Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Κείμενο που μοιράζεται στη Θεσσαλονίκη


ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΡΕΒΑΝΣ "Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω περίμενε μια στάλα ν’ ανασάνω
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω, να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.
Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,
οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.
Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες, αγάλι αγάλι εγίναν νεκροθάφτες
και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ’ την αρχή
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.
Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.
Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί
προσμένουν κάτι νέο να φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες, ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι, σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε, βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι, μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πού 'χεις κάνει δε φελάνε, το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι, η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί."

Οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι επιχειρηματίες, οι τραπεζίτες, οι έμποροι, η φάρα εκείνη που εκβιάζει εργαζομένους να ψηφίσουν το “ναι” της απόλυτης υποταγής στο δημοψήφισμα για να συνεχίσουν να έχουν δουλειά, οι μπάτσοι, οι φοβισμένοι, οι φίλοι  “της ησυχίας, της τάξης, της ασφάλειας”, οι εθελόδουλοι, οι υποτακτικοί, πήραν τη δική τους θέση στην ταξική πάλη της εποχής μας και, φανερώνουν το, από καιρό, δικό τους συγκροτημένο μέτωπο διαρκείας, το οπλισμένο ιδεολογικά και στρατιωτικά μέτωπο που φτιάξαν για να προστατεύσουν τα συμφέροντα τους.

Εμείς, αν και πουλάμε το χρόνο και τη δημιουργικότητα μας και μάλιστα φτηνά, δε πρόκειται να τους πουλήσουμε και τη συνείδηση μας. Στο δημοψήφισμα που καλούμαστε να διαλέξουμε με ποιο τρόπο θα υποτιμήσουν περαιτέρω τις συνθήκες που ζούμε, δε θα ψηφίσουμε γιατί ξέρουμε καλά το ποιο είναι το μέλλον μας με το ένα μνημόνιο ή με το άλλο, ξέρουμε καλά πως όποιο και να είναι το νόμισμα, η εκμετάλλευση μας από τα αφεντικά θα συνεχίσει, ξέρουμε καλά το ότι καμία επιλογή εκπορευόμενη “από τα πάνω” δε θα απαντήσει στα προβλήματα που βιώνουμε.

Ξέρουμε ταυτόχρονα όμως, πως η ταφόπλακα που θα βάλει το “ναι” θα πέσει πάνω από τους αγώνες του μέλλοντος, τους δικούς μας και αυτούς των επόμενων γενεών. Λέμε λοιπόν, σ΄ αυτούς και σ' αυτές που άφοβα και χωρίς αυταπάτες θα ψηφίσουν “όχι” στο δημοψήφισμα της Κυριακής αλλά και στους άλλους και στις άλλες σαν και εμάς που δε θα ψηφίσουν συνειδητά και όχι από αδιαφορία, πως από τη Δευτέρα κιόλας, υπάρχει μια αναμέτρηση που δε κρίνεται σε δημοψηφίσματα, μια αναμέτρηση που μας περιμένει στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, στα σχολεία και στις σχολές μας.

Μια αναμέτρηση που περιμέναμε να ξαναφουντώσει μετά από πολλά χρόνια μονόπλευρης εκδήλωσης της βίας του κεφαλαίου και του κράτους, μια αναμέτρηση από την οποία αυτή τη φορά εμείς θα βγούμε νικητές.

Εκεί θα σταθούμε μαζί, εκεί θα είμαστε παρόντες, όχι σαν έλληνες, αλλά σαν καταπιεσμένοι και καταπιεσμένες για να γκρεμίσουμε τις αυταπάτες, για να τελειώνουμε με την ανάθεση, για να συγκροτήσουμε μαχητικά τη δική μας τάξη, για να τσακίσουμε εδώ και σε όλο τον κόσμο τα αφεντικά, τα κράτη, τις αστυνομίες, τους στρατούς, τους εθνικούς διαχωρισμούς μεταξύ μας...

ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΘΑ ΠΟΥΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗ-ΑΓΩΝΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger