Ο τρόμος της έλλειψης σε χαρτί υγείας πολυτελείας

«Θα χαθούν όσα έχουμε καταφέρει», κραυγάζουν τα τελευταία εικοσιτετράωρα οι ντουντούκες του συστήματος. Θέλει πολύ θράσος, και σίγουρα το διαθέτουν σε ποσότητες ανεξάντλητες, να ισχυρίζονται ότι είναι κατόρθωμα να βρίσκεται η χώρα στο σημείο που ήταν πριν τέσσερα χρόνια και αφού μεσολάβησε η μεγαλύτερη κλοπή εισοδημάτων που έχει καταγραφεί τα τελευταία διακόσια χρόνια.

«Όσα καταφέραμε με τις θυσίες του ελληνικού λαού», αναφέρουν τα πολεμικά ανακοινωθέντα που έχουν αρχίσει να εκδίδονται, και θα πολλαπλασιαστούν, όταν το αδιέξοδο στη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας δεν θα είναι δυνατό να αποκρυβεί. Τους αρέσουν οι θυσίες. Ιδίως, αν οι αγελάδες...

που σφάζονται δεν είναι δικές τους και αυτοί τρώνε τον άμπακο στο γλέντι που ακολουθεί.

Μέχρι και τα σπρέντς, που τα είχαμε ξεχάσει, επανέρχονται. Είμαστε, μόνο στην αρχή της επίθεσης καθαρού φόβου που επιχειρείται. Ξεκινούν δοκιμάζοντας τα αντανακλαστικά, ξυπνώντας αναμνήσεις στα κέντρα του πόνου, δεν χρειάζεται να γεύεσαι την οδύνη, η ανάμνησή της, είναι αρκετή για να πονά το θύμα. Θέλουν να δουν αν ο σκύλος θυμάται την παντόφλα με την οποία τον χτυπούσες  μικρό. Ύστερα θα συνεχίσουν με μια μεγαλύτερη δόση για να δείχνουν ότι αυτοί κρατάνε το μαστίγιο.

Τα σενάρια με «αρρώστους» και «γιατρούς» εισέρχονται ξανά στον δημόσιο διάλογο. Ορθοπεδικοί απειλούν ότι θα τσακίσουν σαν κλαράκια τα αδύνατα χέρια της ελληνικής οικονομίας και οδοντίατροι ότι με τα τρυπάνια τους θα βγάλουν τα μάτια του νότιου «ασθενή». Ο «άρρωστος» πρέπει να πειστεί ότι ασθενεί βαρέως.

Ξέρουν το παιχνίδι της επικοινωνίας, καί έχουν όλα τα μέσα στη διάθεσή τους: ψέματα, παραδείσιες υποσχέσεις, διαστροφή των λόγων του απέναντι, ευθείες απειλές, καταστροφολογία χιλιαστικού περιεχομένου και, όσα η φαντασία μπορεί να προσθέσει, για να αποδειχτεί ότι καλύτερος πελάτης δεν είναι αυτός που πάσχει από κάποια αρρώστια αλλά ο ανήσυχος υγιής. Πληρώνει αυτός που προσπαθεί να βρεί από τι πάσχει, και όσο δεν το βρίσκει, ερευνά αενάως, διότι του λένε ότι, δεν γίνεται, όλο και κάτι θα αποκτήσει στο μέλλον.

Και επειδή στο εσωτερικό τα παραδείγματα επιτυχίας και ευτυχίας δεν υπάρχουν, για να λειτουργήσουν σαν καρότο δεμένο μπροστά στα μάτια του υποζυγίου, εφευρίσκονται καρότα εξωτερικού, αν και, το κνούτο εξωτερικού κάνει καλύτερη δουλειά. Παραδείγματα υπομονετικών λαών, αδιάφορων πολιτών, σιωπηλών και συμβιβασμένων, θα ανασυρθούν για να δείξουν πόσο μπορείς να ευτυχήσεις αν έρθεις σε κατάσταση αμοιβάδας, αν δεχθείς την μοίρα που σου ετοιμάζουν. Και παραλλήλως τι θα πάθεις αν δεν αποδεχτείς τις ταπεινώσεις. Ποιά καταστροφή σε περιμένει, με ποιό μέγεθος δυστυχίας θα αναμετρηθείς.

Πριν λίγο καιρό, είχε φτάσει μια είδηση από τη Βενεζουέλα η οποία έπαιξε στα εντόπια ιδιωτικά τηλεοπτικά δίκτυα μια ολόκληρη εβδομάδα. Ύστερα, τα νέα από την χώρα αυτή εξαφανίστηκαν τελείως. Το πρόβλημα που υπήρχε, ήταν πως είχαν αδειάσει τα ράφια των σούπερ μάρκετ από χαρτί υγείας πολυτελείας. Το γεγονός, πρέπει να ήταν συγκλονιστικό για τους τρυφερούς πισινούς των μεγαλοαστών της Βενεζουέλας, που εξεγέρθηκαν, σηκώθηκαν από τις Λουδοβίκειες πολυθρόνες τους και δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν τον θυμό τους, γιατί είχαν φτάσει στο έσχατο σημείο, να χρησιμοποιούν το κωλόχαρτο των φτωχών.

Η κατάσταση ήταν τόσο δραματική που άξιζε, σίγουρα, να ενημερωθούν και οι ελληνικοί μπουρζουάδικοι πισινοί για τα πάθια των ομολόγων τους στην αριστεροκρατούμενη χώρας της λατινικής αμερικής. Μια βδομάδα κράτησε το... μαρτύριο στη Βενεζουέλα  και η σκατολογική ενημέρωση των ελλήνων.

Τι απέμεινε από την βρωμερή αυτή ιστορία; Ότι αν ψηφίσεις κανένα αριστερό κόμμα μπορεί να σου λείψει και εσένα το χαρτί υγείας πολυτελείας για μια εβδομάδα και τότε... τι πισινό θα παραδώσεις; Το γεγονός ότι στο δεξιοκρατούμενο Μεξικό δολοφονήθηκαν 43 φοιτητές με αγριότητα που συναγωνίζεται αυτή των τζιχαντιστών, αν δεν την ξεπέρασε κιόλας, αυτό δεν άξιζε να απασχολήσει και πολύ την φαιά ουσία του αποχαυνωμένου  τηλεθεατή. Πάρε λοιπόν μισθό 400 ευρώ, και ευχαριστημένος να είσαι, πλήρωσε τον ΕΝΦΙΑ, τον ΦΠΑ, το PSI, τα χρέη των τραπεζών, τα δάνεια, στείλε τα παιδιά σου στο εξωτερικό, πούλα λιμάνια, αεροδρόμια, ακτές, κλείσε νοσοκομεία, σχολεία, μάθε να συμμετέχεις στο φόβο των επενδυτών της Νέας Υόρκης, και να ανησυχείς ότι αν αλλάξουν τα πράγματα δεν θα χάσεις μόνο όλα αυτά τα καλούδια αλλά ενδέχεται να μην βρίσκεις και κωλόχαρτο πολυτελείας.

Του Απόστολου Λυκεσά από alterthess