Στάλθηκε στο Inter Arma:
Η ΜΝΗΜΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Ήταν χαράματα της 22 Μαίου του 2009,
όταν μια έκρηξη στο Σαντιάγο της Χιλής προκάλεσε θραύσματα που διέσχισαν
ατελείωτα χιλιόμετρα και σύνορα ώσπου να μεταφέρουν μια είδηση που
καρφώθηκε στην καρδιά μας.
Ήταν χαράματα της 22 Μαίου 2009 όταν ο
αδερφός και σύντροφός μας Mauricio Morales, συνεπής μαχητής της
αναρχικής εξέγερσης, έθετε σε εφαρμογή το συνωμοτικό του σχέδιο
κατευθυνόμενος στη σχολή δεσμοφυλάκων στο Σαντιάγο με σκοπό να την
ανατινάξει. Η τύχη όμως εκείνη την ημέρα έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Η βόμβα
που μετέφερε ο αδερφός μας εξεράγη πρόωρα με αποτέλεσμα να πέσει νεκρός
λίγο πριν πετύχει το σκοπό του.
Η είδηση ότι ένας αδερφός μας έπεσε στη
μέση μιας προσχεδιασμένης συνωμοσίας, μιας προσχεδιασμένης πράξης
αναρχικής επίθεσης ενάντια σε έναν από τους πιο μισητούς θεσμούς της
εξουσίας, ενάντια σε αυτούς που εκπαιδεύονται πως να στραγγαλίζουν
μεθοδικά και σαδιστικά την ελευθερία, προκάλεσε μια χιονοστιβάδα
συναισθημάτων μέσα μας.
Εμείς που έχουμε νιώσει την ανάσα του
θανάτου πίσω μας, μέσα σε ένα σάκο στην πλάτη κατευθυνόμενοι στο στόχο
μας πάντα με την ίδια αγωνία ότι ίσως δε γυρίσουμε πίσω στους συντρόφους
μας, στους φίλους μας, στους αγαπημένους μας, πάντα με τη σκέψη πως
ίσως μπορεί να διασχίζουμε για τελευταία φορά το μονοπάτι της εξέγερσης
αποδεχτήκαμε αυτήν την είδηση συγκλονισμένοι.
Αμέσως νιώσαμε τον Mauricio δικό μας.
Έναν δικό μας αδερφό στις ιδέες αλλά και στις Πράξεις. Νιώσαμε μια
έντονη αίσθηση συγγένειας και έναν ισχυρό δεσμό αίματος να μας ενώνει.
Σαν ο Mauricio να ήταν από πάντα μαζί μας, δίπλα μας στα συνωμοτικά
σχέδια επίθεσης που εξυφαίναμε ενάντια στην κυριαρχία.
Η αρχική θλίψη δεν άργησε να μετατραπεί
σε οργή, σε δίψα για εκδίκηση για τον χαμένο μας αδερφό. Κοιταχτήκαμε
στα μάτια και δώσαμε μια σιωπηλή υπόσχεση ότι ποτέ δεν θα ξεχάσουμε. Ότι
ο Mauricio πάντα θα είναι δίπλα μας γιατί θα ζει μέσα μας και μέσα από
μας θα είναι παρών σε κάθε δράση, κάθε ενέργεια κάθε επίθεση ενάντια
στην Εξουσία. Έξι χρόνια μετά, όταν σκεφτόμαστε αυτήν την ημέρα τα ίδια
συναισθήματα αναβλύζουν μέσα μας.
Σαν αναρχικοί δεν εχουμε μάρτυρες.
Έχουμε όμως υπέροχους αδερφούς και αδερφές όπως ο Mauricio που πάντρεψαν
τη ζωή τους με την ομορφιά της αναρχικής εξέγερσης πληρώνοντας τελικά
το κόστος με την ίδια τους τη ζωή. Ο Mauricio έδωσε μια φορά τη ζωή του
πολεμώντας να ζήσει το φλογερό όνειρο της εξέγερσης φτύνοντας το θάνατο
στα μούτρα ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι αυτού του κόσμου προσκυνούν
καθημερινά το θάνατο, στραγγαλίζοντας οι ίδιοι τη ζωή τους μέσα στον
εφιάλτη των ατελείωτων συμβάσεων και παραιτήσεων. Αυτοεγκλωβισμένοι στην
πλάνη τους ότι ζουν, αναπνέουν θάνατο, μιζέρια και υποταγή. Γιατί
αδυνατούν να καταλάβουν ότι ζωή δεν είναι απλά να υπάρχεις, απλά να
επιβιώνεις, ένας απαθής κάτοικος στην ερημική χώρα των νεκροζώντανων
σκιών, αλλά να κινείσαι διαρκώς, να παθιάζεσαι, να απολαμβάνεις τα
συμπυκνωμένα και έντονα συναισθήματα και τη συγκίνηση της εξέγερσης, να
μάχεσαι, να μην ικανοποιείσαι με τη στασιμότητα, την αδράνεια, την
ελεεινή μετριότητα μιας ήσυχης ζωής, αλλά να αναζητάς διαρκώς το
ανικανοποίητο. Να μην επαναπαύεσαι. Να τιμάς τις αρνήσεις σου και ακόμα
περισσότερο να τολμάς τις επιθυμίες σου παρά το κόστος.
Ο Mauricio ως γνωστός αρνητής του
υπάρχοντος, επέλεξε μια τέτοια ζωή. Επέλεξε να διαλέξει τον όμορφο,
ζωογόνο και πλήρους έντασης δρόμο της αναρχικής εξέγερσης, μακριά από
τους υποταγμένους, τους φιλήσυχους, αυτούς που κοιτούν πάντα τη δουλειά
τους και δε νοιάζονται για τίποτα εκτός κι αν ο ουρανός τους πλακώσει.
Και όσους μπορεί να τολμήσουν να πουν για «άτυχους νεαρούς» που χάνονται
παρασυρμένοι από έναν παράλογο σκοπό τους αντιγυρίζουμε ότι δέκα
ολόκληρες ζωές δεν αξίζουν ούτε όσο μια μέρα από την εξεγερμένη και
αυθεντική ζωή του αδερφού μας.
Η μνήμη δεν είναι απλά σελίδες σε
ιστορικά βιβλία. Η μνήμη είναι δύναμη που ατσαλώνει τη θέλησή μας να
συνεχίσουμε να μαχόμαστε. Είναι ώθηση που μας σπρώχνει να μην υποχωρούμε
ποτέ. Η μνήμη ακονίζει το μίσος μας και οπλίζει την εκδίκησή μας. Η
μνήμη είναι η χώρα που συναντιόμαστε με όσους χάσαμε, με όσους δε
γνωρίσαμε, με όσους θα θέλαμε δίπλα μας στη μάχη, μια μάχη που όσο
συνεχίζεται, τα αδέρφια μας θα ζουν μέσα από τις χιλιάδες συνωμοσίες που
σχεδιάζονται παντού, σε ολόκληρο τον κόσμο, μέσα από βανδαλισμούς,
εμπρησμούς, εκτελέσεις, σχέδια απόδρασης από φυλακές και δε θα αφεθούν
ποτέ στη λησμονιά του χρόνου. Γιατί η μνήμη είναι το νήμα που συνδέει
όλους τους αναρχικούς της Πράξης, της Μαύρης Διεθνούς και της FAI/IRF
που αφιερώνουν τις φωτιές και τις εκρήξεις τους στα αδέρφια μας που
λείπουν με μια υπόσχεση:
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ
ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ
ΜΑΧΟΜΑΣΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Για τον Μάουρι
Για κάθε χαμένο αδερφό και αδερφή
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF Πυρήνας Φυλακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου