Η γενιά της κρίσης να γίνει γενιά της ανταρσίας.

Η νεολαία σε ρόλο πρωταγωνιστή και όχι κομπάρσου στις κάλπες.

Απουσιάζουν από την προεκλογική κουβέντα τα προβλήματα της νέας γενιάς. Ψίχουλα για τον λαό κυριαρχούν στα προγράμματα συνδυασμών  γεμάτων με φτασμένους, πλούσιους και έμπειρους πολίτες που απέκτησαν την νιότη τους ξαφνικά με το μνημόνιο και είπαν να σώσουν τον κόσμο. Είναι πολύ βολικό βέβαια για τους υπευθύνους της μαζικής εξόντωσης που βιώνει ο κόσμος της εργασίας να ρίχνουν τις δικές τους αποτυχίες στις πλάτες της νεολαίας που όπως λένε έχει μάθει να ζει στα εύκολα.

Η περιφερειακή αρχή δεν φταίει για τα προβλήματα της οικονομίας και το ζήτημα είναι σε αυτό το πλαίσιο να κάνουμε τη ζωή μας λίγο καλύτερη μας λένε οι διάφοροι «ανεξάρτητοι» ή μη υποψήφιοι. Μα ποιον κοροϊδεύουν; Καταρχήν ας μας απαντήσουν ποιος είναι ο τόπος ενός νέου που μέσα σε δύο χρόνια έχει αλλάξει πέντε πόλεις, τρεις νομούς,  δύο περιφέρειες και σκέφτεται ακόμη και να μεταναστεύσει για να βρει δουλειά; Για ποια τοπικά ζητήματα μιλούν ακριβώς; Ποιος συνυπογράφει τα κονδύλια του επιχειρησιακού προγράμματος «Εκπαίδευση και δια βίου μάθηση» το γνωστό και ως «μαθητεία» δηλαδή ενοικίαση σκλάβων ακόμη και από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση; Ποιοι συνυπογράφουν τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας; Γιατί η Μαγνησία τα τελευταία τέσσερα χρόνια αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στην ανεργία σε μία πανελλαδική κατάσταση που για τους νέους έχει πιάσει ποσοστά… Τσαουσέσκου;

Και σαν από μηχανής θεός έρχονται τα ΕΣΠΑ και οι ευκαιρίες πρώτης απασχόλησης δηλαδή όλος ο πλούτος της εργασίας δεκαετιών των εργαζομένων που χαρίζεται καθημερινά από το 60+ % του κρατικού προϋπολογισμού και επιστρέφεται με όρους και σε ψίχουλα από τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες. Με σκληρή δουλειά θα φτάσουμε ψηλά μας λένε. Βέβαια αιώνες σκληρής δουλειάς σκλάβων δεν έφτασαν για την ελευθερίας τους παρά μόνο όταν κατάλαβαν ότι για να πάρουν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίττα έπρεπε να βάλουν χέρι στον φούρνο.

Για την εργατική νεολαία της περιπλάνησης και της ανεργίας που σχεδιάζει το μέλλον της δεν τίθεται ζήτημα αξιοποίησης ή όχι των ΕΣΠΑ. Τίθεται ζήτημα συνέχισης της κοινωνικής καταστροφής και της κατάφορης κλοπής του κοινωνικού πλούτου ή μπλοκαρίσματος του φαύλου κύκλου των χρεών με την διαγραφή τους και απειθαρχία στις εντολές και τους όρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι γενικά και αόριστα αλλά σε κάθε μέτρο που θα περνά από το επόμενο περιφερειακό συμβούλιο. Αυτό το δίλλημα θα πρέπει να απαντιέται συγκεκριμένα μετά τις εκλογές στην περιφέρεια και κανείς άλλος από τους συνδυασμούς δεν έχει πάρει θέση για το τι θα πράξει.

Το αν υπάρχουν περιορισμένα όρια για διεκδικήσεις από την περιφέρεια είναι πρόβλημα γι’ αυτούς που στηρίζουν τον Καλλικράτη ή προτείνουν μια από τα ίδια. Για μας που υποστηρίζουμε έναν άλλο δρόμο υπάρχουν απεριόριστες δυνατότητες νικηφόρας παρέμβασης του εργατικού κινήματος ακόμη και σε επίπεδο περιφέρειας. Στο επόμενο περιφερειακό συμβούλιο ανεξαρτήτως αρχής πρέπει να εκφραστεί με τον πιο αποφασιστικό τρόπο η δυναμική των αγώνων που θα έρθουν και όχι μόνο αυτών που πέρασαν. Μια διαρκής απειλή ξεσηκωμού για κάθε αντεργατικό μέτρο που θα περνά. Αυτό δεν θα ‘ναι έργο μόνο κάποιων εκπροσώπων. Η λύση θα δοθεί με την εισβολή της νεολαιίστικης οργής και των εργατικών συμφερόντων στα απαξιωμένα από το ίδιο το σύστημα διεκπεραιωτικά συμβούλια που εκτρέφουν μάνατζερ και ανύπαρκτα πολιτικά στελέχη. Ο νέος γύρος αγώνων να δώσει ώθηση για μία νέα πολιτική που θα ξεπεράσει την ανώδυνη διαμαρτυρία, για μία δημοκρατία στα χέρια των εργαζομένων και των φτωχών, για μία ισότητα ουσιαστική που θα βάλει χέρι στην ιδιοκτησία και την εξουσία του κεφαλαίου. Για ένα κράτος υπηρέτη και όχι δυνάστη του λαού! Με τέτοια ορμή πρέπει να μπει η νεολαία στην μάχη  για να έχει νίκες σήμερα.

Και μετά τι; θα ρωτήσει κάποιος.  Ας απαντήσουμε συνοπτικά. Οι βασικοί άξονες που χαρακτηρίζουν το πρόγραμμά μας είναι «τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής».

Ποιες αξίες χαρακτηρίζουν την δράση μας και την καθημερινή μας παρουσία; Ας μην το πούμε αριστερές. Ας πούμε με βάση τις αξίες της αλληλεγγύης, της ισότητας, της συλλογικότητας και του αγώνα. Το ίδιο είναι.

Για ποια κοινωνία; Ας μην το πούμε κομμουνιστική. Ας πούμε για μία κοινωνία που θα λειτουργεί με βάση το «όλα για όλους», για την κοινωνικοποίηση της γνώσης και όλων των επιτευγμάτων της ανθρώπινης δραστηριότητας, όχι για τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε αλλά γι’ αυτόν που δεν γνωρίσαμε. Το ίδιο είναι.

Με ποιο τρόπο; Ας μην το πούμε επαναστατικό. Ας πούμε για τους αγώνες ενάντια στο σύστημα, το προσωπικό του και τις ιδέες του, με αταλάντευτη αναμέτρηση με τον φόβο και την καταστολή. Το ίδιο είναι.

Με πιο χαρακτήρα; Ας μην τον πούμε αντικαπιταλιστικό. Ας το πούμε ενάντια στις επιλογές της άρχουσας τάξης και τον φασισμό, υπέρ των εργατικών συμφερόντων, ενάντια στην ανάθεση και την ασυλία, ενάντια σε λογικές «αριστερής» διαχείρισης της «δεξιάς» καθημερινότητας. Το ίδιο είναι.

Το ψηφοδέλτιο της Αριστερής Παρέμβασης στην Θεσσαλία συμμετέχουν νέοι και άνεργοι στην πλειοψηφία τους που βιώνουν καθημερινά την εκμετάλλευση αλλά αρνούνται να θυσιάσουν το μέλλον τους στον εργασιακό μεσαίωνα. Εμείς καλούμε κάθε νέο να μην διαλέξει τον δρόμο της υποταγής και να συμμετάσχει στις εκλογές με την φιλοδοξία να αναδειχθεί μια νέα πολιτική και κοινωνική δύναμη που θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα!

Στέφανος Μολόχας

Υποψήφιος με την Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία- Ανταρσία για την Aνατροπή

στην περιφερειακή ενότητα Μαγνησίας