ΕΝΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΟΥ
Σαν σήμερα στις 22 Μάη του 2005, πριν 9 χρόνα, χάσαμε τον Χαρίλαο Φλωράκη, μια από τις μεγαλύτερες ηγετικές και αγωνιστικές φυσιογνωμίες του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας.
Ο καπετάν- Γιώτης με τη λαϊκή σοφία του, με την απλότητα, την οξυδέρειά του και την ευθυκρισία του έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επαναθεμελίωση και ανάπτυξη του ΚΚΕ, του οποίου ανέλαβε την ηγεσία σε μια πολύ δύσκολη στιγμή και όταν το ίδιο ζούσε πολύ δύσκολες ώρες.
Η Iskra στη μνήμη του Χαρίλαου Φλωράκη αναδημοσιεύει από τον Εργατικό Αγώνα τη σημαντική ομιλία του Καπετάν Γιώτη στη 17η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που έγινε στην παρανομία και στα μαύρα χρόνια της αμερικανοκίνητης ελληνικής χούντας.
Η εξαιρετική, σχεδόν, ιστορική σημασία αυτής της ομιλίας έγκειται στο γεγονός ότι ο Χ. Φλωράκης στηλιτεύει την ανώμαλη αντιδημοκρατική λειτουργία της ΚΕ και ειδικότερα του ΠΓ , τα οποία είχαν υποκατασταθεί από την απόλυτη εξουσία του Γραμματέα του Κόμματος (ο Γραμματέαςήταν το ΠΓ, λέει χαρακτηριστικά), ενώ πλέκει ένα μεγάλο εγκώμιο στην ανάγκη συλλογικής δημοκρατικής λειτουργίας του κόμματος και των ανώτερων κεντρικών οργάνων του.
Η ομιλία αυτή του Χ. Φλωράκη, όπως είναι μάλλον προφανές, αποκτά μια ιδιαίτερη επικαιρότητα στις μέρες μας που το κομμουνιστικό και αριστερό κίνημα της πατρίδας μας αντιμετωπίζει πρωτόγνωρες προκλήσεις και οφείλει να επανεξετάσει πολλές από τις επιλογές του προκειμένου να ανοίξει σύγχρονους ενωτικούς και αποτελεσματικούς προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους ανασυγκρότησης, διεξόδου και ανόρθωσης της Ελλάδας.
Οι προκλήσεις σήμερα για την κομμουνιστική και ριζοσπαστική Αριστερά δεν μπορούν να απαντηθούν αποτελεσματικά και νικηφόρα χωρίς τη δημοκρατία μέσα στα κόμματα της Αριστεράς και χωρίς το διάλογο και τη μεταξύ τους κοινή δράση.
17η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΚΕ ΚΚΕ (9- 13/12/1972)
ΟΜΙΛΙΑ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΦΛΩΡΑΚΗ- ΓΙΩΤΗ
Σύντροφοι, ζήτησα να μιλήσω γιατί ήθελα και εγώ να σάς πω για την συγκίνησή μου που βρίσκομαι, που συμμετέχω σ' αυτό το σώμα, στην Ολομέλεια της ΚΕ
ύστερα από τόσα χρόνια. Και δεν σας κρύβω, ότι η συγκίνησή μου είναι
ακόμα μεγαλύτερη γιατί, εγώ τουλάχιστο, βρίσκω μια σημαντική διαφορά από
τα σώματα της εποχής εκείνης. Ίσως οι σύντροφοι και είναι λίγοι, που
συμμετείχαν σ' εκείνα τα σώματα, είναι ο Πέτρος, ο Πρόεδρος, ο Κώστας, δεν θυμάμαι, ο Λεωνίδας,
επειδή συμμετείχαν να μην το βλέπουν αυτό το πράγμα, εμάς που είναι το
κενό αυτό, ομολογώ ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά. Τέτοιο, πως το λένε, θάρρος,
να διατυπώνουν τη σκέψη τους προς όλες τις κατευθύνσεις τότε δεν
υπήρχε. Κι αυτό είναι ένα πολύ ενθαρρυντικό, πως το λένε, στοιχείο.
Ανεξάρτητα από την ανωμαλία πού παρουσιάστηκε στο κόμμα μας τα τελευταία χρόνια. Ήθελα ακόμα να προσθέσω κι εγώ ορισμένες σκέψεις πού συμπίπτουν με τέτοιες άλλων συντρόφων πού διατυπώθηκαν εδώ πέρα κατά τη συζήτηση.
Έχω τη γνώμη ότι παρά το ότι το θέμα φαίνεται σαν εξαντλημένο,και όχι απλώς φαίνεται, είναι και σωστό από μια πλευρά, δηλαδή από την άποψη το τί έκανε ο Κολιγιάννης,
τί παραβιάσεις έκανε, ποιο ήταν το στυλ της δουλειάς του, νομίζω ότι αν
περιοριστεί εκεί δεν θα είναι σωστό. Πρέπει να μελετηθεί και γίνεται
τέτοια προσπάθεια αλλά νομίζω ότι δεν θα εξαντληθεί στην ολομέλεια, πρέπει να συνεχιστεί και ίσως στο συνέδριο να μελετηθεί απ' όλες τις πλευρές, γιατί υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα. Ήταν αναπόφευκτη αυτή η ανωμαλία;
Όλα αυτά οφείλονται στον χαρακτήρα όπως ειπώθηκε εδώ πέρα από
ορισμένους συντρόφους όχι βέβαια σαν αποκλειστικό, αλλά σαν ένα από τα χαρακτηριστικά του συντρόφου Κολιγιάννη; Πρέπει νομίζω σ' αυτά τα ερωτήματα να δοθούν υπεύθυνες απαντήσεις. Ποιο είναι το βέβαιο, πού είναι, πως το λένε, χτυπάει έτσι στα μάτια και το τόνισαν και πολλοί σύντροφοι, και είμαι και εγώ απόλυτα σύμφωνος, ότι όλη αυτή η υπόθεση επιβεβαιώνει ορισμένες αλήθειες, γνωστές, τις έχουμε διαβάσει ή τις έχουμε δοκιμάσει και στη ζωή, ότι όπου έχουμε παραβίαση της συλλογικότητας, όπου έχουμε παραβίαση της αρχής ότι τα μέλη ενός οργάνου είτε μεγάλου είτε μικρού έχουν τα ίδια δικαιώματα, αναπόφευκτα οδηγούμεθα σε τέτοιες ανωμαλίες. Ο σ. Λεωνίδας σε μια προσπάθεια που έκανε στην ομιλία του για να βαθύνει σε όλη αυτή την υπόθεση είπε ότι σαν βασικό παράγοντα για τις ανωμαλίες στο ΠΓ και στην ΚΕ ήταν ή μακρόχρονη απουσία και λειτουργία ΚΟ. Χωρίς καμιά αμφιβολία είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες. Και εγώ έχω τη γνώμη ότι αυτό το πράγμα που έγινε, η διάλυση του κόμματος όλα αυτά τα χρόνια είχε πολύπλευρες συνέπειες. Και ίσως να μην έχουμε ακόμα όλοι μας και αυτοί που είχαν τη γνώμη από τότε ή ωρίμασε η γνώμη, ή διαμόρφωσαν γνώμη στην πορεία ή γράφαν άρθρα και τα ρέστα, να μην έχουμε συνειδητοποιήσει λέω όλοι μας το τί κακό έχει γίνει και ποιες είναι οι φοβερές συνέπειες μιας ίσως και περισσότερης γενιάς για το κίνημά μας. Λέω ότι είναι σωστό αυτό πού είπε. Έχω όμως την γνώμη ότι δεν καλύπτει το πρόβλημα. Σύντροφοί, μην ξεχνάτε ότι είχαμε ΚΟ παλιότερα και κόμμα που λειτουργούσε, Αλλά ανωμαλίες παρόμοιες παρουσιάστηκαν. Δεν είναι λοιπόν να μην τον... αποκλειστικά σ' αυτόν τον παράγοντα. Επαναλαμβάνω ότι είναι βασικός, αλλά λέω δεν καλύπτει το θέμα γιατί παρουσιάστηκαν και όταν υπήρχαν οργανώσεις.
Εγώ πιστεύω, ότι πρέπει να υπάρχουν σοβαρά κενά στο ρόλο και στη λειτουργία της ΚΕ και του ΠΓ. Πρέπει νάχει βάση αυτό που είπε πρώτος μου φαίνεται ό σ. Καραγιώργης και το επανέλαβαν με τη μια ή άλλη μορφή και άλλοι σύντροφοι, νάχει βάση ότι υπάρχει κάποια αντίληψη ότι το ΠΓ είναι το κόμμα. Αν αυτό είναι σωστό σύντροφοι, και όπως φαίνεται λίγο-πολύ υπήρχε και η αντίληψη στο ΠΓ ότι το ΠΓ είναι ο γραμματέας, τότε η λογική λέει, πώς τούς λένε αυτούς τους επαγωγικούς συλλογισμούς, κόμμα ίσον γραμματέας. Πρέπει λέω να υπάρχει αυτή η αντίληψη γιατί αλλιώς πως εξηγείται ότι όλα οφείλονται στον Κολιγιάννη και περνούσαν, πως γινόταν αυτές οι παραβιάσεις. Λίγο- πολύ πρέπει να υπάρχει αυτή η αντίληψη. Νάχει βάση.
Και αυτά που ειπώθηκαν για στυλ δουλειάς του ΠΓ, για απόσπαση από τη βάση και τα ρέστα. Οι σύντροφοι που μίλησαν υπογράμμισαν τις ευθύνες του Π.Γ. Χωρίς καμιά αμφιβολία υπάρχουν τέτοιες ευθύνες. Βέβαια, εδώ πρέπει να δούμε, πως το λένε, και την πάλη που κάναν οι σύντροφοι, για ορισμένες παραβιάσεις, τις συνθήκες που παλεύανε, όλα αυτά σε συνδυασμό να τα εκτιμήσουμε και να μην βγάλουμε μονόπλευρα συμπεράσματα. Οι σύντροφοι όμως οι περισσότεροι πού μίλησαν κατάγγειλαν εδώ και συγκεκριμένες παραβιάσεις από προσωπική εμπειρία σέ σχέση με τον σ. Κολιγιάννη. Εμένα μου γεννήθηκε το ερώτημα, τις κατάγγειλαν ποτέ υπεύθυνα αυτές τίς παραβιάσεις; Μέχρι σήμερα; Δηλαδή είτε τις απόπειρες, είτε ξέρω και εγώ, εκείνα εκεί που έλεγε ιδιαιτέρως σε ένα μέλος της ΚΕ, όταν ήρθε η ολομέλεια, ή αν τότε ξέρω και εγώ επειδή ήταν μερικότερο ζήτημα και απασχολούνταν με άλλα κάναν ποτέ ένα γράμμα στο ΠΓ ή στην ΚΕ και να βάλουν το ζήτημα αυτό; Μήπως δηλαδή υπάρχει, πώς το λένε, αυτή η αντίληψη και στα μέλη της ΚΕ ότι το ΠΓ είναι, ξέρω και εγώ, το κόμμα ή δεν μπορούμε να το θίξουμε, δεν μπορούμε να βάλουμε τέτοια ζητήματα; Διερωτώμαι γιατί μου έκανε εντύπωση.
Εδώ πολλοί σύντροφοι, μίλησαν, ο καθένας έφερε και ένα προσωπικό παράδειγμα για σοβαρές παραβιάσεις αρχών. Αυτό μόνο μία, πώς το λένε, εξήγηση, εάν έχουμε παραιτηθεί από τα δικαιώματά μας μονάχα τότε πρέπει να καταλήξουμε ότι, για όλα φταίει ο σ. Κολιγιάννης και εμείς ναι μεν αλλά, ξέρω και εγώ δεν έχουμε ευθύνη.
Ένα άλλο ζήτημα που ήθελα να πω τη γνώμη μου σύντροφοι, είναι ότι, είναι γνωστό βέβαια, δεν θα καινοτομήσω ότι ανωμαλίες στην καθοδήγηση και μάλιστα τέτοιας μορφής δεν περιορίζεται ούτε σε ένα άτομο, ούτε σε ένα όργανο. Βγαίνει έξω από τα πλαίσια, και είναι ανωμαλίες, πώς το λένε, ποικιλόμορφες. Εδώ πρέπει να υπάρχουν μικρές, μεγάλες παραβιάσεις - και από στελέχη, από μέλη τής ΚΕ, μέσα στα πλαίσια όλης αυτής τής γενικής ανωμαλίας. Αυτές δεν πρέπει εμείς, πώς το λένε να τις... να μην τις δούμε. Ένας ξεχωρισμός χρειάζεται σ' αυτές τις ανωμαλίες. Μπορεί να εξηγούνται, μπορεί αν θέλετε να κριθούν με πολύ μεγάλη επιείκεια, αλλά να τις δικαιολογήσουμε απόλυτα εν ονόματι είτε ο σ. Κολιγιάννης έκανε αυτό, είτε το ΠΓ δεν λειτουργούσε καλά, είτε δεν είχε καλό στυλ δεν θάναι σωστό. Γιατί οι ανωμαλίες σύντροφοι, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες δεν παύουν να είναι ανωμαλίες. Και εάν δεν το δούμε αυτό το πράγμα πρέπει να θυμόμαστε την παροιμία ότι, αν κατουράμε στη θάλασσα θα το βρούμε στ' αλάτι, γι' αυτό πρέπει να ανοίξουμε μέτωπο ενάντια σ' αυτές τις ανωμαλίες, παράλληλα με την όλη δουλειά μας.
Ορισμένοι σύντροφοι, εξέφρασαν σοβαρές ανησυχίες και εγώ συμμερίζομαι τις ανησυχίες αυτές, αλλά σκέφτομαι έτσι: Αντικειμενικά σύντροφοι πρέπει να βγει σε καλό γιατί, αφού διαπιστώνουμε ότι υπήρχε μια τέτοια ανωμαλία τώρα ξεπερνάμε την ανωμαλία πρέπει να έχουμε καλό. Τώρα αν θα βγει, δεν θα βγει αυτό θα εξαρτηθεί αποκλειστικά πια από μας, από τον υποκειμενικό παράγοντα.
Εδώ θα παίζει οπωσδήποτε ρόλο και καλά και πρέπει να μας απασχολήσει με ποιον τρόπο θα εμφανισθεί. Ποια θάναι η επίσημη εμφάνιση, ποια θα είναι η εσωκομματική. Είναι ένα πρόβλημα. Αλλά κατά τη γνώμη μου το κύριο και το αποφασιστικό θα είναι και θα εξαρτηθεί από την συσπείρωση όλων μας γύρω από την κατεύθυνση που θα αποφασίσει η πλειοψηφία της ΚΕ. Αν σύντροφοι, όλοι, διαφωνούντες και συμφωνούντες, είτε συμφωνούντες και οι υπόλοιποι με τις επιφυλάξεις τους συσπειρωθούν γύρω απ' την κατεύθυνση που θα αποφασίσει η KΕ και πάμε την κατεύθυνση αυτή να την κάνουμε πράξη, εγώ πιστεύω ότι θα μας βγει όχι μονάχα απλώς σέ καλό, αλλά το κόμμα μας θα βγει πολύ, πως το λένε, πολύ δυναμωμένο.
Πέμπτη 22 Μαίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου