Αμόλα αξιοπρεπώς καλούμπα!...

Μπορεί κάποιος να κάμει την ανάγκη φιλοτιμία κι έτσι να εμφανίζει αυτό που κατ' ανάγκη γίνεται ως κάτι που γίνεται οικειοθελώς. Ωραία όλα αυτά, συνοδευόμενα συχνά κι από το σύνηθες, την καραμέλα των ημερών, αξιοπρέπεια. Ανοίγεις το λεξικό και για την αξιοπρέπεια βρίσκεις, ως πλήρες ερμήνευμα στο ουσιαστικό, πως πρόκειται για σεβασμό κι εκτίμηση στον εαυτό μας, αλλά χωρίς έπαρση και τήρηση των κανόνων σωστής συμπεριφοράς, ευγένεια δε ήθους. Για να γίνει βαθιά κατανοητή η λέξη, το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η φράση «δέχτηκε την ήττα με αξιοπρέπεια».
Τα ήθη αλλάζουν ανά εποχή και κοινωνικό χωρόχρονο. Το ήθος εμπεριέχει διαχρονικές και αυτοπροσδιοριστικές και ετεροπροσδιοριζόμενες παραμέτρους. Η αξιοπρέπεια είναι καταρχήν συμπεριφορά. Βασισμένη σε συναίσθημα περηφάνιας, αυτοεκτίμησης, αυτοσεβασμού, αυταξίας και ενίοτε παραπέμπει εξωτερικώς και σε αρχοντιά κι όταν κυριαρχεί η ευθύτητα δίνει αγέρωχη εντύπωση, κοντολογίς περιγράφεται και ως κιμπαρλίκι.

Μπορεί η κυβέρνηση των Συριζανέλ να τη μετατρέψει στο πεδίο δε του Eurogroup, στην αρένα της Ευρωζώνης, στη μάχη της δανειακής επιβίωσης και στην ιστορικώς αμνήμονα μνημιολογία σε ιδεολογία ή καλύτερα σε ιδεολόγημα της ευρωαριστεράς; Το πυροτέχνημα εξαντλήθηκε μέσα σε δυο-τρεις εβδομάδες αντιφάσεων, μεγαλοστομιών και εκτίναξης μόνο των όρων στα άκρα τους. Πόσο αξιοπρεπές είναι να ανάγεται σε «ήρωα» ένας καθηγητής συνταγματικού δικαίου που χαρακτηρίζει δημόσια αντισυνταγματικούς τους νόμους τους οποίους αμέσως μετά ψηφίζει. Γιατί όταν μιλάει κανείς για γνωμοδοτήσεις, η αποδοχή τους ή μη είναι συνάρτηση κύρους, προβολής και κατεστημένου. Τότε το άξιον και το πρέπον, προσεγγίζονται κατ' εκτίμηση. Η ψήφος όμως είναι θέση που παράγει αποτελέσματα και αποπροσωποποιείται αριθμητικά.
Ετσι φτάσαμε, με τούτα και μ' εκείνα, όχι απλώς ν' αφήνουμε τη σκοπιμότητα να προσδιορίζει το νόημα των λέξεων, αλλά κυρίως και πάνω απ' όλα, πρώτη φορά αριστερά «η οργανική ενότητα» κυβέρνησης και λαού να αφαιρεί από το άξιον και το πρέπον τον ταξικό προσδιορισμό και να γλιστράει σε επικίνδυνα ιδεολογικά μονοπάτια αυτάρεσκης σωτηριολογίας και ιστορικής διαστροφής. Εγεννήθη ημίν αυτός ο ένας και μόνος που θα αλλάξει την Ευρώπη για το καλό της, θα βρει τις λύσεις που θα ικανοποιούν ταυτόχρονα τους πάντες και τα πάντα, θα τσιμεντώσει τα μαύρα πηγάδια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας έχοντας προαναγγείλει το τέλος των δυστυχισμένων. Γιατί είναι όλοι δυστυχισμένοι, μα όλοι. Κι αυτοί που δεν έχουν να φάνε κι αυτοί που δεν παίρνουν πίσω τα δανεικά τους κι αυτοί που βιώνουν τη δραματική πτώση των κερδών τους, εργάτες κι αφεντικά, συνταξιούχοι και παιδιά που δε γεννήθηκαν για να μη διογκωθεί ο οικογενειακός προϋπολογισμός.
Ετσι τα μέτρα κοινωνικής σωτηρίας ταΐζουν με αξιοπρέπεια την ανέχεια και με πατριωτισμό την ανάγκη να πληρωθούν χαράτσια και ένφια ως ο διπλούς πέλεκυς, απ' τη μια η ανάγκη απ' την άλλη η φιλοτιμία, να περιποιεί τιμή σ' αυτούς που ψήφισαν αξιοπρέπεια: Να ξέρεις δηλαδή κι όχι να μην ξέρεις ως αριστερά χειρ, χέρι δηλαδή, τι ακριβώς ποιεί η δεξιά σου χερούκλα. Γιατί ως γνωστόν ο ούριος άνεμος του bonus φουσκώνει μόνον τα πανιά της αριστερής σημαίας δεξιάς ευκαιρίας, υψωμένης στο καΐκι Ελλάς.
Το αριστερό οπλοστάσιο έχει πλούσιο λεξιλόγιο και πολλούς Ταλιμπάν γλωσσικών συνιστωσών. Ο συμβιβασμός είτε επιτευχθεί, είτε όχι με Κούγκι ή χωρίς θα επιχειρηθεί να πωληθεί εντός εκτός κι επί ταυτά ως αξιοπρέπεια. Το τίμημα ποιος θα καθορίσει ότι είναι πρέπον και πόσο άξιος θα είναι ο λαός που θα το καταβάλει σε δόσεις στο άπειρο του καπιταλισμού. Η Καθαρά Δευτέρα δεν πρόκειται να ξεκαθαρίσει τη διαφορά επανάστασης και διαπραγμάτευσης. Δεν το έκανε ποτέ ως έναρξη νηστείας όσο ψηλά κι αν πετούν οι αετοί της αμολυμένης αριστεροδέξιας καλούμπας. Γιατί εντέλει πιο αριστερή αξιοπρέπεια απ' το να πληρώνει η εργατική τάξη τα λεφτά που δανείστηκαν τ' αφεντικά της δεν υπάρχει. Ουάου!

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ