Νυμφίος….

((Βασιλεύς, Βασιλευόντων)),
γήινων και ουράνιων όντων,
φέρει εις ώμους , το μανδύα
που κατέστη βακτηρία,
σαν διέγραψε την τόση,
του Αδάμ και Εύας την πτώση…

((Επί πώλου όνου)),
ο ολετήρ του πόνου
και έρχεται μετά βαΐων,
εις τον κόσμο των δακρύων,
την αρά να διαγράψει
να επανέλθει πάλι η τάξη…
Και το πλήθος θα φωνάξει,
Άξιος μα θα ξεχάσει,
πως τον είπε ευλογημένο,
και έστειλε τον ηγιασμένο,
στον Πιλάτο, αυτόν δεμένο…
Ως Νυμφίος, της εκκλησίας,
προαναγγέλλει υιοθεσία,
αφού είναι οδός, ευθείας….
Και βαδίζει αυτός σιωπών,
εις το Γολγοθά, απωθών,
την ανθρώπινη αμαρτία
για να φέρει σε απαρτία,
την ανθρώπινη τη φύση
με τη βούληση του Κτίστη…
((Στέφανο, εξ αγκαθών)),
και ένα κάλαμο φρικτόν,
φέρει έκτοτε ο Νυμφίος
για να καταστεί ο βίος,
η πορεία προς Γολγοθά,
για να βρούμε τα αγαθά….

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής