Ελλάδα: “Ή με την Αναρχία, ή με την εξουσία”, κείμενο της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς

Στάλθηκε στο Inter Arma:

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, 25η απεργία πείνας – Ή με την Αναρχία, ή με την εξουσία

Έχουν περάσει ήδη 25 μέρες που η μητέρα των Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου, καθώς και η φίλη του δεύτερου κρατούνται κλειδωμένες στα κελιά της δημοκρατίας.

Έχουν περάσει ήδη 25 μέρες που πραγματοποιούμε απεργία πείνας μέχρι θανάτου, με την απαίτηση της άμεσης αποφυλάκισής τους.

Έχουν περάσει 25 μέρες και ήδη οκτώ από εμάς βρίσκονται στα νοσοκομεία με οριακή την κατάσταση της υγείας τους.

25 μέρες δεν είναι απλά ένας αριθμός σε ένα ημερολόγιο, είναι το πείραμα της εξέλιξης της καταστολής, με νέες μεθόδους συναισθηματικού εκβιασμού ενάντια στους αιχμάλωτους αναρχικούς αντάρτες πόλης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι καρδινάλιοι της “δικαιοσύνης” στήνουν την Ιερά Εξέταση εναντίον συγγενών αιχμαλώτων ανταρτών πόλης. Έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν, με διώξεις συγγενών που, τελικά, απαλλάχθηκαν στις δικαστικές αίθουσες, αφού πρώτα οδηγήθηκαν ως τρόπαια της αστυνομίας, στο θυσιαστήριο των media και του δημοσιογραφικού κανιβαλισμού. Όμως, είναι η πρώτη φορά που η καταστολή επιτίθεται με τέτοια ένταση εναντίον συγγενών, εξαπολύοντας πογκρόμ. Τρεις συλλήψεις, δύο προφυλακίσεις και μία δικογραφία που παραμένει ανοιχτή.

Οι βελούδινοι νόμοι της δημοκρατίας σε περίοδο αριστερής διαχείρισης της εξουσίας, επέβαλλαν το δικό τους πραξικόπημα, που ούτε η χούντα των στρατιωτικών δεν είχε τολμήσει να εφαρμόσει. Στη δικτατορία των συνταγματαρχών, όταν ένας φυγόδικος – καταζητούμενος εχθρός του καθεστώτος έβρισκε καταφύγιο σε συγγενικό του σπίτι, ούτε οι στρατοδίκες δε διανοούνταν να ασκήσουν δίωξη ή να βάλουν φυλακή τους συγγενείς τους. Σήμερα, όμως, η δημοκρατία αποκαλύπτεται όλο και πιο φασιστική και εκδικητική. Ακόμα και οι ψευδαισθήσεις ελευθερίας, τώρα οπισθοχωρούν. Φοράει το σιδερόφραχτο θώρακα των νόμων, για να διασφαλίσει την τυραννία της. Επιτίθεται με προφυλακίσεις συγγενών, τρομονόμους, κουκουλονόμους, διώξεις ακόμα και για πολιτικά κείμενα, υπερεξουσία δικαστών και αντιτρομοκρατικής, τηλεδίκες με δημοσιογράφους σε ρόλο εισαγγελέα, εφόδους και έρευνες σε σπίτια… Αυτό είναι το φόντο της δημοκρατικής ελευθερίας.

Η καταστολή, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια λέξη. Δεν είναι μόνο χειροπέδες, ανακριτές και κλειδωμένες πόρτες φυλακής. Είναι, πάνω απ’όλα, μια κοινωνική σχέση. Είναι μία διαρκής υπόσχεση και εγγύηση της ισορροπίας του τρόμου της εξουσίας. Γι’αυτό λέμε πως η υπόθεση της προφυλάκισης των συγγενών μας δεν είναι απλά και μόνο μία προσωπική υπόθεση. Είναι η διαχείριση του φόβου και του συναισθηματικού εκβιασμού που ξεκινάει από το προσωπικό, για να φτάσει στο συλλογικό. Ο στόχος είναι ένας: η πλήρης απομόνωση και η οριστική εξουδετέρωση της επιλογής του αναρχικού αντάρτικου πόλης.

Η εξουσία και το σύστημά της γνωρίζει, πλέον, πως οι συλλήψεις και η φυλάκιση αμετανόητων αναρχικών ανταρτών πόλης δεν πρόκειται να μας οδηγήσει σε καμία παράδοση ή ανακωχή. Ακόμα και η φυλακή, μπορεί να γίνει το εργαστήρι σχεδιασμού ανατρεπτικών καταστάσεων για ανθρώπους που η αιχμαλωσία δεν έσβησε τη φλόγα της ελευθερίας από μέσα τους. Άλλο είναι να πιαστείς αιχμάλωτος και άλλο να παραδοθείς. Ο μόνος τρόπος που εφηύρε το σύστημα για να μας εξουδετερώσει, είναι να μας απομονώσει πολιτικά, μέσω δημοσιογραφικής συκοφαντίας, και να μας μετατρέψει ομήρους, όχι μόνο του κράτους, ΑΛΛΑ και των επιλογών μας που, πλέον, έχουν αντίκτυπο στους συγγενείς μας, οδηγώντας τους στη φυλακή.

Αυτή τη στιγμή, ο εκβιασμός της εξουσίας είναι ξεκάθαρος: ή κάνουμε ανακωχή, ή οι συγγενείς μας παραμένουν στη φυλακή. Αυτό είναι το πραγματικό οργανωμένο έγκλημα και οι μαφιόζικες πρακτικές του…

Στο δίλημμα του τρόμου, απαντάμε με το δίλημμα της αξιοπρέπειας και του αγώνα: ή απελευθερώνουν τους συγγενείς μας, ή αντιμετωπίζουν την ανάφλεξη της κοινωνικής ειρήνης με φόντο την απεργία πείνας και τη διαδραστική σχέση αγώνα και επιθέσεων που αυτή δημιουργεί.

Φυσικά, η καταστολή έχει επεκτατική διάθεση, καθώς επιθυμεί ο φόβος να κυριεύσει κάθε πιθανότητα ανατρεπτικής σχέσης και πράξης. Οι προφυλακίσεις των συγγενών μας λειτουργούν ως η εμπροσθοφυλακή του φόβου, με σκοπό τη γενίκευσή του. Δεν είναι τυχαίο ότι στα ανακριτικά γραφεία υπάρχουν και εξετάζονται τα βιβλία των επισκεπτηρίων που έχουμε κάνει στη φυλακή από το 2011… Δεν είναι τυχαίο ότι στα δικαστήρια που γίνονται εναντίον μας, όλοι οι παρευρισκόμενοι, όχι μόνο φακελώνονται, καθώς κρατούνται τα στοιχεία της ταυτότητάς τους, αλλά χαρτογραφούνται (ακόμα και φωτογραφίζονται) από τους αντιτρομοκρατικάριους και τους ασφαλίτες, που βρίσκονται στην αίθουσα. Το μήνυμα, λοιπόν, είναι σαφές: αφού δε δίστασαν να προφυλακίσουν τους συγγενείς μας, τότε, ο κάθε αλληλέγγυος σύντροφος, μπορεί να βρεθεί σιδεροδέσμιος σε ένα ανακριτικό γραφείο γιατί μας βοήθησε οικονομικά, γιατί μας έστειλε ένα γράμμα, γιατί μίλησε μαζί μας… Εδώ είναι το σημείο που συναρμολογείται το παζλ της καταστολής. Ο τρομονόμος περιγράφει ακριβώς αυτήν τη συνθήκη: «Όποιος βοηθάει ηθικά, οικονομικά τρομοκρατική οργάνωση, μπορεί να κατηγορηθεί ως μέλος της». Όσο πιο αόριστη είναι η εξουσία, τόσο πιο απόλυτα κυβερνά… Ο τρομονόμος, λοιπόν, θέλει να καταστείλει κάθε έκφραση αλληλεγγύης. Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί ο όρος “ηθική βοήθεια”; Με αυτόν τον τρόπο, μπαίνουν στη μέγγενη της καταστολής τα πάντα. Ηθική βοήθεια είναι ακόμα και η αποστολή βιβλίων σε κρατούμενο ή το μοίρασμα κειμένων του, ή η ανάρτησή τους σε σελίδες αντιπληροφόρησης. Το ίδιο ισχύει και με την οικονομική βοήθεια. Στο στόχαστρο μπορούν να μπουν συλλογικότητες που ενισχύουν οικονομικά τους πολιτικούς κρατούμενους, για τη διαβίωσή τους εντός φυλακής.

Το στοίχημα που τίθεται απέναντι στην επέλαση του φόβου είναι απαιτητικό και απόλυτο. Μπορούμε να αντιστρέψουμε τους όρους και να κάνουμε το φόβο ν’αλλάξει στρατόπεδο. Απέναντι στο φόβο της καταστολής, μπορούμε να ορθώσουμε το πείσμα και την απόφαση για επίθεση χωρίς καμία ανακωχή. Η αρχή του δικαστικού πραξικοπήματος που προφυλάκισε του συγγενείς μας, μπορεί να γίνει η αφετηρία μιας επανεκκίνησης ρήξης και μάχης για τη συνολική απελευθέρωση. Η απεργία πείνας είναι ένα ανάχωμα αξιοπρέπειας στην ασφυκτική πολιορκία των νόμων. Η απεργία πείνας λειτουργεί ως πυροκροτητής που μπορεί να πυροδοτήσει ένα αρκετά ανομοιογενές εκρηκτικό μίγμα. Αποτελεί ένα σημείο συνάντησης που, με φόντο την επέλαση του αστυνομικοδικαστικού κράτους, συνδέει τον κόσμο του αγώνα, ανεξάρτητα από τις ξεχωριστές αναφορές, τις ιδιαιτερότητες και τις διαφορές του καθένα. Σε καμία περίπτωση δεν προωθούμε μία επίπλαστη «ενότητα» προκρίνοντας τη συλλογική αμνησία των ρήξεων που έχουν υπάρξει. Δεν είναι ένα ψεύτικο «όλοι μαζί», αλλά ένα επιτακτικό «τώρα είναι ώρα για δράση». Η πρόκληση που ρίχτηκε από τον εχθρό με την προφυλάκιση των συγγενών μας, ξεπερνάει τα πρόσωπα, τις συμπάθειες και τις αντιπάθειες και, γι’αυτό, μπορεί να απελευθερώσει μια τεράστια δυναμική. Τη δυναμική της όξυνσης της αναρχικής διαρκούς επίθεσης ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Εκεί, μέσα στην επίθεση ανακαλύπτει ο καθένας τον εαυτό του και τις επιθυμίες του. Κι αν θέλουμε, αύριο ξαναμαλώνουμε… Σήμερα, όμως, είναι ώρα για αποφάσεις.

Ή με την Αναρχία, ή με την εξουσία

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟ 2/3

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΣΠΦ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ, ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF,
Πυρήνας Φυλακής