Vintage άσματα τρομοκρατίας και εκβιασμών

Δεν ήταν μόνο οι απειλές του Γιώργου στην ανακοίνωσή του, που ούτε λίγο ούτε πολύ αποκαλύπτει πως έρχεται το κόμμα του. Είναι που αποκάλυψε ακόμα έναν… θάλαμο της διαπραγμάτευσης που λαμβάνει χώρα στον τάφο της εκλογικής Αμφίπολης που περιμένει την κυβέρνηση Σαμαρά.

Το γεγονός πως Αντώνης και Γιώργος, Γιώργος και Αντώνης, συντονίστηκαν στους κινδύνους που απειλούν, αλλά και την επιτυχία που σημειώνει ξανά το hit του Grexit στα χείλη των αγορών δεν πρέπει...

να περάσει απαρατήρητο.

Όπως δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η παραίνεση του Γιώργου να θυμηθεί ο Αντώνης πως το 2011 ο Γιώργος έκανε στην μπάντα ώστε να ξεπεραστεί η κυβερνητική κρίση.

Ξέρετε, τότε που ανέβηκε η Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση και το ΛΑΟΣ στην εξουσία. Και ο τραπεζίτης Παπαδήμος στην πρωθυπουργία.

Παράλληλα, βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου νιώθουν υποχρέωση να περιγράψουν τι θα γίνει εάν μας χτυπήσει κάποια εθνική συμφορά. Από τη μία οι κυβερνητική που την οριοθετούν στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλοι οι Ανεξάρτητοι… Έλληνες που δεν ξέρουν ποια είναι, αλλά ξέρουν τι θα ψηφίσουν εάν μας βρει.

Το παραπάνω σκηνικό συνθέτει την εικόνα μίας κυβέρνησης που ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει μία κρίση, που όμως δεν μας έχει βρει ακόμα. Τουλάχιστον επίσημα.

Την ίδια ώρα, το ελληνικό χρηματιστήριο χάνει το ένα πέμπτο της απειροελάχιστης δύναμης που έτσι κι αλλιώς είχε. Ενώ τα spread συνεχίζουν να καλπάζουν, παρά το γεγονός πως όσο είμαστε σε πρόγραμμα μας αφήνει αδιάφορους.

Σε όλα τα παραπάνω, έρχεται να προστεθεί η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αν κρίνουμε από τις διαθέσεις, στις επικείμενες εκλογές οι αφίσες των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ και της ΝουΔου θα κυκλοφορούν με σφραγίδα Ε.Ε..

Δεν φτάνει που ο Επίτροπος Οικονομίας Μοσχοβισί ετοιμάζεται να βρεθεί στην Αθήνα παράλληλα με την εκλογή Προέδρου.

Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ένωσης μας υπέδειξε και ποιο είναι το “λανθασμένο αποτέλεσμα” των εκλογών. Μας αποκάλυψε μάλιστα πως προτιμά “οικεία πρόσωπα” ο Λουξεμβούργιος.

Λες και δεν ξέρουμε χρόνια τώρα να βγάζουμε με λανθασμένο αποτέλεσμα τους υπαλλήλους των εταιρειών που ο ίδιος με την πολιτική του δράση καλύπτει.

Τώρα υπερασπίζεται ανοικτά το καθεστώς της διαφθοράς και της ανομίας που οδήγησε τη χώρα στην αγκαλιά του ΔΝΤ και των τραπεζών του.

Σε κάθε περίπτωση, και ο πιο αφελής διαβλέπει με ποιον θα χρειαστεί να δώσουμε τη μάχη για την ανεξαρτησία της χώρας. Και αυτοί δεν είναι οι Σαμαροβενιζέλοι.

Ή καλύτερα δεν είναι αυτοί μόνοι τους.

Είναι οι υποτελείς τους μέσα στη βουλή, οι προϊστάμενοι τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα αφεντικά των εταιρειών τους που ανεβοκατεβάζουν την λαϊκή αγορά του ελληνικοί χρηματιστηρίου.

Οι κάλπες έρχονται με τέτοια φόρα που δεν φαίνεται να αποφεύγονται.

Όμως το jinglάκι των Χριστουγέννων θα μας δονεί σε ρυθμούς “εξόδου από το ευρώ” του 2012 και της “ανάγκης κυβέρνησης εθνικού σκοπού” του 2011.

Σε αυτό τον αγώνα για να ξεμπερδέψουμε από τη μαφία που λυμαίνεται τον τόπο, όσο δεν τραγουδάμε τα δικά μας τραγούδια, θα είμαστε καταδικασμένοι να χορεύουμε στα τραγούδια του παρελθόντος.

Από Ρεμπελίσκος