Eurogroup: Ευχάριστα νέα - Η Ελλάδα ανακάμπτει

Συγγνώμη γιαγιά, δεν αντιδράσαμε… (φωτογραφίες)

Οι φωτογραφίες δεν είναι σημερινές. Μπορεί να είναι χθεσινές, προχθεσινές. Να τραβήχτηκαν πριν μερικές εβδομάδες ή μήνες. Μπορεί και πέρυσι ή πρόπερσι. Δεν έχει σημασία. Μπορεί και κάποιοι απ” αυτούς να μη ζουν. Ή να ψήφισαν, πλανεμένοι από τις τηλεοπτικές φωνές, τους δυνάστες τους. Ακόμη και τη συμμορία, από την πείνα και την άγνοια. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είναι εικόνες και του χθες και του σήμερα και του αύριο. Είναι εικόνες της Ελλάδας. Είναι άνθρωποι που υποφέρουν από αυτή την απάνθρωπη πολιτική.

Ένας, λένε, είναι μαθητής από το Ηράκλειο. Που πριν μπει στο σχολείο αναζήτησε μια πεταμένη στα σκουπίδια τυρόπιτα. Και την έφαγε. Γιατί αν δεν την έτρωγε, μπορεί να λιποθυμούσε μέσα στην τάξη. Όπως λιποθύμησαν πολλοί άλλοι συμμαθητές του. Όπως πεινούν πολλά, χιλιάδες άλλα παιδιά. Δεν έχει σημασία αν είναι στην Κρήτη, στην Αθήνα, την Πελοπόννησο, τη Σκύρο ή άλλο νησί, ή στη Θεσσαλονίκη. Μπορούσε να είναι και στο εξωτερικό, στην Ιταλία ή την Ισπανία, εκεί όπου εφαρμόζουν την ίδια απανθρωπιά. Κι ένα παιδί να πεθαίνει στον κόσμο από την πείνα, πρέπει να σε πνίγουν οι τύψεις. Δεν έκανες κάτι για να το σώσεις. Ούτε έχει σημασία ότι δεν το γνώρισες. Σημασία έχει ότι πέθανε πεινασμένο.
Πέθανε πεινασμένος ένας παππούς. Πέθανε πεινασμένη μια γιαγιά, αφού έψαξε τα σκουπίδια. Όπως αυτοί που ψάχνουν τα σκουπίδια τις νύχτες στις γειτονιές του Ηρακλείου, των Χανίων, του Ρεθύμνου, του Αγίου Νικολάου, της Αθήνας…
Είναι άνθρωποι που πείνασαν, πεινούν και θα πεινούν επειδή τους αφήσαμε. Μπορεί και να πεθάνουν χωρίς να τους γνωρίσουμε…
Συγγνώμη γιαγιά, δεν αντιδράσαμε… Δεν σηκώσαμε το χέρι ψηλά να πούμε ΩΣ ΕΔΩ. Σηκώσαμε το χέρι μόνο για να ικετεύσουμε για ένα κομμάτι ψωμί στις πλατείες, μπορεί και στις πλατείες που μοίραζε φαγητό ελληνικό μόνο στους Έλληνες, η συμμορία…
Συγγνώμη γιαγιά…