Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Έθνος ΑΝΑΔΕΛΦΟ και κρατικοδίαιτο…


του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Περασμένα μεγαλεία διηγόντας τα να κλαις… Είναι φάρσα, είναι τραγωδία…; Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος… Με αφορμή τις «αποκαλύψεις» του γνωστού κηπουρού του ΓΑΠ για τις χιλιάδες προσλήψεις του Παυλόπουλου στο δημόσιο, θα πρέπει να σχολιάσω, πως μιλάνε όλοι, μιλάει και ο Ραγκούσης... Ο ευνοούμενος του Γιώργου Παπανδρέου… Και για να είμαι ακριβής… Θεωρώ πως δεν έχουν το δικαίωμα να ομιλούν οι κάθε λογής και εποχής Πασόκοι για διορισμούς στο Δημόσιο… Λίγη τσίπα δεν βλάπτει…

Επί του προκειμένου η Ελλάδα διατηρεί, χωρίς κόπο, για αιώνες τον τίτλο του πιο ιστορικού ίσως κομματιού της γης. Η γωνία που δίδαξε τον δυτικό πολιτισμό και μετέδωσε την πυρήνα της ανθρώπινης σκέψης κατοικείται διαχρονικά από λογής λογής ανθρώπους. Από αυτούς που κάνουν το ελληνικό φως να φαίνεται δυνατότερο και από εκείνους που δυστυχώς μόνιμα αποθεώνουν τη μετριότητα. Γι’ αυτό και μία χώρα ιστορική, ένα Έθνος περιούσιο και μια κοινωνία με χιλιάδες αρετές, ζει σήμερα σ’ ένα απόλυτα αστείο κράτος. Γιατί το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι πως το κράτος είναι λίγο, ή πολύ, υπερφορτωμένο, ή ελλειπτικό. Αλλά είναι, πως το κράτος είναι κυριολεκτικά αστείο.
Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι εμείς , το «περιούσιο Έθνος του Θεού», που έχουμε μάθει να βαδίζουμε μόνο με τη βοήθεια του Θεού, ότι και ο μεγαλοδύναμος θα βαρεθεί να μας βοηθάει αν δεν βάλουμε το χέρι μας. Μετά από ώριμη σκέψη θα μπορούσαμε να καταλάβουμε πως δεν γίνεται να έχουμε μόνο τα ωφελήματα μιας μακραίωνης ιστορίας αλλά και την υποχρέωση να περιφρουρούμε το κύρος με το οποίο μας έντυσαν οι προγονοί μας.
Ένα αστείο κράτος υποσιτίζεται, αν ζει, από τις παθογένειες των πολιτών και φυσικά πρωτίστως των πολιτικών του, ενώ ζει καλύτερα χτίζει προοπτική και συναντάει το μέλλον με οδηγό το παρελθόν, παλεύει για ένα αντάξιο αύριο. Όχι όταν δεν αφήνεται να φύγει από τις δοξασμένες αναμνήσεις ενός μεγάλου παρελθόντος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger