστηκε ως Στρατιωτικός Ιερέας του Γενικού Αντιστασιακού Στρατηγείου. Το 1946 μετά τη περίφημη Συμφωνία της Βάρκιζας επέστρεψε στο μοναστήρι του Αγάθωνος, όπου και έμεινε ως ηγούμενος όλα τα επόμενα χρόνια.
Η συμμορία του εθνικόφρονα Βουρλάκη απήγαγε τον ηρωικό μοναχό και τον βασάνισε μέχρι να υποσχεθεί ότι θα αναθεματίσει τους Αριστερούς της Φθιώτιδας.
Η Χούντα των Συνταγματαρχών δεν τον άφησε να ξεκουραστεί και να ασχοληθεί με το συγγραφικό του έργο. Τον κατήγγειλε ως ακραίο αριστερό και άπιστο χριστιανό και τον οδήγησε το 1968 στο Συνοδικό Δικαστήριο, το οποίο όμως τον αθώωσε.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του η εκκλησία τον αναγνώρισε ως ήρωα, και ως έναν από τους ελάχιστους κληρικούς που συμμετείχε στον αγώνα εναντίον του κατακτητή με τα όπλα και τις σφαίρες, ενώ η πολιτεία τον τίμησε ως σύμβολο της Αντίστασης.
Το 2000 συγκεκριμένα η Ιερά Σύνοδος έκδωσε έναν τόμο με τίτλο «Μνήμες και Μαρτυρίες από το ’40 και την Κατοχή» με αναφορές στη δράση του τον καιρό της Κατοχής.
Δεν ξέχναγε ποτέ ως ανθρωπιστής ιερέας να υπενθυμίζει στους ανώτερους κληρικούς ότι έχουν χρέος να νοιάζονται και για τις ανάγκες των κατοίκων τις επαρχίας.
Συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 1998 συνομιλώντας με τον Μητροπολίτη Φθιώτιδας Νικόλαο ήθελε να αποστείλει στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ μερικές ιδέες του για να ανακατασκευάσουν την ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου, αναπλάθοντας και τη γύρω περιοχή.
Πέθανε στις 9 Ιουνίου του 2004 σε ηλικία 92 χρονών σε κλινική της Λαμίας.
……………
Ο παπα-Ανυπόμονος σε βουνοκορφή της Ρούμελης, ιστορική φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή.
..
Πηγηhttps://el.wikipedia.org/wiki/
(1912 – 9 Ιουνίου 2004)
ήταν ένας από τους πιο ονομαστούς ιερείς που πήρανε μέρος στην Αντίσταση, γνωστός ως
«Πάπα-Ανυπόμονος».
Γεννήθηκε το 1912 στο Αγρύδιο Γορτυνίας. Τ
ο κόσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος και όταν χειροτονήθηκε έλαβε το Γερμανός.
Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1934 στις 29 Ιουλίου.
Όταν ο Βελουχιώτης, στις 14 Μαΐου του 1943 συγκροτούσε το αντιστασιακό σώμα και στρατολογούσε άνδρες στη περιοχή δυτικά του χωρίου Κουκουβίστα της Γκιώνας, πήγε και τον βρήκε ο αρχιμανδρίτης Γερμανός, ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος, μια μονή κοντά στην Υπάτη όπου ήταν και πρόεδρος της κοινότητας και ταυτόχρονα επίτροπος της Μονής Δαδιού-Αμφίκλειας.
Ύστερα από παρότρυνση του, αφού τον καταζητούσανε πλέον οι Ναζί, προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ και ο μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ και ο μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος.
Είχε χαρίσει ως φυλαχτό στον Άρη Βελουχιώτη ένα σταυρό, που ο αντιστασιακός καπετάνιος, κουβάλαγε πάντα μαζί του.
Ως έμπιστος του Άρη Βελουχιώτη έμεινε γνωστός ως ο «παπάς του Άρη» και επειδή ριχνόταν πρώτος στη μάχη και παρότρυνε και τους συμπολεμιστές έμεινε πιο γνωστός ως «Πάπα-Ανυπόμονος».
Διορίστηκε ως Στρατιωτικός Ιερέας του Γενικού Αντιστασιακού Στρατηγείου. Το 1946 μετά τη περίφημη Συμφωνία της Βάρκιζας επέστρεψε στο μοναστήρι του Αγάθωνος, όπου και έμεινε ως ηγούμενος όλα τα επόμενα χρόνια.
Η συμμορία του εθνικόφρονα Βουρλάκη απήγαγε τον ηρωικό μοναχό και τον βασάνισε μέχρι να υποσχεθεί ότι θα αναθεματίσει τους Αριστερούς της Φθιώτιδας.
Η Χούντα των Συνταγματαρχών δεν τον άφησε να ξεκουραστεί και να ασχοληθεί με το συγγραφικό του έργο. Τον κατήγγειλε ως ακραίο αριστερό και άπιστο χριστιανό και τον οδήγησε το 1968 στο Συνοδικό Δικαστήριο, το οποίο όμως τον αθώωσε.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του η εκκλησία τον αναγνώρισε ως ήρωα, και ως έναν από τους ελάχιστους κληρικούς που συμμετείχε στον αγώνα εναντίον του κατακτητή με τα όπλα και τις σφαίρες, ενώ η πολιτεία τον τίμησε ως σύμβολο της Αντίστασης.
Το 2000 συγκεκριμένα η Ιερά Σύνοδος έκδωσε έναν τόμο με τίτλο «Μνήμες και Μαρτυρίες από το ’40 και την Κατοχή» με αναφορές στη δράση του τον καιρό της Κατοχής.
Δεν ξέχναγε ποτέ ως ανθρωπιστής ιερέας να υπενθυμίζει στους ανώτερους κληρικούς ότι έχουν χρέος να νοιάζονται και για τις ανάγκες των κατοίκων τις επαρχίας.
Συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 1998 συνομιλώντας με τον Μητροπολίτη Φθιώτιδας Νικόλαο ήθελε να αποστείλει στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ μερικές ιδέες του για να ανακατασκευάσουν την ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου, αναπλάθοντας και τη γύρω περιοχή.
Πέθανε στις 9 Ιουνίου του 2004 σε ηλικία 92 χρονών σε κλινική της Λαμίας.
……………
Ο παπα-Ανυπόμονος σε βουνοκορφή της Ρούμελης, ιστορική φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή.
..
Πηγηhttps://el.wikipedia.org/wiki/
Αριστερά, ο ‘Αρης Βελουχιώτης με τον Γεώργιο Σημίτη(ναι τον πατέρα του γνωστού )
και τον παπα-Ανυπόμονο στη Λαμία.
Δεξιά, ο ‘Αρης Βελουχιώτης και ο πατερ-Ανυπόμονος στη Λαμία μετα την επίσημη δοξολογία για την Απελευθέρωση.
..
Είπε για τον Άρη
Ήθελε τους Έλληνες αφέντες αφέντες στον τόπο τους.
θα σας πω ένα παράδειγμα.
Όταν στο βουνό είχαν έρθει αντιπροσωπείες ξένων (Αμερικάνων, Εγγλέζων κ.λπ.) κι ήρθαν κι οι Ρώσοι,
του λέω: «Τώρα που ‘ρθαν κι οι Ρώσοι, θα περάσουμε καλά».
Moυ χτυπάει, λοιπόν, την πλάτη και μου λέει:
«Όλοι αυτοί παππούλη ήρθαν να παίξουν μπιλιάρδο στην πλάτη μας.
Όλα τα γουρούνια μια μούρη έχουνε».
Τα ‘βλεπε ελληνικά τα πράγματα.
Ο Άρης είναι σήμερα σημείο αντιλεγόμενο.
Έχω πει για τον Άρη στις εφημερίδες.
Εγώ λέω ό,τι βλέπω.
Ο Άρης ήταν ηγέτης και οι ηγέτες γεννιώνται, δεν γίνονται. Ήταν φτιαγμένος να ηγείται.
Ήταν αυτός που δημιούργησε το γαλαξία του ελληνικού στερεώματος που λέγεται ΕΛΑΣ.
Δεν τον φτιάξαν αυτόν ούτε οι κεντρικές ούτε οι ολομέλειες· αυτός ήταν ο ένας ο οποίος βγήκε μπροστά ταγός κι ακολούθησαν οι άλλοι μετά.
Ο ένας ο οποίος ήξερε να αξιοποιεί την προσφορά των πολλών.
Πολλοί υπάρχουν παντού και πάντοτε, ο ένας λείπει κι αυτός ήταν ο Ένας.
Εγώ έτσι τον είδα Από τότε που πήγα, μέχρι τη Βάρκιζα, πολέμησα με τον Άρη.
Ο Άρης έγινε για το λαό παραμύθι και τραγούδι κι ό,τι κάνει ο λαός παραμύθι και τραγούδι δε χαλάει με τίποτα.
Μπορεί να ‘ταν και ψέματα.
Πάντως κατάφερε να γίνει παραμύθι και τραγούδι. – Πώς οραματιζόταν το μέλλον της Ελλάδας και πώς αντιμετώπιζε την Εκκλησία; –
Απ’ αυτά που σας προανέφερα για τη στάση του στους ξένους, κατανοεί κανείς τι οραματιζόταν για την Ελλάδα.
και τον παπα-Ανυπόμονο στη Λαμία.
Δεξιά, ο ‘Αρης Βελουχιώτης και ο πατερ-Ανυπόμονος στη Λαμία μετα την επίσημη δοξολογία για την Απελευθέρωση.
..
Είπε για τον Άρη
Ήθελε τους Έλληνες αφέντες αφέντες στον τόπο τους.
θα σας πω ένα παράδειγμα.
Όταν στο βουνό είχαν έρθει αντιπροσωπείες ξένων (Αμερικάνων, Εγγλέζων κ.λπ.) κι ήρθαν κι οι Ρώσοι,
του λέω: «Τώρα που ‘ρθαν κι οι Ρώσοι, θα περάσουμε καλά».
Moυ χτυπάει, λοιπόν, την πλάτη και μου λέει:
«Όλοι αυτοί παππούλη ήρθαν να παίξουν μπιλιάρδο στην πλάτη μας.
Όλα τα γουρούνια μια μούρη έχουνε».
Τα ‘βλεπε ελληνικά τα πράγματα.
Ο Άρης είναι σήμερα σημείο αντιλεγόμενο.
Έχω πει για τον Άρη στις εφημερίδες.
Εγώ λέω ό,τι βλέπω.
Ο Άρης ήταν ηγέτης και οι ηγέτες γεννιώνται, δεν γίνονται. Ήταν φτιαγμένος να ηγείται.
Ήταν αυτός που δημιούργησε το γαλαξία του ελληνικού στερεώματος που λέγεται ΕΛΑΣ.
Δεν τον φτιάξαν αυτόν ούτε οι κεντρικές ούτε οι ολομέλειες· αυτός ήταν ο ένας ο οποίος βγήκε μπροστά ταγός κι ακολούθησαν οι άλλοι μετά.
Ο ένας ο οποίος ήξερε να αξιοποιεί την προσφορά των πολλών.
Πολλοί υπάρχουν παντού και πάντοτε, ο ένας λείπει κι αυτός ήταν ο Ένας.
Εγώ έτσι τον είδα Από τότε που πήγα, μέχρι τη Βάρκιζα, πολέμησα με τον Άρη.
Ο Άρης έγινε για το λαό παραμύθι και τραγούδι κι ό,τι κάνει ο λαός παραμύθι και τραγούδι δε χαλάει με τίποτα.
Μπορεί να ‘ταν και ψέματα.
Πάντως κατάφερε να γίνει παραμύθι και τραγούδι. – Πώς οραματιζόταν το μέλλον της Ελλάδας και πώς αντιμετώπιζε την Εκκλησία; –
Απ’ αυτά που σας προανέφερα για τη στάση του στους ξένους, κατανοεί κανείς τι οραματιζόταν για την Ελλάδα.
Ήθελε τους Έλληνες αφέντες αφέντες στον τόπο τους.
Ήταν κομμουνιστής, αλλά Έλληνας κομμουνιστής.
Ήταν κομμουνιστής, αλλά Έλληνας κομμουνιστής.
Όσο για το πώς αντιμετώπιζε την Εκκλησία: ήταν από οικογένεια θεοσεβούμενη.
Ο ίδιος έτρεφε μεγάλο σεβασμό στην Εκκλησία και τους ανθρώπους της.
Όταν περνούσαμε από Εκκλησία έκανε το σταυρό του. Κατέβαινε απ’ τ’ άλογο όταν βλέπαμε η παπά ή δεσπότη και του φίλαγε το χέρι.
Σας ανέφερα, επίσης, για το περιστατικό στο χωριό Νέο Αργύριο.
Ήξερε πάντως να διακρίνει τον καλό από τον κακό άνθρωπο.
Κάποτε που περνούσαμε μπροστά από ένα δεσπότη, δεν κατέβηκε να πάρει ευχή.
Όταν αργότερα τον ρώτησα γιατί, μου είπε:
«Παππούλη ξέχασες; Αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν που κατέδωσε τον ηγούμενο του Προφήτη Ηλία και τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί;».
Είναι αλήθεια ότι δεν είχε μυστηριακή ζωή, ίσως επηρεασμένος από τα διαβάσματά του, ποτέ όμως δεν είπε άσχημο λόγο για την Εκκλησία και σεβόταν την Παράδοση (Βγάζοντας το λεύκωμα του αγώνα από τη βιβλιοθήκη του, ο γέροντας μάς έδειξε μια φωτογραφία του Άρη και είπε:)
Τον βλέπεις αυτό το σταυρό που φοράει;
Του τον είχα δώσει εγώ και από τότε δεν τον αποχωριζόταν ποτέ.
lifo.gr
Ο ίδιος έτρεφε μεγάλο σεβασμό στην Εκκλησία και τους ανθρώπους της.
Όταν περνούσαμε από Εκκλησία έκανε το σταυρό του. Κατέβαινε απ’ τ’ άλογο όταν βλέπαμε η παπά ή δεσπότη και του φίλαγε το χέρι.
Σας ανέφερα, επίσης, για το περιστατικό στο χωριό Νέο Αργύριο.
Ήξερε πάντως να διακρίνει τον καλό από τον κακό άνθρωπο.
Κάποτε που περνούσαμε μπροστά από ένα δεσπότη, δεν κατέβηκε να πάρει ευχή.
Όταν αργότερα τον ρώτησα γιατί, μου είπε:
«Παππούλη ξέχασες; Αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν που κατέδωσε τον ηγούμενο του Προφήτη Ηλία και τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί;».
Είναι αλήθεια ότι δεν είχε μυστηριακή ζωή, ίσως επηρεασμένος από τα διαβάσματά του, ποτέ όμως δεν είπε άσχημο λόγο για την Εκκλησία και σεβόταν την Παράδοση (Βγάζοντας το λεύκωμα του αγώνα από τη βιβλιοθήκη του, ο γέροντας μάς έδειξε μια φωτογραφία του Άρη και είπε:)
Τον βλέπεις αυτό το σταυρό που φοράει;
Του τον είχα δώσει εγώ και από τότε δεν τον αποχωριζόταν ποτέ.
lifo.gr
Ως έμπιστος του Άρη Βελουχιώτη έμεινε γνωστός ως ο «παπάς του Άρη» και επειδή ριχνόταν πρώτος στη μάχη και παρότρυνε και τους συμπολεμιστές έμεινε πιο γνωστός ως «Πάπα-Ανυπόμονος». Διορίστηκε ως Στρατιωτικός Ιερέας του Γενικού Αντιστασιακού Στρατηγείου.
Το 1946 μετά τη περίφημη Συμφωνία της Βάρκιζας επέστρεψε στη μονή Αγάθωνος, όπου και έμεινε ως ηγούμενος όλα τα επόμενα χρόνια. Η συμμορία του εθνικόφρονα Βουρλάκη απήγαγε τον ηρωικό μοναχό και τον βασάνισε μέχρι να υποσχεθεί ότι θα αναθεματίσει τους Αριστερούς της Φθιώτιδας.
Η Χούντα των Συνταγματαρχών δεν τον άφησε να ξεκουραστεί και να ασχοληθεί με το συγγραφικό του έργο.
Δύο Ρουμελιώτες ιερείς, συναγωνιστές στον ΕΛΑΣ,
ο παπά-Χολέβας και ο παπά-Ανυπόμονος.
Φωτ. Σπύρος Μελετζής
(«Με τους αντάρτες στα βουνά», Αθήνα, 1996)
Από το ιστολόγιο του δασκάλου Τάκη Ευθυμίου «Φθιωτικός Τυμφρηστός»
ο παπά-Χολέβας και ο παπά-Ανυπόμονος.
Φωτ. Σπύρος Μελετζής
(«Με τους αντάρτες στα βουνά», Αθήνα, 1996)
Από το ιστολόγιο του δασκάλου Τάκη Ευθυμίου «Φθιωτικός Τυμφρηστός»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου