Σε ερώτηση σχετικά με την πιθανότητα δημοψηφίσματος από την κυβέρνηση ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας απάντησε ακολούθως:
«Δεν είναι εύκολο να καταλάβει κανείς τι ακριβώς θα έλυνε ένα τέτοιο δημοψήφισμα για παράδειγμα ή εκλογές. Ένα δημοψήφισμα αν θα μείνουμε ή θα βγούμε από το ευρώ; Και πώς θα βγούμε και τι θα γίνει, πώς θα πάμε; Αυτά τα ερωτήματα δεν μπορούν να τεθούν με ένα ναι ή ένα όχι. Άλλωστε πιστεύουμε ότι ο ελληνικός λαός έδωσε το ΟΚ σε αυτή την κυβέρνηση με ένα μεγάλο ποσοστό, έχει δηλαδή μια δυνατή πλειοψηφία, και βέβαια της έδωσε αυτό το ΟΚ θεωρώντας ότι η Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι, ότι θα μείνουμε στο ευρώ».
Το ΚΚΕ φαίνεται να θεωρεί αχρείαστο λοιπόν το δημοψήφισμα. Αυτή η στάση θα μπορούσε να έχει κάποια επιχειρήματα υπέρ της. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι το ερώτημα θα είναι πιθανώς παραπλανητικό και υποβοηθητικό της κυβέρνησης ή ότι ένα θετικό αποτέλεσμα υπέρ της παραμονής της ευρωζώνης θα έδινε λαϊκή νομιμοποίηση σε μια αντιδραστική πορεία.
Τα επιχειρήματα αυτά θα ήταν εύλογα αλλά και δηλωτικά μιας στατικής λογικής. Αποτελούν αφαίρεση από την πραγματικότητα του σύγχρονου πολιτικού ολοκληρωτισμού του καπιταλισμού και ειδικά της ΕΕ, που θεωρούν έγκλημα καθοσιώσεως κάθε έκφραση της λαϊκής θέλησης. Προδίδουν υποτίμηση της ανάγκης αλλά και της δυνατότητας η απαίτηση για δημοκρατία να αλλάζει συσχετισμούς και να δημιουργεί εμπόδια στη συνασπισμένη δράση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου μέσω της ΕΕ. Είναι τυχαίο ότι όποια δημοψηφίσματα έγιναν για το ευρωσύνταγμα χάθηκαν για τις φιλοΕΕ δυνάμεις;
Ωστόσο ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ δεν επιστρατεύει τέτοιου είδους επιχειρηματολογία. Προχωράει σε συλλογισμούς ακόμη πιο προβληματικούς.
Όχι απλώς δεν ζητάει καταδίκη της πολιτικής υποταγής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέσω (και) ενός δημοψηφίσματος που θα την έθετε σε λαϊκή κρίση και δυνατότητα αποδοκιμασίας, αλλά θεωρεί, εκ του αντιθέτου, ότι θα ήταν αντιδημοκρατική μια τέτοια κίνηση διότι: «Πιστεύουμε ότι ο ελληνικός λαός έδωσε το ΟΚ σε αυτή την κυβέρνηση με μεγάλο ποσοστό, έχει δηλαδή δυνατή πλειοψηφία, και βέβαια της έδωσε αυτό το ΟΚ θεωρώντας ότι η Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι, ότι θα μείνουμε στο ευρώ».
Το λιγότερο θα ήταν να υπέκρυπταν όλα αυτά απλώς μια χαιρεκακία απέναντι στη λαϊκή ετυμηγορία του τόπου: «Αυτό δεν διάλεξες; Τι θέλεις τώρα;» Θα ήταν λάθος στάση, όχι μόνο από άποψη τακτικής αλλά και ουσίας. Ο κόσμος δεν διάλεξε το ΣΥ-ΡΙΖΑ, για να του εξασφαλίσει ότι θα μείνει στο ευρώ. Αν ήταν έτσι θα διάλεγε τη ΝΔ και τους λοιπούς. Επέλεξε το ΣΥΡΙΖΑ διότι πίστεψε ότι θα μπορούσε να λύσει κάποια ζωτικά προβλήματά του, παρά το γεγονός ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επέλεγε μια ρήξη με την ΕΕ.
Ερώτημα: ποιος πρέπει να στριμωχτεί σήμερα; Ο ΣΥΡΙΖΑ, που υποσχέθηκε άρση της λιτότητας και των Μνημονίων και δεν το κάνει επειδή δε θέλει να τα σπάσει με την ευρωζώνη και την ΕΕ, ή οι ψηφοφόροι του που πίστεψαν την αυταπάτη ότι αυτά μπορεί να γίνουν με παραμονή στο λάκκο των λεόντων;
Το ΚΚΕ προτιμάει, δίνοντας άφεση αμαρτιών στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, να επιτεθεί στη βάση του. Χονδροειδής και λαθεμένη τακτική; Κάτι περισσότερο. Η ουσία βρίσκεται στην αποστροφή του Δ. Κουτσουμπά: «Ένα δημοψήφισμα αν θα μείνουμε ή αν θα βγούμε από το ευρώ; Και πώς θα βγούμε και τι θα γίνει, πώς θα πάμε; Αυτά τα ερωτήματα δεν μπορούν να τεθούν με ένα ναι ή ένα όχι».
Το ΚΚΕ δεν θεωρεί το ζήτημα της εξόδου από την ευρωζώνη και την ΕΕ άμεσο πολιτικό στόχο. Κάθε φορά που τίθεται ευθέως το ερώτημα το ροκανίζει δεόντως ή και το αρνείται ρητά.
Το λάθος δεν βρίσκεται στη σύνδεση που θέλει να κάνει ανάμεσα στην αποχώρηση από αυτή την ιμπεριαλιστική συμμαχία και την αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική προοπτική με «λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία». Βρίσκεται στον μηχανιστικό χαρακτήρα αυτής της σύνδεσης, στην έλλειψη κάθε διαλεκτικής λογικής κατανόησης της δυναμικής μιας ρήξης με την ΕΕ, στην άρνηση τελικά να κατανοηθεί ότι η ανατροπή της ευρωενωσιακής τάξης πραγμάτων είναι ένας αναγκαίος και πολύ πιθανός δρόμος για την προσέγγιση του στόχου της ανατροπής της αστικής εξουσίας.
Με τον τρόπο αυτόν όχι μόνο δεν προωθείται, αλλά υπονομεύεται η προοπτική μιας συνολικής αντικαπιταλιστικής τομής. Έτσι, καθώς θεωρούνται σήμερα όλα ακίνητα και ανίκητα, το μόνο που μένει είναι η κατανόηση διά της κομματικής προπαγάνδας ότι «η λαϊκή εξουσία είναι η μόνη λύση και όλα τα άλλα είναι φτωχά ή μάταια».
Το σύνθημα «Έξω από την ευρωζώνη και την ΕΈ» θα μπορούσε να είναι όχι μόνο αφετηρία αντεπίθεσης της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής Αριστερός αλλά και κόμβος συσπείρωσης ευρύτατων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων με στόχο και δυνατότητα ανατροπής της πολιτικής του κεφαλαίου και της εργατικής γενοκτονίας στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου